Poprzednikami pianina było klawicyterium (rodzaj klawesynu z pionowym naciągiem strun) oraz instrument zwany żyrafą. Za pierwszego budowniczego fortepianu uważa się Włocha Bartolomeo Cristoforiego, który zbudował pierwszy instrument strunowy z mechanizmem młoteczkowym ok. 1709 roku. Pierwsze pianino zbudował Jan Schmidt z Salzburga lub Grüneberger z Halle na końcu XVIII w. lub początku XIX w. W 1802 roku Th. Lond skonstruował w Londynie pianino o naciągu skośnostrunnym. Mechanizm pianinowy ulepszył i opatentował Wornum w 1826 r. Rozwiązanie to było na tyle dobre, że stosuje się je po dziś dzień. Jedyną modyfikacją jest zastosowanie innego tłumika. Konstruktorami pianin byli także Niemcy C. Bechstein, Blüthner, Wiedeńczycy Bösendorfer, Francuzi Pleyel i Anglicy. Długo jednak pianino nie zdobywało popularności.
Popularność zdobyło pianino w drugiej połowie XIX wieku, gdy w mieszczańskich domach zaczęło ono wypierać fortepian z powodu niższej ceny i mniejszych rozmiarów. W Polsce po wojnie pianina były produkowane w fabrykach "Defil" w Lubinie, Calisia w Kaliszu, oraz "Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin" w Legnicy. Do dnia 20 września 2007 r. pianina i fortepiany produkowane były w Kaliszu, w dawnej fabryce Arnolda Fibigera znanej jako Calisia.
Pianino jest obecnie bardzo popularnym instrumentem strunowym.
Cymbały – cytra płytowa; do gry na nich używa się pałeczek, którymi uderzane są struny. Cymbały należą do instrumentów strunowych uderzanych, ale nie mają mechanizmu klawiszowego. Instrument ten jest szczególnie popularny w muzyce ludowej. Cymbały wykorzystał też Zoltán Kodály w swojej operze "Háry János".
Technika gry[edytuj]
Dźwięk wydobywa się przez uderzanie w struny pałeczkami lub też szarpiąc struny opuszkiem palca albo piórkiem.
FORTEPIAN
Fortepian – strunowy (chordofon), młoteczkowy, klawiszowy instrument muzyczny, zaliczany do rodziny cytr. Współczesny fortepian dysponuje skalą od A2 (czasami najlepsze koncertowe od F2; instrumenty z pocz. XIX wieku od C1 ) do c5 (88 dźwięków/klawiszy).
W fortepianie struny rozpięte na stalowej ramie uderzane są młoteczkami obciągniętymi filcem. Naciśnięcie klawisza powoduje uderzenie młoteczka w strunę, przenosząc jednocześnie dynamikę uderzenia w klawisz. Natychmiast po pobudzeniu struny młoteczek odbija się od niej i w zależności od siły uderzenia, zatrzymuje się wyżej lub niżej. Pozwala to na szybką repetycję (uderzanie kilka razy tego samego dźwięku w szybkim tempie), inaczej niż w pianinie. Po zwolnieniu nacisku na klawisz do struny przyciskany jest tłumik wyciszający jej drgania. W ten dość skomplikowany sposób mechanizm fortepianu realizuje podstawową cechę tego instrumentu odróżniającą go od wcześniejszych instrumentów strunowych, klawiszowych, które nie miały możliwości kształtowania dynamiki dźwięku oraz czasu jego trwania.
Ze względu na różną długość fortepianów wyróżniamy cztery ich rodzaje:
od 140 cm do 180 cm – fortepiany gabinetowe od 180 cm do 210 cm – fortepiany salonowe od 210 cm do 240 cm – fortepiany półkoncertowe powyżej 240 cm – fortepiany koncertowe (przeciętnie 280 cm, niekiedy spotyka się i dłuższe, ok. 3 m lub jeszcze nieco więcej - największy Fazioli dł. 308 cm). BUDOWA 1, 14 – rama żeliwna, 2 – nakrywa ruchoma przednia, 3 – sztaba dociskowa, 4 – tłumiki, 5 – nakrywa ruchoma tylna, 6 – kontrklawiatura, 7 – listwa pedałowa, 8 – przekaźnik pedału, 9, 10 – dźwignia pedału, 11 – pedały, prawy (forte), lewy (piano), 12 – podstawek, 13 – zaczepy, 15 – płyta rezonansowa, 16 – struna Myślę że pomogłam Liczę na NAj
PIANINO
Poprzednikami pianina było klawicyterium (rodzaj klawesynu z pionowym naciągiem strun) oraz instrument zwany żyrafą. Za pierwszego budowniczego fortepianu uważa się Włocha Bartolomeo Cristoforiego, który zbudował pierwszy instrument strunowy z mechanizmem młoteczkowym ok. 1709 roku. Pierwsze pianino zbudował Jan Schmidt z Salzburga lub Grüneberger z Halle na końcu XVIII w. lub początku XIX w. W 1802 roku Th. Lond skonstruował w Londynie pianino o naciągu skośnostrunnym. Mechanizm pianinowy ulepszył i opatentował Wornum w 1826 r. Rozwiązanie to było na tyle dobre, że stosuje się je po dziś dzień. Jedyną modyfikacją jest zastosowanie innego tłumika. Konstruktorami pianin byli także Niemcy C. Bechstein, Blüthner, Wiedeńczycy Bösendorfer, Francuzi Pleyel i Anglicy. Długo jednak pianino nie zdobywało popularności.
