Protestantyzm – jedna z głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok katolicyzmu i prawosławia, na którą składają się wyznania religijne powstałe na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych wystąpieniem Marcina Lutra w XVI wieku oraz ruchów przebudzeniowych w łonie macierzystych wyznań protestanckich w kolejnych stuleciach ;)
Nazwa protestantyzmu powstała dopiero w XVI w. i oznaczała sprzeciw wobec zakazu działalności i rozwoju ruchu reformatorskiego (protest przeciw decyzji cesarskiej, zakazującej rozpowszechniania doktryny, przyjęty 19 lutego 1529 roku na sejmie w Spirze przez grupę miast i książąt zgodnie z prawem obowiązującym w Rzeszy Niemieckiej). Ruch religijny, społeczny i polityczny zwany reformacją był drugą obok humanizmu siłą kształtującą rozwój XVI-wiecznej cywilizacji europejskiej. Za jej początek uważa się datę 31 października 1517 roku, kiedy niemiecki zakonnik Marcin Luter ogłosił 95 tez krytykujących ideę papieża Leona X sprzedawania odpustów, by w ten sposób zebrać pieniądze na budowę Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Kiedy Luter – jak podają źródła przybijał swoje tezy do bramy katedry w Wittenberdze, w Niemczech i całej Europie trwało nasilenie się nastrojów antykościelnych. W XVI wieku Kościół rzymskokatolicki stanowił potężną władzę nastawioną na poszerzenie wpływów politycznych i bogacenie się. Tracił tym samym swoje pierwotne funkcje religijne. Coraz częściej krytykowano go za zachłanność w gromadzeniu dóbr (znaczne dochody przynosiła wspomniana wcześniej sprzedaż odpustów) i demoralizację duchowieństwa. Jednym z antagonistów był Marcin Luter – ojciec reformacji. Nauka Lutra i jego niezłomna działalność agitacyjna wyzwoliły ogromne siły społeczne, znalazły kolejnych propagatorów. Reformacja postulująca moralną odnowę Kościoła przez powrót do wiary i praktyk wczesnego chrześcijaństwa odpowiadała religijnym i społecznym potrzebom epoki. Szybko przenikała do innych krajów Europy. Jej efektem było powstanie nowych wyznań chrześcijańskich - kościołów i wspólnot protestanckich. Reformacja zapoczątkowała proces powstania i rozwoju nowych kościołów i wyznań protestanckich. Z kościołów protestantyzmu historycznego (luteranizm, kalwinizm i anglikanizm) wyłoniły się następujące wspólnoty religijne, miedzy innymi: anabaptyści, mennonici, unitarianie, kwakrzy, adwentyści, purytanie, independenci. W XIX i XX wieku pojawiły się, najpierw w USA, grupy na pograniczu chrześcijaństwa (mormoni, świadkowie Jehowy), a w XX wieku kościoły ewangeliczne i zielonoświątkowe odwołujące się do początkowego hasła protestantyzmu – powrotu do Biblii i chrześcijaństwa pierwotnego. Liczbę protestantów na świecie szacuje się na około 300-450 milionów.
Protestantyzm – jedna z głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok katolicyzmu i prawosławia, na którą składają się wyznania religijne powstałe na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych wystąpieniem Marcina Lutra w XVI wieku oraz ruchów przebudzeniowych w łonie macierzystych wyznań protestanckich w kolejnych stuleciach ;)
Nazwa protestantyzmu powstała dopiero w XVI w. i oznaczała sprzeciw wobec zakazu działalności i rozwoju ruchu reformatorskiego (protest przeciw decyzji cesarskiej, zakazującej rozpowszechniania doktryny, przyjęty 19 lutego 1529 roku na sejmie w Spirze przez grupę miast i książąt zgodnie z prawem obowiązującym w Rzeszy Niemieckiej).
Ruch religijny, społeczny i polityczny zwany reformacją był drugą obok humanizmu siłą kształtującą rozwój XVI-wiecznej cywilizacji europejskiej. Za jej początek uważa się datę 31 października 1517 roku, kiedy niemiecki zakonnik Marcin Luter ogłosił 95 tez krytykujących ideę papieża Leona X sprzedawania odpustów, by w ten sposób zebrać pieniądze na budowę Bazyliki św. Piotra w Rzymie. Kiedy Luter – jak podają źródła przybijał swoje tezy do bramy katedry w Wittenberdze, w Niemczech i całej Europie trwało nasilenie się nastrojów antykościelnych.
W XVI wieku Kościół rzymskokatolicki stanowił potężną władzę nastawioną na poszerzenie wpływów politycznych i bogacenie się. Tracił tym samym swoje pierwotne funkcje religijne. Coraz częściej krytykowano go za zachłanność w gromadzeniu dóbr (znaczne dochody przynosiła wspomniana wcześniej sprzedaż odpustów) i demoralizację duchowieństwa. Jednym z antagonistów był Marcin Luter – ojciec reformacji.
Nauka Lutra i jego niezłomna działalność agitacyjna wyzwoliły ogromne siły społeczne, znalazły kolejnych propagatorów. Reformacja postulująca moralną odnowę Kościoła przez powrót do wiary i praktyk wczesnego chrześcijaństwa odpowiadała religijnym i społecznym potrzebom epoki. Szybko przenikała do innych krajów Europy. Jej efektem było powstanie nowych wyznań chrześcijańskich - kościołów i wspólnot protestanckich.
Reformacja zapoczątkowała proces powstania i rozwoju nowych kościołów i wyznań protestanckich. Z kościołów protestantyzmu historycznego (luteranizm, kalwinizm i anglikanizm) wyłoniły się następujące wspólnoty religijne, miedzy innymi: anabaptyści, mennonici, unitarianie, kwakrzy, adwentyści, purytanie, independenci.
W XIX i XX wieku pojawiły się, najpierw w USA, grupy na pograniczu chrześcijaństwa (mormoni, świadkowie Jehowy), a w XX wieku kościoły ewangeliczne i zielonoświątkowe odwołujące się do początkowego hasła protestantyzmu – powrotu do Biblii i chrześcijaństwa pierwotnego. Liczbę protestantów na świecie szacuje się na około 300-450 milionów.