Gdzieśkolwiek jest, jesliś jest, lituj mej żałości, A nie możesz li w onej dawnej swej całości, Pociesz mię, jako możesz, a staw sie przede mną Lubo snem, lubo cieniem, lub marą nikczemną
proszę o opisanie tego zakończenia < trenu X> oraz napisanie jaki to środek stylistyczny :) z góry dziękuje pilne :?
jt2402
Autor powątpiewa w istnienie życia pozagrobowego, a co za tym idzie w samego Boga. ( "Gdzieśkolwiek jest, jesliś jest" )