Popularność zdobyło pianino w drugiej połowie XIX wieku, gdy w mieszczańskich domach zaczęło ono wypierać fortepian z powodu niższej ceny i mniejszych rozmiarów. W Polsce po wojnie pianina były produkowane w fabrykach "Defil" w Lubinie, Calisia w Kaliszu, oraz "Legnicka Fabryka Fortepianów i Pianin" w Legnicy. Do dnia 20 września 2007 r. pianina i fortepiany produkowane były w Kaliszu, w dawnej fabryce Arnolda Fibigera znanej jako Calisia.
Pianino jest obecnie bardzo popularnym instrumentem strunowym.
Schemat mechanizmu dolnotłumikowego[edytuj] strojnica kołek stroikowy agrafa śruba mocująca mechanizm struna tłumik dźwignia tłumika dźwignia orzecha belka konstrukcyjna dźwignia prawego pedału (pedał forte) łyżeczka tłumikowa dźwignia klawiszowa pilot dźwignia główna stopka popychacza baryłka wyzwalacza popychacz chwytnik przeciwchwytnik listwa oporowa młotków młotek CYMBAŁYCymbały – cytra płytowa; do gry na nich używa się pałeczek, którymi uderzane są struny. Cymbały należą do instrumentów strunowych uderzanych, ale nie mają mechanizmu klawiszowego. Instrument ten jest szczególnie popularny w muzyce ludowej. Cymbały wykorzystał też Zoltán Kodály w swojej operze "Háry János".
Technika gry[edytuj]Dźwięk wydobywa się przez uderzanie w struny pałeczkami lub też szarpiąc struny opuszkiem palca albo piórkiem.
FORTEPIAN
Fortepian – strunowy (chordofon), młoteczkowy, klawiszowy instrument muzyczny, zaliczany do rodziny cytr. Współczesny fortepian dysponuje skalą od A2 (czasami najlepsze koncertowe od F2; instrumenty z pocz. XIX wieku od C1 ) do c5 (88 dźwięków/klawiszy).
W fortepianie struny rozpięte na stalowej ramie uderzane są młoteczkami obciągniętymi filcem. Naciśnięcie klawisza powoduje uderzenie młoteczka w strunę, przenosząc jednocześnie dynamikę uderzenia w klawisz. Natychmiast po pobudzeniu struny młoteczek odbija się od niej i w zależności od siły uderzenia, zatrzymuje się wyżej lub niżej. Pozwala to na szybką repetycję (uderzanie kilka razy tego samego dźwięku w szybkim tempie), inaczej niż w pianinie. Po zwolnieniu nacisku na klawisz do struny przyciskany jest tłumik wyciszający jej drgania. W ten dość skomplikowany sposób mechanizm fortepianu realizuje podstawową cechę tego instrumentu odróżniającą go od wcześniejszych instrumentów strunowych, klawiszowych, które nie miały możliwości kształtowania dynamiki dźwięku oraz czasu jego trwania.
Ze względu na różną długość fortepianów wyróżniamy cztery ich rodzaje:
od 140 cm do 180 cm – fortepiany gabinetowe od 180 cm do 210 cm – fortepiany salonowe od 210 cm do 240 cm – fortepiany półkoncertowe powyżej 240 cm – fortepiany koncertowe (przeciętnie 280 cm, niekiedy spotyka się i dłuższe, ok. 3 m lub jeszcze nieco więcej - największy Fazioli dł. 308 cm). BUDOWA 1, 14 – rama żeliwna, 2 – nakrywa ruchoma przednia, 3 – sztaba dociskowa, 4 – tłumiki, 5 – nakrywa ruchoma tylna, 6 – kontrklawiatura, 7 – listwa pedałowa, 8 – przekaźnik pedału, 9, 10 – dźwignia pedału, 11 – pedały, prawy (forte), lewy (piano), 12 – podstawek, 13 – zaczepy, 15 – płyta rezonansowa, 16 – struna Myślę że pomogłam Liczę na NAj