Question

Czy mógłby mi ktoś napisać pracę na temat grzybicy paznokci???
Będę bardzo wdzięczny.

Answer 1

Choroba częściej atakuje paznokcie u stóp niż dłoni. Może ograniczyć się do jednej płytki lub przenieść na sąsiednie. Zwykle jednak grzybicze zakażenia zajmują pierwszy i piąty palec stopy. Prawdopodobnie dlatego, że do nich najszczelniej przylegają buty.
Skąd się wzięła
Grzybica paznokci często jest następstwem grzybicy stóp - choroby, którą ma ok. 42 proc. ludzi. Czasem ją lekceważymy, bywa, że jej w ogóle nie dostrzegamy. Stopy swędzą, czasem nawet pieką, ale uważamy, że to skutek nadmiernego wysuszenia skóry, złego mydła i nie szukamy pomocy u lekarza. Może właśnie dlatego grzybica paznokci staje się plagą wśród Polaków. Lekarze twierdzą, że cierpi na nią 21 proc. populacji.
W naszym klimacie głównym źródłem zakażeń są baseny, łaźnie, sauny (drewniane podesty). Ale można się też zarazić, używając cudzych butów, skarpet lub przyborów do pedikiuru.
Do infekcji grzybiczych predestynują choroby ogólnoustrojowe, np. cukrzyca, otyłość, niedokrwistość, zaburzenia hormonalne, żołądkowo-jelitowe, układu odpornościowego i krążenia, a także długa terapia antybiotykami, przyjmowanie sterydów i chemioterapia.
Rozwojowi grzybicy sprzyjają ciepło i wilgoć - niestaranne wycieranie stóp po myciu, chodzenie w nieprzewiewnych butach i noszenie skarpet z tworzywa sztucznego. Grzybica rozwija się, gdy płytka paznokcia jest uszkodzona - jeśli się skaleczymy lub zbyt krótko obetniemy paznokcie, grzyby z łatwością się pod nią dostaną. Noszenie ciasnych butów też osłabia płytkę. Tak jak akrylowe paznokcie i lakiery.
Jeśli nie zamierzasz zrezygnować z malowania paznokci ani przestrzegać innych zasad, stosuj zapobiegawczo dezodorant z talkiem i przeciwgrzybicze kremy.
Rozpoznać wroga
Grzybicę wywołują z reguły dermatofity. Zaatakowany przez nie paznokieć stopniowo zmienia wygląd. Pojawiają się przebarwienia - najpierw białawe, później żółtawe, wreszcie brązowe. Płytka łuszczy się i rozwarstwia, staje się coraz grubsza, trudno ją przyciąć. Stopy brzydko pachną, bo pod paznokciami gromadzą się grzybicze złogi.
Lekarz już po obejrzeniu stopy wie, że ma do czynienia z grzybicą. Czasem jednak, gdy obraz schorzenia nie jest jednoznaczny, zleca badania laboratoryjne. Próbki pobrane spod paznokcia oraz skrawki płytki ogląda się pod mikroskopem - to pozwala stwierdzić, czy chorobę rzeczywiście wywołały grzyby. Czasem w laboratorium hoduje się wyizolowane z próbki grzyby, by określić ich gatunek i dobrać leki. Przed pobraniem próbek nie należy malować paznokci, smarować stóp kremami czy używać zasypek.
* Grzybica paznokci nawet we wczesnym stadium nie ustąpi sama. Nie pomogą też żadne domowe sposoby. Nieleczona będzie się rozprzestrzeniała na kolejne palce. Może też przenieść się na paznokcie dłoni. Dlatego każdą zmianę koniecznie musi obejrzeć dermatolog.
* Grzybica lubi nawracać. Dlatego po zakończeniu kuracji trzeba skrupulatnie przestrzegać zaleceń dermatologa i wręcz przesadnie dbać o higienę stóp.
Konieczne leczenie
Walka z grzybicą często kończy się niepowodzeniem, bo pacjent zniechęca się do stosowania kuracji po kilku tygodniach. Niekiedy próbuje ratować się domowymi sposobami, ale te - co trzeba podkreślić - są nieskuteczne.
Czas i rodzaj leczenia zależą od zaawansowania choroby. Warto pójść do lekarza, gdy tylko zauważymy pierwsze zmiany w wyglądzie paznokcia, bo wtedy zwykle wystarczy smarowanie specjalnym lakierem lub naklejanie miniplastrów zawierających substancje grzybobójcze. Ale i tak trzeba uzbroić się w cierpliwość. Kuracja może trwać i do trzech miesięcy.
Przy rozległych zmianach, kiedy płytka jest poważnie zniszczona - stosuje się leki doustne. Dzięki nim substancja lecznicza dociera do środka paznokcia (tam jest najbardziej potrzebna) i gromadzi się u nasady płytki, blokując rozwój grzybów.
Wśród stosowanych leków znajdują się preparaty, które należy przyjmować przez co najmniej 3 miesiące, a niekiedy nawet rok.
Terapia pulsowa
Polega na doustnym przyjmowaniu leku (np. Orungal), który dociera tylko do zakażonego miejsca. Lek należy brać przez tydzień, potem zrobić trzytygodniową przerwę i znów przez tydzień łykać tabletki. Kuracja trwa 3 miesiące, ale nagromadzony w paznokciach preparat działa jeszcze przez 9 miesięcy. Takie leczenie jest wygodniejsze dla chorego i w większości przypadków pozwala uniknąć interwencji chirurga (usunięcia płytek). Paznokcie bez skazy możemy zobaczyć po 10-12 miesiącach.
Rekonstrukcja płytki
Uzupełnieniem terapii lekami powinno być szlifowanie paznokcia co 2-4 tygodnie. Im więcej zagrzybionej płytki usuniemy, tym skuteczniejsze leczenie, bo leki (podawane zewnętrznie i wewnętrznie) łatwo wnikają w chore miejsca. Ponieważ tkanka pod paznokciem jest mocno unerwiona, a zeszlifowana płytka stanowi nikłą ochronę, konieczna jest jej rekonstrukcja. Nakłada się na nią specjalną masę. Gdy przeschnie, przykleja się kawałek fizeliny, dopasowany do wielkości ubytku. Czynność powtarza się kilka razy, aż płytka uzyska odpowiednią grubość. Proteza nie powoduje deformacji wału paznokciowego. Zdrowa płytka rośnie szybciej i nie wrasta.
Obuwie także "leczymy"
Buty, które wkładaliśmy na stopy zakażone grzybicą, najlepiej wyrzucić. Na pewno są w nich zarodniki grzybów, które spowodują nawrót infekcji. Nie zawsze jednak można sobie na to pozwolić. Dlatego:
* do foliowego worka włóż buty i pojemnik z 10% roztworem formaliny (można kupić w aptece); worek szczelnie zamknij i trzymaj w ciepłym miejscu; po 48 godz. buty należy wietrzyć, najlepiej przez dobę na wolnym powietrzu.
* 1 tabletkę chinoksyzolu (kupisz w aptece) rozpuść w szklance wody; do każdego buta włóż namoczoną w roztworze watę lub lnianą szmatkę; buty zamknij w oddzielnych torebkach foliowych i szczelnie zawiąż; po 24 godzinach wyjmij buty i wietrz przez dobę na powietrzu.

