Dobro własne czy sprawy publiczne ? Rozwiń temat, oceniając postawy wybranych bohaterów literatury dawnej i współczesnej.
praca semestralna wiec musi być długa,wszelkie skopiowane teksty zgłaszam jako spam:)
Inva
Dobro własne czy sprawy publiczne? To pytania, które ludzi nurtuje od dawna. Każdy z nas chce żyć dobrze, a więc godnie i szlachetnie. Z kolei szlachectwo ma w sobie dwa korzenie: prace organiczną oraz dobro ogółu. Nie możemy być egoistami, bo wówczas to szlachectwo nie będzie wypełnione. Bohaterowie literatury dawnej także starali się wypełniac swoją powinnosc i niesc pomoc innym. Takim przykładem może byc Wokulski, ktorego wykreował Bolesław Prus w "Lalce". Mężczyzna, które pragnie dobra ogółu. Przykładem tego może byc jego pomoc biednym, jak chociażby Wysockiemu, którego chce wyciągnąc z "bagna nędzy". Przy tym Wokulski zauważa swój tragizm, że biedacy są szczęśliwsi od niego, bo on zatracił w sobie jedną z idei pozytywizmu, a dokładniej pisząc miłosc. Wokulski nie tylko pomaga biednym, swoje dobre chęci ofiaruje także Węgiełkowi. Zauważa w nim prawdziwy chart ducha i pragnie go kształcic. Ponadto pomaga Marii, kobiecie uznanej przez społecześtwo jako zatraconą moralnie i etycznie. Dziewczyna jest zagubiona i pragnie odnaleźc właściwą drogę, a Wokulski pragnie jej w tym pomóc i tak też się dzieje. Bohater pragnie dobra ogólu, niesie pomoc innym i przez to ukazuje swoje szlachectwo, dobroc i serce. Kolejnym bohaterem w stosunku do Wokulskiego analogicznie jest Raskolnikow. To bohater ze "Zbrodni i kary". Zabija on umyślnie i poprzez zaplanowanie lichwiarkę, natomiast niespodziadziewanie i Lizawietę. Te śmierc planował już dawno. Dlaczego? Dlatego, że uznawał te kobiete za "wesz". Tak ją też nazywał, jako skrajny, niepotrzebny śmiec tego społeczeństwa. Raskolnikow sądził, że zabijając lichwiarkę i ją okradając pomoże rodzinie, a tym samym społeczeństwo w imię tego, że jednego szkodnika będzie mniej. To dosc komiczny i straszny obraz pomocy, ale i taki możemy odnaleźc w literaturze. Z kolei antagonistyczny obrazem dobra został ukazany także w "Lalce", ale z kolei u bohaterki, jaką jest panna Izabela. Arystokratka, przekonana o swoim pięknie i atutach, i wykorzystujących to do osiągania własnego dobra kosztem innych. Ta młoda kobieta nie przejmowała się tym, że wyrządza krzywdę innym, nie tylko fizycznym, ale najbardziej psychiczną i za wszelką cenę pragnęła bogactw i piękna. Otaczała się w luksus i wciąż tylko tego pragneła od zycia. Nie przejmowała się biedotą, nie chciała miec z nimi doczynienia. Ona pragnęła się wzbogacac i nęcic w umysłach płci przeciwnej, by zdobyc korzyści dla siebie. Jak możemy zuważyc literatura wykreowała jednostki, które pragną dobra ogólu i jednostki, które są tego przeciwieństwem przez swój egoizm. Literatura miała na celu przez takie przedstawienie dwóch antagonistycznych wobec siebie obrazów to, by człowiek sam wybrał stronnictwo, które jemu jest najbliższe i ukazanie także konsekwencji dobra wyłacznie dla siebie.
Bohaterowie literatury dawnej także starali się wypełniac swoją powinnosc i niesc pomoc innym. Takim przykładem może byc Wokulski, ktorego wykreował Bolesław Prus w "Lalce". Mężczyzna, które pragnie dobra ogółu. Przykładem tego może byc jego pomoc biednym, jak chociażby Wysockiemu, którego chce wyciągnąc z "bagna nędzy". Przy tym Wokulski zauważa swój tragizm, że biedacy są szczęśliwsi od niego, bo on zatracił w sobie jedną z idei pozytywizmu, a dokładniej pisząc miłosc. Wokulski nie tylko pomaga biednym, swoje dobre chęci ofiaruje także Węgiełkowi. Zauważa w nim prawdziwy chart ducha i pragnie go kształcic. Ponadto pomaga Marii, kobiecie uznanej przez społecześtwo jako zatraconą moralnie i etycznie. Dziewczyna jest zagubiona i pragnie odnaleźc właściwą drogę, a Wokulski pragnie jej w tym pomóc i tak też się dzieje. Bohater pragnie dobra ogólu, niesie pomoc innym i przez to ukazuje swoje szlachectwo, dobroc i serce.
Kolejnym bohaterem w stosunku do Wokulskiego analogicznie jest Raskolnikow. To bohater ze "Zbrodni i kary". Zabija on umyślnie i poprzez zaplanowanie lichwiarkę, natomiast niespodziadziewanie i Lizawietę. Te śmierc planował już dawno. Dlaczego? Dlatego, że uznawał te kobiete za "wesz". Tak ją też nazywał, jako skrajny, niepotrzebny śmiec tego społeczeństwa. Raskolnikow sądził, że zabijając lichwiarkę i ją okradając pomoże rodzinie, a tym samym społeczeństwo w imię tego, że jednego szkodnika będzie mniej. To dosc komiczny i straszny obraz pomocy, ale i taki możemy odnaleźc w literaturze.
Z kolei antagonistyczny obrazem dobra został ukazany także w "Lalce", ale z kolei u bohaterki, jaką jest panna Izabela. Arystokratka, przekonana o swoim pięknie i atutach, i wykorzystujących to do osiągania własnego dobra kosztem innych. Ta młoda kobieta nie przejmowała się tym, że wyrządza krzywdę innym, nie tylko fizycznym, ale najbardziej psychiczną i za wszelką cenę pragnęła bogactw i piękna. Otaczała się w luksus i wciąż tylko tego pragneła od zycia. Nie przejmowała się biedotą, nie chciała miec z nimi doczynienia. Ona pragnęła się wzbogacac i nęcic w umysłach płci przeciwnej, by zdobyc korzyści dla siebie.
Jak możemy zuważyc literatura wykreowała jednostki, które pragną dobra ogólu i jednostki, które są tego przeciwieństwem przez swój egoizm. Literatura miała na celu przez takie przedstawienie dwóch antagonistycznych wobec siebie obrazów to, by człowiek sam wybrał stronnictwo, które jemu jest najbliższe i ukazanie także konsekwencji dobra wyłacznie dla siebie.
Good luck :)