cześć potrzebuję na dziś;)
Na podstawie tekstu "Legenda o św. Aleksym" ("Przeszłosc to dziś klasa 1 cz. 1" str.133-136) odpowiedz na poniższe pytania.
1. Wyjaśnij tytuł utworu, zwracając uwagę na użycie słowa "legenda".
2. Scharakteryxuj średniowiecznego ascetę na przykłądzie św. Aleksego. W tym celu:
a) przedstaw koleje życia Aleksego.
b) Przybliż okoliczności jego narodzin i śmierci.
c) Określ, jaki cel życia sobiewyznaczył.
3. Jak oceniasz postępowianie św. Aleksego wobec rodziców i żony?
4. Wskaż w utwoże elementy schematu fabularnego, charakterystyczne dla średniowiecznej opowieści o świętym.
5. Jaki jest swiązek Legendy o św. Aleksym ze średniowiecznymi dyskusjami o ubóstwie?
6. Na czym polega dydaktyczny charakter utworu? ZAstanów się, czy współczesna kultura byłąby w stanie zaakceptować model życia ascezie. Uzasadnij odpowiedź.
1. Legenda opowieść opisująca żywoty świętych i męczenników m.in. takich jak Aleksy.
Ma funkcję dydaktyczną i parenetyczną.
2.
a.Był synem bogatego kupca włoskiego, wychowywał się w dzieciństwie w dostatku. W wieku 24poślubił córkę cesarza Familiane z którą złożył obietnicę w nocy poślubnej, iż będą żyć w czystości. Po czym obrał życie ascety, porzucił swój majątek, rozdał go. Swoje życie poświęcał Bogu, odizolował się od świata i ludzi.
b. Urodził się w Rzymie, Święty Aleksy umarł 17 lipca roku Pańskiego 398.
c. Jego celem było życie jako asceta, czyli wyrzeczenie się wszystkich przyjemności.
Azceza największa wartością jest dla niego Bóg.
3. Sądzę, że odilozowanie się od świata co czynił Aleksy. Oddalenie się od rodziców, którzy oczekiwali swojego potomka z upragnieniem, jest chore, tak samo jak obietnica z żoną życia w czystości. Sprawianie bólu nie tylko sobie, ale i innym
4.
- wyrzeczenie się dobrodziejstw
- życie w ubóstwie, porzucenie majątki
- największą wartością był dla nich Bóg
5. To iż poprzez porzucenie majątku, życiu w ubóstwie, chcieli okazać, że liczy się dla nich Bóg, wiara, a nie dobra materialne.
6. Poucza nas, że nieważne jakie krzywdy nam się przytrafią, czy będziemy narzekać na ubóstwo itp., lecz ważne jest to, aby być pokornym, wierzyć w Boga, czcić go. Bo liczą się dobra duchowe, a nie masterialne.
Sądzę, że współczesna kultura trudno pojęłaby model ascety, gdyż wyrzeczenie się przyjemności, sprawianie sobie bólu, aby okazać przez to swoje oddanie Bogu. Samo spojrzenie na nasz swiat, duchownych i ludzi, którzy sprawiają sobie dobrowolnie ból, prędzej lądują w psychiatrykach, niż mieliby być uznawani za wzór świętego.