Sytuacją liryczną w utworze Jana Kochanowskiego jest ironiczna pochwała mądrości. Podmiot liryczny przypisuje jej dobre cechy, lecz z drugiej strony mówi, że pogoń za mądrością zniszczyła mu życie. Podmiotem lirycznym jest filozof, który dążył do zdobycia mądrości lecz w pogoni za nią stracił sens życia. Dążył do zdobycia wiedzy, chciał być ministrem i mędrcem, a stał się zwykłym człowiekiem, który w niczym się nie wyróżnia. W utworze zastosowana jest liryka bezpośrednia, która sprawia, że wypowiedź jest subiektywna i emocjonalna. Podmiot liryczny wierzy w to, że mądrość jest czymś ważnym i bezcennym, czymś co przewyższa wartości materialne. Mądrość może sprawić, że człowiek żyje bez strachu. Mądrość rozumiana jest jest jako cnota moralna. Uczy umiaru i dystansu do spraw ziemskich. Człowiek posiadający mądrość nie boi się śmierci w jej obliczu obliczu zachowuje apatię. Mądrość nie jest czymś materialnym, jest wartością duchową, która daje poczucie bycia kimś wyjątkowym. Jest demokratyczna, ponieważ nie klasyfikuje ludzi. Opisana jest jako coś dobrego. Podmiot przedstawia ją jako pozytywną cechę, lecz nie daje ona szczęścia, nie zapewnia poczucia bycia kimś wyjątkowym. Staje się źródłem poczucia rozczarowania. Negacja filozofii stoickiej polega na ukazaniu w tekście ironii znaczenia mądrości w życiu. Podmiot liryczny poświęcił wszystko po to, by zdobyć mądrość, przez co stracił sens życia. Zasada złotego środka według niego jest iluzją.
Sytuacją liryczną w utworze Jana Kochanowskiego jest ironiczna pochwała mądrości. Podmiot liryczny przypisuje jej dobre cechy, lecz z drugiej strony mówi, że pogoń za mądrością zniszczyła mu życie. Podmiotem lirycznym jest filozof, który dążył do zdobycia mądrości lecz w pogoni za nią stracił sens życia. Dążył do zdobycia wiedzy, chciał być ministrem i mędrcem, a stał się zwykłym człowiekiem, który w niczym się nie wyróżnia. W utworze zastosowana jest liryka bezpośrednia, która sprawia, że wypowiedź jest subiektywna i emocjonalna. Podmiot liryczny wierzy w to, że mądrość jest czymś ważnym i bezcennym, czymś co przewyższa wartości materialne. Mądrość może sprawić, że człowiek żyje bez strachu. Mądrość rozumiana jest jest jako cnota moralna. Uczy umiaru i dystansu do spraw ziemskich. Człowiek posiadający mądrość nie boi się śmierci w jej obliczu obliczu zachowuje apatię. Mądrość nie jest czymś materialnym, jest wartością duchową, która daje poczucie bycia kimś wyjątkowym. Jest demokratyczna, ponieważ nie klasyfikuje ludzi. Opisana jest jako coś dobrego. Podmiot przedstawia ją jako pozytywną cechę, lecz nie daje ona szczęścia, nie zapewnia poczucia bycia kimś wyjątkowym. Staje się źródłem poczucia rozczarowania. Negacja filozofii stoickiej polega na ukazaniu w tekście ironii znaczenia mądrości w życiu. Podmiot liryczny poświęcił wszystko po to, by zdobyć mądrość, przez co stracił sens życia. Zasada złotego środka według niego jest iluzją.