Nadmiar soli mineralnych w glebie może być wynikiem intensywnych procesów wietrzenia skał, tworzących podłoże oraz małych opadów atmosferycznych, dzięki czemu rozpuszczalne związki mineralne nie zostają z gleby wymyte.
Nie wiem czy chcesz dłuższą czy krótszą definicje jeśli chcesz dłuższą to pisz . : ))
Nadmiar soli mineralnych w glebie może być wynikiem intensywnych procesów wietrzenia skał, tworzących podłoże oraz małych opadów atmosferycznych, dzięki czemu rozpuszczalne związki mineralne nie zostają z gleby wymyte. W glebach pustynnych w czasie długotrwałych suszy związki mineralne krystalizują. Olbrzymia siła ssąca takich gleb wyłącza wszelką wegetację roślin. Nieumiejętne nawożenie może spowodować także przejściowo zbytnie zasolenie gleby, szkodliwe dla wschodzących roślin. Szkodliwe działanie gleb zasolonych na rośliny wynika zatem z nadmiernej siły ssącej tych gleb oraz zabójczego działania wysokich stężeń soli mineralnych na protoplazmę. Wysoka siła ssąca roztworu glebowego powoduje suszę fizjologiczną. Trująco działają wyższe stężenia soli magnezu (zwłaszcza wysoki stosunek Mg : Ca), a także soli kwasu węglowego, powodujących zbytnie alkalizowanie podłoża i uniemożliwiających pobieranie żelaza. Trująco działa na rośliny również nadmiar chlorku sodu. Niemniej w przyrodzie istnieje wiele gatunków roślin przystosowanych do wegetacji na terenach zasolonych. Rośliny takie nazywamy słono- r o ś 1 a m i lub halofitami. Wszystkie halofity mają wielką siłę ssącą korzeni, umożliwiającą im pokonanie wysokiej siły osmotycznej podłoża.
Nadmiar soli mineralnych w glebie może być wynikiem intensywnych procesów wietrzenia skał, tworzących podłoże oraz małych opadów atmosferycznych, dzięki czemu rozpuszczalne związki mineralne nie zostają z gleby wymyte.
Nie wiem czy chcesz dłuższą czy krótszą definicje jeśli chcesz dłuższą to pisz . : ))
Nadmiar soli mineralnych w glebie może być wynikiem intensywnych procesów wietrzenia skał, tworzących podłoże oraz małych opadów atmosferycznych, dzięki czemu rozpuszczalne związki mineralne nie zostają z gleby wymyte. W glebach pustynnych w czasie długotrwałych suszy związki mineralne krystalizują. Olbrzymia siła ssąca takich gleb wyłącza wszelką wegetację roślin.
Nieumiejętne nawożenie może spowodować także przejściowo zbytnie zasolenie gleby, szkodliwe dla wschodzących roślin.
Szkodliwe działanie gleb zasolonych na rośliny wynika zatem z nadmiernej siły ssącej tych gleb oraz zabójczego działania wysokich stężeń soli mineralnych na protoplazmę. Wysoka siła ssąca roztworu glebowego powoduje suszę fizjologiczną. Trująco działają wyższe stężenia soli magnezu (zwłaszcza wysoki stosunek Mg : Ca), a także soli kwasu węglowego, powodujących zbytnie alkalizowanie podłoża i uniemożliwiających pobieranie żelaza. Trująco działa na rośliny również nadmiar chlorku sodu. Niemniej w przyrodzie istnieje wiele gatunków roślin przystosowanych do wegetacji na terenach zasolonych. Rośliny takie nazywamy słono- r o ś 1 a m i lub halofitami. Wszystkie halofity mają wielką siłę ssącą korzeni, umożliwiającą im pokonanie wysokiej siły osmotycznej podłoża.