Answer 2

Grzybica paznokci uznawana jest za najczęstszą kliniczną manifestację zakażenia grzybami dermatofitowymi. Stanowi około połowy wszystkich przypadków zmian paznokciowych. Powodowana jest głównie przez Trichophyton rubrum, w mniejszym odsetku przypadków przez Trichophyton mentagrophytes var. gramilosum.Zmiany częściej dotyczą paznokci stóp niż paznokci rąk. Zakażenie obejmuje na ogół kilka płytek paznokciowych stóp, a szczególnie częstym obrazem jest zajęcie paznokcia palucha.

Zakażony paznokieć traci swe różowe zabarwienie, ulega pobruzdowaniu i łatwo się kruszy. Naskórek pod zgrubiałym i popękanym brzegiem płytki ulega nadmiernemu rogowaceniu. Te zmiany mogą się utrzymywać długo i stanowią dla chorego dokuczliwe utrudnienie w codziennym życiu, a dla jego otoczenia źródło zakażenia pośredniego lub bezpośredniego.

Ze względu na mechanizm zakażenia (sposób infekcji grzyba) oraz związany z tym obraz kliniczny obecnie wyodrębnia się pięć typów grzybicy paznokci. Mogą one współwystępować na różnych paznokciach u danego chorego lub współistnieć nawet w obrębie jednej płytki paznokciowej. Wyróżnienie typów zakażenia grzybiczego płytek paznokciowych odnosi się do infekcji dermatofitami, grzybami drożdżo - podobnymi i grzybami pleśniowymi.

Grzybica paznokci zakaża najczęściej dorosłych. U osób starszych ok. 80% infekcji dotyczy paznokci stóp, zwłaszcza dużego palucha. Jednoczesne występowanie grzybicy paznokci stóp i rąk jest spotykane rzadziej.

