Mowa niezależna – wszelkie przytoczenia wypowiedzi zawartych w warstwie narracyjnej postaci działających w ramach utworu literackiego na zasadzie expressis verbis. Można wyróżnić dwa podstawowe sposoby przytaczania mowy niezależnej: dialog, gdzie racje postaci zostają wzajemnie skonfrontowane, monolog, gdzie przedstawiona jest racja jednego z bohaterów, jego subiektywne odczucia czy dążenia. Mowa zależna – sposób przedstawiania słów postaci w utworze literackim. Charakteryzuje się on użyciem formy zdań podrzędnych w przytoczeniach, np.: "Zbigniew wielokrotnie mówił, że nie należy mieszać pojęć".
Mowa niezależna jest to dosłowne przytoczenie wypowiedzi czyjejś lub własnej, np.: Basia zapytała: "Pożyczysz mi słownik?" Odpowiedziałem: "Pożyczę". Mowa niezależna wymaga użycia dwóch niepowiązanych ze sobą składniowo wypowiedzi zdania wprowadzającego i zdania wprowadzanego. Zdanie wprowadzające, którego orzeczeniem jest najczęściej czasownik oznaczający mówienie (np.: rzec), wyjaśnia kto wypowiada przytoczone słowa. Zdanie wprowadzane jest przytoczeniem czyichś słów w ich dosłownym brzmieniu. Mowa zależna jest to przytoczenie czyjejś lub własnej wypowiedzi niedosłownie, lecz w postaci zdania podrzędnego dopełnieniowego. Np: - Basia zapytała, czy pożyczę jej słownik. - Odpowiedziałem, że pożyczę.
Mowa niezależna – wszelkie przytoczenia wypowiedzi zawartych w warstwie narracyjnej postaci działających w ramach utworu literackiego na zasadzie expressis verbis. Można wyróżnić dwa podstawowe sposoby przytaczania mowy niezależnej:
dialog, gdzie racje postaci zostają wzajemnie skonfrontowane,
monolog, gdzie przedstawiona jest racja jednego z bohaterów, jego subiektywne odczucia czy dążenia.
Mowa zależna – sposób przedstawiania słów postaci w utworze literackim. Charakteryzuje się on użyciem formy zdań podrzędnych w przytoczeniach, np.: "Zbigniew wielokrotnie mówił, że nie należy mieszać pojęć".
Mowa niezależna jest to dosłowne przytoczenie wypowiedzi czyjejś lub własnej, np.: Basia zapytała: "Pożyczysz mi słownik?" Odpowiedziałem: "Pożyczę".
Mowa niezależna wymaga użycia dwóch niepowiązanych ze sobą składniowo wypowiedzi zdania wprowadzającego i zdania wprowadzanego. Zdanie wprowadzające, którego orzeczeniem jest najczęściej czasownik oznaczający mówienie (np.: rzec), wyjaśnia kto wypowiada przytoczone słowa. Zdanie wprowadzane jest przytoczeniem czyichś słów w ich dosłownym brzmieniu.
Mowa zależna jest to przytoczenie czyjejś lub własnej wypowiedzi niedosłownie, lecz w postaci zdania podrzędnego dopełnieniowego. Np: - Basia zapytała, czy pożyczę jej słownik. - Odpowiedziałem, że pożyczę.