DLACZEGO ZOSTAŁO UTWORZONE 14 października 1806 r. doszło do dwóch bitew pod Jeną i Auerstadt, w których armia pruska właściwie przestała istnieć, została rozbita. Wojska napoleońskie wkroczyły do Berlina. Napoleon utworzył Związek Reński tych państw niemieckich, które były z nim sprzymierzone, czy też były zmuszone do tego by być po jego stronie. Napoleon zamierzał zakończyć wojnę z Prusami, nie zamierzał wcale iść dalej. Natomiast aby uzyskać jak najkorzystniejsze warunki pokoju z Prusami postanowił wykorzystać kartę polską. Celem Napoleona nie było powołanie żadnego państwa polskiego. Niemniej jednak Napoleon wezwał generała Jana Henryka Dąbrowskiego i polecił mu wydać odezwę do Polaków, odezwę która miała sprawić, że Polacy chwycą za broń. Napoleon mówił, że od postawy Polaków na terenie zaborów zależą dalsze posunięcia francuskie. Powiedział wówczas, że zobaczy, czy Polacy godni są być narodem. Do Berlina Napoleon wezwał także już podeszłego w latach Tadeusza Kościuszkę, bohatera insurekcji, ale Kościuszko przewidział, że celem Napoleona jest jedynie wykorzystanie Polaków.
JAK JE WYKORZYSTANO Wiosną 1807 r., a właściwie już w lutym powołanych zostało pod broń 30 tys. ludzi. Chrztem bojowym dla oddziałów polskich była bitwa z wojskiem pruskim już w lutym. Kilka miesięcy trwało oblężenie Gdańska. Natomiast armia napoleońska pod Friedlandem w czerwcu 1807 r. zadała klęskę armii rosyjskiej. Ta klęska sprawiła, że car Aleksander I poprosił o pokój. Car Aleksander I i Napoleon uzgodnili nowy podział sił w Europie. 7 lipca 1807 r. podpisany został traktat pokojowy w Tylży. Układ ten był układem o charakterze zaczepnym, wiązał się z wojną z Anglią, obie strony zobowiązywały się do udzielenia sobie pomocy w razie jakiegokolwiek konfliktu z państwem europejskim. Do tego sojuszu miała być wciągnięta Austria, która miała wypowiedzieć wojnę Anglii i odwołać swego ambasadora. Układ miał charakter tajny. W tym układzie z Tylży podjęto także sprawę polską.
Napoleon przekazał polskie majątki ziemskie kilku swoim generałom, co umniejszyło dochody Księstwa o blisko 20%. Następnie Napoleon zgłosił pretensje do wierzytelności pruskich, które były ulokowane na hipotekach dóbr znajdujących się w Księstwie Warszawskim, sumy te przejął Napoleon jako zdobycz wojenną. Księstwo Warszawskie stało się dłużnikiem Napoleona. Musiało spłacić to, co znajdowało się na hipotece, a były to długi na sumę 46 mln franków. Napoleon zmniejszył ten dług do 21 mln i Księstwo miało go spłacić w ciągu 4 lat. Przez cały czas swego istnienia Księstwo zależne było finansowo od Francji. Jednym ze sposobów w jaki Księstwo wypłacało się Napoleonowi ze swoich długów było dostarczanie mięsa armatniego dla armii francuskiej. Trzy najlepsze pułki Księstwa znalazły się w Hiszpanii, gdzie walczyły po stronie francuskiej, by podporządkować Hiszpanię Francji. W Księstwie została zniesiona niewola chłopów. Chłop mógł opuścić teraz swoją ziemię, ale mógł być z niej także usunięty przez pana. Opuszczając ziemię chłop musiał oddać swojemu panu jego własność, czyli zabudowania, żywy inwentarz, wszelkie narzędzia pracy i musiał zasiać pole.