Rodzaje grzybic paznokci:

Dalsza i boczna podpaznokciowa onychomikoza

Ten typ grzybicy paznokci uznawany jest za najczęstszy. Grzyby atakują paznokcie od strony dalszej (wolny brzeg płytki paznokciowej) i (lub) bocznych wałów paznokciowych. Wnikają poprzez hyponychlum i zajmują w pierwszej kolejności łożysko paznokcia. W wyniku tego dochodzi do odczynu ze strony łożyska, jego nadmiernego rogowacenia i unoszenia dystalnej części płytki paznokciowej. Sama płytka paznokciowa zostaje objęta zakażeniem przechodzącym z łożyska. Zmieniony paznokieć ma żółtawobrązowe zabarwienie, jest kruchy, ma nierówny wolny brzeg i odstaje od łożyska, uniesiony przez rogowaciejące podpaznokciowe masy. Grzybica obserwowana jest częściej w obrębie paznokci rąk. Może występować jako postać pierwotna i wtórna. Postać pierwotna występuje rzadko i wywoływana jest zwykle przez rubrum. Postać wtórna, wywoływana grzybami drożdżopodobnymi, związana jest często z urazem, cukrzycą, chorobą Raynauda, chorobami o podłożu autoimmunologicznym i zaburzeniami hormonalnymi. Poprzedzona jest zwykle zapaleniem wałów paznokciowych (paronychia).

Bliższa podpaznokciowa onychomikoza

Grzyby niszczą eponychium i wnikają do macierzy paznokcia od strony proksymalnej. W kolejnej fazie zajmowana jest płytka paznokciowa. Początkowo dochodzi do zmleczenia (zbielenia) bliższej części paznokcia. W tym okresie jest to jedynie zmiana zabarwienia. W późniejszym czasie dochodzi do niszczenia paznokcia z wykruszaniem jego bliższej części i odsłanianiem rogowaciejącego łożyska. Ten typ grzybicy częściej obserwuje się na paznokciach rąk niż stóp. Rozwija się szczególnie często u osób immunosupresorowanych, np. biorców przeszczepów nerek.

Powierzchowna onychomikoza

Grzyby atakują płytkę paznokciową od strony jej powierzchni. Ponieważ na tej drodze zakażenia grzyby napotykają znaczny opór w postaci keratyny, nie dochodzi do zmian dystroficznych. Jedynym zauważalnym objawem klinicznym jest pojawienie się zmiany zabarwienia paznokcia. Mogą być to małe plamkowe ogniska lub zmieniona barwa może obejmować cały paznokieć. Wyróżnia się dwie odmiany powierzchownej grzybicy paznokci:

* białą powierzchowną onychomikozę - białe plamy,
* czarną powierzchowną onychomikozę - czarne plamy.

Biała powierzchowna onychomikozą jest znacznie częstsza, czarne zabarwienie pojawia się wyjątkowo rzadko, może być wynikiem zakażenia wywołanego np. przez Trichophyton rubrum var. nigricum.

Wewnątrzpłytkowa onychomikoza

Ten typ grzybicy wyodrębniono stosunkowo niedawno, w 1998 roku, kiedy to dokonano nowelizacji uprzednio istniejącej klasyfikacji. Grzyby wnikają bezpośrednio do płytki paznokciowej od wolnego jej brzegu, bez wcześniejszego zajmowania łożyska. Brak rogowacenia podpaznokciowego oraz onycholizy jest istotnym elementem różnicującym ten typ grzybicy od dalszej i bliższej podpaznokciowej onychomikozy. W obrazie klinicznym stwierdza się nierówną powierzchnię płytki paznokciowej z bardzo charakterystycznym blaszkowatym złuszczaniem. Paznokieć traci połysk, staje się matowy, niekiedy pojawiają się nieznaczne zmleczenia.

Całkowita dystroficzna onychomikoza

Grzybica ta rozwija się niezależnie od mechanizmu wnikania grzybów do płytki paznokciowej. Jest ona wyrazem bardzo zaawansowanego procesu, który początkowo może być wspomnianymi powyżej typami, najczęściej dalszą i boczną podpaznokciową onychomikozą czy bliższą podpaznokciową onychomikozą. Cała płytka paznokciowa staje się matowa, przebarwiona na kolor żółtawobrązowy. Dochodzi do zmian dystroficznych, wykruszenia się płytki paznokciowej i nasilonego rogowacenia podpaznokciowego. Paznokieć jest hiperkeratotyczny, na ogół z cofniętym (wykruszonym) dalszym brzegiem.