Najpierw można narysować wykres funkcji y=|x-2| (to po prostu prosta y=x-2 z tym, że trzeba odwrócić znak tam, gdzie funkcja przyjmuje wartości ujemne => rysunek).
Z wykresu widać, że jeśli , to funkcja ma dwa pierwiastki, ale tego samego znaku. Dla x=2 jest tylko jeden pierwiastek, natomiast dla znowu sa pierwiastki tego samego znaku (długość tego przedzuiału mozna wywnioskować z symetryczności funkcji względem prostej x=2).
Najpierw można narysować wykres funkcji y=|x-2| (to po prostu prosta y=x-2 z tym, że trzeba odwrócić znak tam, gdzie funkcja przyjmuje wartości ujemne => rysunek).
Z wykresu widać, że jeśli , to funkcja ma dwa pierwiastki, ale tego samego znaku. Dla x=2 jest tylko jeden pierwiastek, natomiast dla znowu sa pierwiastki tego samego znaku (długość tego przedzuiału mozna wywnioskować z symetryczności funkcji względem prostej x=2).
Zatem warunek jest spełniony, gdy x>4 lub x<0.
x>4 lub x<0, wtedy
x-2>2 lub x-2<-2, czyli
|x-2|>2
zatem
Ostatecznie