CO SIĘ Z NIM STAŁO Powstanie i istnienie Księstwa Warszawskiego było uzależnione od pozycji Napoleona na arenie europejskiej, który na czele wojsk francuskich próbował podporządkować sobie maksymalnie dużą część Starego Kontynentu. Nic więc dziwnego, że i kwestia upadku Księstwa Warszawskiego była uzależniona od działań i sukcesów wojsk walczących pod berłem Francji. W tym czasie Napoleon zajęty był wojną w Hiszpanii. Pragnął odepchnąć od siebie konflikt z Rosją, proponując jej zresztą zacieśnienie sojuszu, a wreszcie prosząc o rękę siostry cara. W zamian za to, car zażądał od Napoleona publicznego ogłoszenia wyparcia się działania na rzecz sprawy polskiej. Ostatecznie skończyło się na tym, iż każda ze stron próbowała przeciągnąć na swoją stronę chętnych do walki Polaków. Aleksander I zaproponował ks. Józefowi by ten przeszedł wraz ze swoim wojskiem na stronę rosyjską, za co Polska miała otrzymać przedrozbiorowe granice. Poniatowski nie zgodził się jednak na te propozycje. W związku z tym, Aleksander I zwrócił się do magnatów litewskich takich jak Michał Ogiński, czy Ksawery Lubecki, proponując im odtworzenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Z drugiej zaś strony, w podobnej sprawie działali Francuzi, rozpuszczając plotki o tym m.in. iż Hieronim Bonaparte został wyznaczony na polskiego króla.
W wyniku zawarcia traktatów pokojowych w Tylży podpisanych 7 lipca 1807r. z Rosją i 9 lipca 1807r. z Prusami utworzono Księstwo Warszawskie. W jego skład weszły ziemie drugiego i trzeciego zaboru pruskiego, a później także część ziem zagarniętych przez Austrię. Nowo powstałe Księstwo przyjęło ustrój monarchii konstytucyjnej i zawarło unię personalną z Saksonią. Dziedzicznym władcą został król saski - Fryderyk August.
Napoleon Bonaparte utworzył Księstwo Warszawskie, ponieważ potrzebował pomocy Polaków w wojnie z Rosją, dając tym samym nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości.
DLACZEGO ZOSTAŁO UTWORZONE
14 października 1806 r. doszło do dwóch bitew pod Jeną i Auerstadt, w których armia pruska właściwie przestała istnieć, została rozbita. Wojska napoleońskie wkroczyły do Berlina. Napoleon utworzył Związek Reński tych państw niemieckich, które były z nim sprzymierzone, czy też były zmuszone do tego by być po jego stronie. Napoleon zamierzał zakończyć wojnę z Prusami, nie zamierzał wcale iść dalej. Natomiast aby uzyskać jak najkorzystniejsze warunki pokoju z Prusami postanowił wykorzystać kartę polską. Celem Napoleona nie było powołanie żadnego państwa polskiego. Niemniej jednak Napoleon wezwał generała Jana Henryka Dąbrowskiego i polecił mu wydać odezwę do Polaków, odezwę która miała sprawić, że Polacy chwycą za broń. Napoleon mówił, że od postawy Polaków na terenie zaborów zależą dalsze posunięcia francuskie. Powiedział wówczas, że zobaczy, czy Polacy godni są być narodem.
Do Berlina Napoleon wezwał także już podeszłego w latach Tadeusza Kościuszkę, bohatera insurekcji, ale Kościuszko przewidział, że celem Napoleona jest jedynie wykorzystanie Polaków.
JAK JE WYKORZYSTANO
Wiosną 1807 r., a właściwie już w lutym powołanych zostało pod broń 30 tys. ludzi. Chrztem bojowym dla oddziałów polskich była bitwa z wojskiem pruskim już w lutym. Kilka miesięcy trwało oblężenie Gdańska. Natomiast armia napoleońska pod Friedlandem w czerwcu 1807 r. zadała klęskę armii rosyjskiej. Ta klęska sprawiła, że car Aleksander I poprosił o pokój.
