Kowal12
Faza Księżyca określa oglądaną z Ziemi część Księżyca oświetloną przez Słońce. Ponieważ Słońce oświetla zawsze (poza zaćmieniami) tylko połowę powierzchni Księżyca, jego fazy są rezultatem oglądania tej połowy pod różnymi kątami spowodowanymi różnymi położeniami Słońca, Ziemi i Księżyca względem siebie.
17 votes Thanks 93
młoda2468
Fazy ksiezyca okreslaja ogladana z Ziemi czesc ksiezyca oswietlona przez slonce( jest to np.pelnia,nów,pierwsza kwadra,ostatnia kwadra)
Księżyc nie ma własnych źródeł świecenia. Jest ciałem ciemnym, które świeci tylko odbitym światłem słonecznym. Powierzchnia Księżyca jest dlatego zawsze oświetlona tylko w połowie. Gdy Ziemia znajduje się między Słońcem i Księżycem, przy czym Słońce, Ziemia i Księżyc nie leżą dokładnie na jednej prostej, na niebie świeci pełna tarcza Księżyca.
Mówimy że Księżyc jest w pełni (faza: pełnia). Po pełni widzimy coraz mniejszą z każdym dniem część oświetlonej powierzchni Księżyca. Po obiegnięciu przez Księżyc czwartej części drogi wokół Ziemi widoczna będzie tylko lewa połowa oświetlonej części jego powierzchni. Księżyc jest wtedy w ostatniej kwadrze. Po przejściu dalszej ćwiartki swojej drogi Księżyc znajdzie się między Słońcem i Ziemią. W tym momencie zwraca ku nam swoją nieoświetloną część. Na niebie go nie widać - jest w nowiu. Nie całe dwa dni po nowiu zauważymy na niebie wąziutki sierp "nowego księżyca", który w kolejnych dniach stale narasta. Siedem dni po nowiu zobaczymy już całą prawą stronę oświetlonej powierzchni Księżyca. Księżyc jest w pierwszej kwadrze. Po upływie dalszych siedmiu dni Księżyc jest znowu w pełni. Przebieg wszystkich czterech faz Księżyca nazywamy lunacją. Wielkość księżyca w lunacji nazywa się zwykle jego wiekiem. W nowiu wiek księżyca wynosi 0.0 dni, w pierwszej kwadrze 7.4 dni, w pełni 14.8 dnia, w ostatniej kwadrze 22,1 dnia.
Wystarczy jednakże gdy zapamiętamy, że poszczególne fazy w lunacji następują po sobie w przybliżeniu co 7 dni. Słabe pojaśnianie nieoświetlonej części powierzchni Księżyca tzw. światło popielate można dostrzec kilka dni po nowiu. Światło popielate powstaje wskutek oświetlenia powierzchni Księżyca odbitym od Ziemi światłem słonecznym. Właśnie bliski nowiu Ziemia jest dla Księżyca w pełni i silnie oświetla jego nocną stronę. Światło popielate jest bardzo słabe. Księżyc odbija tylko 7% dochodzącego z ziemi światła na powierzchnię Ziemi wraca jedynie część z niego.
Księżyc nie ma własnych źródeł świecenia. Jest ciałem ciemnym, które świeci tylko odbitym światłem słonecznym. Powierzchnia Księżyca jest dlatego zawsze oświetlona tylko w połowie. Gdy Ziemia znajduje się między Słońcem i Księżycem, przy czym Słońce, Ziemia i Księżyc nie leżą dokładnie na jednej prostej, na niebie świeci pełna tarcza Księżyca.
Mówimy że Księżyc jest w pełni (faza: pełnia). Po pełni widzimy coraz mniejszą z każdym dniem część oświetlonej powierzchni Księżyca. Po obiegnięciu przez Księżyc czwartej części drogi wokół Ziemi widoczna będzie tylko lewa połowa oświetlonej części jego powierzchni. Księżyc jest wtedy w ostatniej kwadrze. Po przejściu dalszej ćwiartki swojej drogi Księżyc znajdzie się między Słońcem i Ziemią. W tym momencie zwraca ku nam swoją nieoświetloną część. Na niebie go nie widać - jest w nowiu. Nie całe dwa dni po nowiu zauważymy na niebie wąziutki sierp "nowego księżyca", który w kolejnych dniach stale narasta. Siedem dni po nowiu zobaczymy już całą prawą stronę oświetlonej powierzchni Księżyca. Księżyc jest w pierwszej kwadrze. Po upływie dalszych siedmiu dni Księżyc jest znowu w pełni. Przebieg wszystkich czterech faz Księżyca nazywamy lunacją. Wielkość księżyca w lunacji nazywa się zwykle jego wiekiem. W nowiu wiek księżyca wynosi 0.0 dni, w pierwszej kwadrze 7.4 dni, w pełni 14.8 dnia, w ostatniej kwadrze 22,1 dnia.
Wystarczy jednakże gdy zapamiętamy, że poszczególne fazy w lunacji następują po sobie w przybliżeniu co 7 dni. Słabe pojaśnianie nieoświetlonej części powierzchni Księżyca tzw. światło popielate można dostrzec kilka dni po nowiu. Światło popielate powstaje wskutek oświetlenia powierzchni Księżyca odbitym od Ziemi światłem słonecznym. Właśnie bliski nowiu Ziemia jest dla Księżyca w pełni i silnie oświetla jego nocną stronę. Światło popielate jest bardzo słabe. Księżyc odbija tylko 7% dochodzącego z ziemi światła na powierzchnię Ziemi wraca jedynie część z niego.