letika
Sposób walki podczas bitwy polegał na całej serii indywidualnych pojedynków, tzn. jeden na jeden. Główną rolę odgrywała ciężkozbrojna jazda. Istniała też piechota, ale spełniała ona funkcje pomocnicze. Odwrotnie było podczas oblężeń zamków i grodów (trzeba pamiętać, że średniowieczna wojna głównie polegała właśnie na tym, że chodziło o zajęcie określonego terenu poprzez osadzenie swoich załóg w określonych na tym terenie grodach lub zamkach). W tym przypadku jazda była bez użyteczna, a wszystko koncentrowało się na piechocie i na machinach oblężniczych. Były też inne sposoby rozstrzegania bitew. Zamiast starcia całych armii walczyli np. ze sobą tylko królowie. Kto wygrał pojedynek ten zwyciężał.
post 30/09/2005, 19:52 Quote Post
W Średniowieczu walka zbrojna opierała się głównie na pospolitym ruszeniu konnego rycerstwa, zobowiązanego do orężnego stawania na wezwanie swojego seniora z tytułu posiadania ziemi. Podstawowym i najczęściej wykorzystywanym rodzajem sił zbrojnych była ciężka konnica rycerska - mało zdyscyplinowana, ale dość dobrze wyszkolona indywidualnie. Istniały również zakony rycerskie, które cechowała większa zdolność do działań zespołowych. POwoływana była również plebejska piechota, z reguły o niskiej wartości bojowej. Wykorzystywana była głównie jako załogi twierdz. Bardziej wartościowa była piechota strzelcza - łucznicy i kusznicy.
0 votes Thanks 0
Bajki
Sposób walki podczas bitwy polegał na całej serii indywidualnych pojedynków, tzn. jeden na jeden. Główną rolę odgrywała ciężkozbrojna jazda. Istniała też piechota, ale spełniała ona funkcje pomocnicze. Odwrotnie było podczas oblężeń zamków i grodów (trzeba pamiętać, że średniowieczna wojna głównie polegała właśnie na tym, że chodziło o zajęcie określonego terenu poprzez osadzenie swoich załóg w określonych na tym terenie grodach lub zamkach). W tym przypadku jazda była bez użyteczna, a wszystko koncentrowało się na piechocie i na machinach oblężniczych. Były też inne sposoby rozstrzegania bitew. Zamiast starcia całych armii walczyli np. ze sobą tylko królowie. Kto wygrał pojedynek ten zwyciężał.
post 30/09/2005, 19:52 Quote Post
W Średniowieczu walka zbrojna opierała się głównie na pospolitym ruszeniu konnego rycerstwa, zobowiązanego do orężnego stawania na wezwanie swojego seniora z tytułu posiadania ziemi. Podstawowym i najczęściej wykorzystywanym rodzajem sił zbrojnych była ciężka konnica rycerska - mało zdyscyplinowana, ale dość dobrze wyszkolona indywidualnie. Istniały również zakony rycerskie, które cechowała większa zdolność do działań zespołowych. POwoływana była również plebejska piechota, z reguły o niskiej wartości bojowej. Wykorzystywana była głównie jako załogi twierdz. Bardziej wartościowa była piechota strzelcza - łucznicy i kusznicy.
0 votes Thanks 0
kubor15
Walka zbrojna opierała się na pospolitym ruszeniu konnego rycerstwa
Były też inne sposoby rozstrzegania bitew. Zamiast starcia całych armii walczyli np. ze sobą tylko królowie. Kto wygrał pojedynek ten zwyciężał.
post 30/09/2005, 19:52 Quote Post
W Średniowieczu walka zbrojna opierała się głównie na pospolitym ruszeniu konnego rycerstwa, zobowiązanego do orężnego stawania na wezwanie swojego seniora z tytułu posiadania ziemi. Podstawowym i najczęściej wykorzystywanym rodzajem sił zbrojnych była ciężka konnica rycerska - mało zdyscyplinowana, ale dość dobrze wyszkolona indywidualnie. Istniały również zakony rycerskie, które cechowała większa zdolność do działań zespołowych.
POwoływana była również plebejska piechota, z reguły o niskiej wartości bojowej. Wykorzystywana była głównie jako załogi twierdz. Bardziej wartościowa była piechota strzelcza - łucznicy i kusznicy.
Były też inne sposoby rozstrzegania bitew. Zamiast starcia całych armii walczyli np. ze sobą tylko królowie. Kto wygrał pojedynek ten zwyciężał.
post 30/09/2005, 19:52 Quote Post
W Średniowieczu walka zbrojna opierała się głównie na pospolitym ruszeniu konnego rycerstwa, zobowiązanego do orężnego stawania na wezwanie swojego seniora z tytułu posiadania ziemi. Podstawowym i najczęściej wykorzystywanym rodzajem sił zbrojnych była ciężka konnica rycerska - mało zdyscyplinowana, ale dość dobrze wyszkolona indywidualnie. Istniały również zakony rycerskie, które cechowała większa zdolność do działań zespołowych.
POwoływana była również plebejska piechota, z reguły o niskiej wartości bojowej. Wykorzystywana była głównie jako załogi twierdz. Bardziej wartościowa była piechota strzelcza - łucznicy i kusznicy.