Car Aleksander I i Napoleon uzgodnili nowy podział sił w Europie. 7 lipca 1807 r. podpisany został traktat pokojowy w Tylży. Układ ten był układem o charakterze zaczepnym, wiązał się z wojną z Anglią, obie strony zobowiązywały się do udzielenia sobie pomocy w razie jakiegokolwiek konfliktu z państwem europejskim. Do tego sojuszu miała być wciągnięta Austria, która miała wypowiedzieć wojnę Anglii i odwołać swego ambasadora. Układ miał charakter tajny. W tym układzie z Tylży podjęto także sprawę polską.
Napoleon przekazał polskie majątki ziemskie kilku swoim generałom, co umniejszyło dochody Księstwa o blisko 20%. Następnie Napoleon zgłosił pretensje do wierzytelności pruskich, które były ulokowane na hipotekach dóbr znajdujących się w Księstwie Warszawskim, sumy te przejął Napoleon jako zdobycz wojenną. Księstwo Warszawskie stało się dłużnikiem Napoleona. Musiało spłacić to, co znajdowało się na hipotece, a były to długi na sumę 46 mln franków. Napoleon zmniejszył ten dług do 21 mln i Księstwo miało go spłacić w ciągu 4 lat.
Przez cały czas swego istnienia Księstwo zależne było finansowo od Francji. Jednym ze sposobów w jaki Księstwo wypłacało się Napoleonowi ze swoich długów było dostarczanie mięsa armatniego dla armii francuskiej. Trzy najlepsze pułki Księstwa znalazły się w Hiszpanii, gdzie walczyły po stronie francuskiej, by podporządkować Hiszpanię Francji. W Księstwie została zniesiona niewola chłopów. Chłop mógł opuścić teraz swoją ziemię, ale mógł być z niej także usunięty przez pana. Opuszczając ziemię chłop musiał oddać swojemu panu jego własność, czyli zabudowania, żywy inwentarz, wszelkie narzędzia pracy i musiał zasiać pole.
CO SIĘ Z NIM STAŁO
Powstanie i istnienie Księstwa Warszawskiego było uzależnione od pozycji Napoleona na arenie europejskiej, który na czele wojsk francuskich próbował podporządkować sobie maksymalnie dużą część Starego Kontynentu. Nic więc dziwnego, że i kwestia upadku Księstwa Warszawskiego była uzależniona od działań i sukcesów wojsk walczących pod berłem Francji.
W tym czasie Napoleon zajęty był wojną w Hiszpanii. Pragnął odepchnąć od siebie konflikt z Rosją, proponując jej zresztą zacieśnienie sojuszu, a wreszcie prosząc o rękę siostry cara. W zamian za to, car zażądał od Napoleona publicznego ogłoszenia wyparcia się działania na rzecz sprawy polskiej. Ostatecznie skończyło się na tym, iż każda ze stron próbowała przeciągnąć na swoją stronę chętnych do walki Polaków. Aleksander I zaproponował ks. Józefowi by ten przeszedł wraz ze swoim wojskiem na stronę rosyjską, za co Polska miała otrzymać przedrozbiorowe granice. Poniatowski nie zgodził się jednak na te propozycje. W związku z tym, Aleksander I zwrócił się do magnatów litewskich takich jak Michał Ogiński, czy Ksawery Lubecki, proponując im odtworzenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Z drugiej zaś strony, w podobnej sprawie działali Francuzi, rozpuszczając plotki o tym m.in. iż Hieronim Bonaparte został wyznaczony na polskiego króla.
W wyniku zawarcia traktatów pokojowych w Tylży podpisanych 7 lipca 1807r. z Rosją i 9 lipca 1807r. z Prusami utworzono Księstwo Warszawskie. W jego skład weszły ziemie drugiego i trzeciego zaboru pruskiego, a później także część ziem zagarniętych przez Austrię. Nowo powstałe Księstwo przyjęło ustrój monarchii konstytucyjnej i zawarło unię personalną z Saksonią. Dziedzicznym władcą został król saski - Fryderyk August.
Napoleon Bonaparte utworzył Księstwo Warszawskie, ponieważ potrzebował pomocy Polaków w wojnie z Rosją, dając tym samym nadzieję na odzyskanie przez Polskę niepodległości.