Könnt ihr Experimente im Unterricht machen? (tak, to jest pytanie)
Ich muss nach der Schule in die Bibliothek gehen.
Wyjaśnienie:
Tutaj ogólnie chodzi o dopasowanie czasownika do czynności. Najpierw dajemy czasownik, a od razu za nim tę część zdania, która się do niego odnosi. Np.:
Wir benutzen Bücher und Hefte in der Schule.
My używamy książek i zeszytów w szkole.
Po polsku trochę niezgrabnie to brzmi, jednakże chodzi o to, jak "benutzen" odnosi się do "Bücher und Hefte".
Wir benutzen (kogo/czego używamy?) Bücher und Hefte [in der Schule].
Dla rozszerzenia wiedzy: to zdanie równie dobrze możnaby sformułować: In der Schule beutzen wir Bücher und Hefte. W tym przypadku po czasowniku stawiamy osobę (w takiej konstrukcji, w której nie ma osoby na początku zdania, musi ona znaleźć się od razu za czasownikiem) i dokańczamy zdanie.
Podobnie drugie zdanie:
Die Lehrer motivieren die Schüler zum Lernen.
Nauczyciele motywują uczniów do nauki.
Die Lehrer motivieren (kogo/co?) die Schüler [zum Lernen].
Könnt ihr Experimente im Unterricht machen? (tak, to jest pytanie)
Czy możecie robić eksperymenty na zajęciach?
Niby można byłoby to zdanie napisać inaczej, w wolnym tłumaczeniu na polski brzmiałoby: Czy możecie na lekcjach robić eksperymenty? (niby też ma sens). Jednak nie do końca możemy napisać zdanie w taki sposób, bo najpierw podajemy ważniejszą informację (czyli kto/co/kogo/czego - Experimente), a następnie dopełnienie (im Unterricht).
Ich muss nach der Schule in die Bibliothek gehen.
Muszę iść po szkole do biblioteki. (gdybyśmy chcieli przetłumaczyć to słowo w słowo powiedzielibyśmy: Muszę po szkole do biblioteki iść).
Tutaj sytuacja jest trochę inna, bo mamy czasownik modalny müssen. Taki czasownik zawsze będzie zajmował drugie miejsce w zdaniu, a kolejny czasownik (w tym przypadku "gehen") odsyłamy na koniec w bezokoliczniku, czyli nie zmieniamy jego formy. "Gehen" odnosi się do biblioteki (idę do biblioteki) dlatego stoi praktycznie pod sam koniec zdania. Ale co by się stało, gdyby "biblioteka" stała po czasowniku "müssen"? Załóżmy, że tak jest. Zdanie wtedy brzmiałoby: "Muszę do biblioteki po szkole iść". I znowu, niby po polsku ma sens, ale po niemiecku tak nie powiemy. W niemieckim często bywa tak, że rzeczownik łączy się z czasownikiem (w polskim zresztą też jest podobnie: IŚĆ do kina/biblioteki/na stadion; ZROBIĆ jedzenie/pracę domową. Jedynym wypadkiem kiedy używamy "musieć" w związku z rzeczownikiem jest chyba zwrot "Muszę do toalety" (potoczny), który i tak po niemiecku brzmi "Ich muss auf die Toilette gehen" więc nadal mamy tutaj ten czasownik wyjściowy IŚĆ (gehen)).
Dlatego też musimy sobie wyobrażać, czy jak odłączymy daną cześć zdania od reszty zdania, będzie miała ona nadal sens. Mam nadzieję, że w miarę zrozumiale to wytłumaczyłam :>
Odpowiedź:
Wir benutzen Bücher und Hefte in der Schule.
Die Lehrer motivieren die Schüler zum Lernen.
Könnt ihr Experimente im Unterricht machen? (tak, to jest pytanie)
Ich muss nach der Schule in die Bibliothek gehen.
Wyjaśnienie:
Tutaj ogólnie chodzi o dopasowanie czasownika do czynności. Najpierw dajemy czasownik, a od razu za nim tę część zdania, która się do niego odnosi. Np.:
Wir benutzen Bücher und Hefte in der Schule.
My używamy książek i zeszytów w szkole.
Po polsku trochę niezgrabnie to brzmi, jednakże chodzi o to, jak "benutzen" odnosi się do "Bücher und Hefte".
Wir benutzen (kogo/czego używamy?) Bücher und Hefte [in der Schule].
Dla rozszerzenia wiedzy: to zdanie równie dobrze możnaby sformułować: In der Schule beutzen wir Bücher und Hefte. W tym przypadku po czasowniku stawiamy osobę (w takiej konstrukcji, w której nie ma osoby na początku zdania, musi ona znaleźć się od razu za czasownikiem) i dokańczamy zdanie.
Podobnie drugie zdanie:
Die Lehrer motivieren die Schüler zum Lernen.
Nauczyciele motywują uczniów do nauki.
Die Lehrer motivieren (kogo/co?) die Schüler [zum Lernen].
Könnt ihr Experimente im Unterricht machen? (tak, to jest pytanie)
Czy możecie robić eksperymenty na zajęciach?
Niby można byłoby to zdanie napisać inaczej, w wolnym tłumaczeniu na polski brzmiałoby: Czy możecie na lekcjach robić eksperymenty? (niby też ma sens). Jednak nie do końca możemy napisać zdanie w taki sposób, bo najpierw podajemy ważniejszą informację (czyli kto/co/kogo/czego - Experimente), a następnie dopełnienie (im Unterricht).
Ich muss nach der Schule in die Bibliothek gehen.
Muszę iść po szkole do biblioteki. (gdybyśmy chcieli przetłumaczyć to słowo w słowo powiedzielibyśmy: Muszę po szkole do biblioteki iść).
Tutaj sytuacja jest trochę inna, bo mamy czasownik modalny müssen. Taki czasownik zawsze będzie zajmował drugie miejsce w zdaniu, a kolejny czasownik (w tym przypadku "gehen") odsyłamy na koniec w bezokoliczniku, czyli nie zmieniamy jego formy. "Gehen" odnosi się do biblioteki (idę do biblioteki) dlatego stoi praktycznie pod sam koniec zdania. Ale co by się stało, gdyby "biblioteka" stała po czasowniku "müssen"? Załóżmy, że tak jest. Zdanie wtedy brzmiałoby: "Muszę do biblioteki po szkole iść". I znowu, niby po polsku ma sens, ale po niemiecku tak nie powiemy. W niemieckim często bywa tak, że rzeczownik łączy się z czasownikiem (w polskim zresztą też jest podobnie: IŚĆ do kina/biblioteki/na stadion; ZROBIĆ jedzenie/pracę domową. Jedynym wypadkiem kiedy używamy "musieć" w związku z rzeczownikiem jest chyba zwrot "Muszę do toalety" (potoczny), który i tak po niemiecku brzmi "Ich muss auf die Toilette gehen" więc nadal mamy tutaj ten czasownik wyjściowy IŚĆ (gehen)).
Dlatego też musimy sobie wyobrażać, czy jak odłączymy daną cześć zdania od reszty zdania, będzie miała ona nadal sens. Mam nadzieję, że w miarę zrozumiale to wytłumaczyłam :>