Co to jest Liryka Epika i Dramat. Gatunki Epiki Liryki i Dramatu. Budowa wewnętrzna i zewnętrzna. Co to jest tren,hymn,komedia,opowiadanie,sonet,fraszka. za najszybszą odp. daję max. punktów. Za pracę z internetu zgłaszam spam.
Mola94
EPIKA - jeden z trzech rodzajów literackich; obejmuje utwory pisane przede wszystkim prozą. Narrator przedstawia wydarzenia obrazujące bohaterów, a świat przedstawiony ma charakter fabularny. Za najstarsze gatunki epickie uznaje się mity, podania, baśnie. W antycznej Grecji powstały eposy autorstwa Homera. Do epiki prozaicznej należą między innymi powieść, nowela, baśń, a do epiki wierszowanej zaliczamy między innymi epos poemat heroikomiczny, powieść poetycką czy poemat dygresyjny.
LIRYKA - jeden z trzech rodzajów literackich; obejmuje utwory pisane wierszem. Ukazują one przede wszystkim przeżycia, emocje i doznania podmiotu lirycznego przekazywane w formie monologu lirycznego. Istotną rolę odgrywa wywołanie nastroju. Język poetycki charakteryzuje przede wszystkim bogactwo środków stylistycznych. Liryka jest jedną z najstarszych form twórczości literackiej. Gatunki liryczne spotykamy w Biblii (np. pieśń, tren). W starożytnej Grecji liryka rozwijała się od VII w. p. n. e. Z antycznej Grecji wywodzą się gatunki liryczne, które były uprawiane w literaturze europejskiej przez wieki, na przykład: hymn, oda, pieśń, tren. Inne zaliczane do liryki to: sonet, sielanka, elegia, wiersz liryczny, epigramat, fraszka.
Ze względu na temat wyróżniamy lirykę: • miłosną • filozoficzną • religijną • patriotyczną
Ponadto wyróżniamy między innymi: lirykę bezpośrednią, pośrednią, lirykę apelu, inwokacyjną, podmiotu zbiorowego, roli (maski), wyznania.
DRAMAT - narodził się w starożytnej Grecji. Jego powstanie łączy się z uroczystościami na cześć Dionizosa - boga winnej latorośli. Podczas misteriów dionizyjskich (Wielkich Dionizjów - miejskich) obchodzonych wiosną śpiewano pieśń nazywaną dytyrambem, wykonywaną przez przewodnika chóru (koryfeusza) oraz chór. Koryfeusza zastąpił z czasem aktor i tak narodziła się tragedia. Pierwszego aktora wprowadził Tespis, drugiego - Ajschylos, a trzeciego - Sofokles. Z obrzędów dionizyjskich obchodzonych jesienią (Małych Dionizjów - wiejskich) i mających charakter ludowej zabawy ukształtowała się komedia. Do dramatu zalicza się: tragedie, komedie, dramat właściwy, farsy, misterium.
Antyczny dramat był zbudowany z następujących części: - prolog - parodos - epeisodia (5) - stasimony - eksodos Natomiast antyczny (grecki) teatr składał się z: - kolistej orchestry - skene - proskenion - parodos - theatronu
Tren - jeden z gatunków liryki żałobnej; utwór wyrażający żal z powodu czyjejś śmierci, głoszący pochwałę osoby zmarłej, jej zalet i zasług. Utrzymany w nastroju podniosłym. Treny tworzył Jan Kochanowski
Hymn - uroczysta pieśń pochwalna na cześć bóstwa, sławiąca bohaterskie czyny, uznane wartości. Hymny pisali między innymi: Jak Kochanowski ("Czego chcesz od nas, Panie"), Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki ("Hymn"), Jan Kasprowicz.
Komedia - gatunek dramatyczny o wartkiej akcji i szczęśliwym zakończeniu. Charakteryzuje się różnymi rodzajami komizmu: postaci, sytuacji, języka. Nazwa pochodzi od greckiego komos, co znaczy: wesoły orszak. Komedie greckie charakteryzuje: satyryczny charakter, zakorzenienie w realiach (aluzje do ludzi i zdarzeń, krytyka niepożądanych zjawisk, aktualnego życia społeczno-politycznego), dosadne słownictwo. W czasach nowożytnych ukształtowało się kilka odmian komedii, między innymi: charakterów, intrygi, sytuacyjna, obyczajowa, polityczna. W średniowieczu powstała farsa. Znani autorzy komedii to: Molier, Szekspir, Aleksander Fredro, Sławomir Mrożek.
Opowiadanie - gatunek epicki; krótki utwór pisany prozą. Fabuła opowiadania zawiera opisy i refleksje, wątki poboczne, samoistne epizody i dygresje. Opowiadanie charakteryzuje się większą swobodą kompozycyjną niż nowela. Autorzy opowiadań to między innymi: Bolesław Prus, Maria Dąbrowska, Antoni Czechow. Opowiadanie jest także formą narracji. Charakterystyczne wyznaczniki opowiadania jako podstawowej formy wypowiedzi narracyjnej prezentującej tok zdarzeń to między innymi: • uwydatnienie następstwa czasowego zdarzeń (porządek chronologiczny • ukazanie zależności między przestawionymi zdarzeniami (najczęściej uwzględnia związki przyczynowo-skutkowe) • zastosowanie czasu przeszłego, czego skutkiem jest stworzenie dystansu czasowego między czasem opowiadania a czasem przedstawionych zdarzeń (tylko wyjątkowo wydarzenia ukazane są w czasie teraźniejszym)
Sonet - kunsztowny wiersz, który składa się z 14 wersów, 4 strof. Dwie pierwsze zwrotki mają charakter opisowy, dwie ostatnie - refleksyjny. Wyróżniamy sonet włoski (dwie strofy czterowersowe i dwie trzywersowe) i francuski (trzy strofy czterowersowe i jedna dwuwersowa).
Fraszka - odmiana epigramatu, krótki utwór liryczny, o różnorodnej tematyce, zakończony puentą (podsumowanie, celne zakończenie). Wyróżniamy fraszki refleksyjne, okolicznościowe i miłosne.
Za najstarsze gatunki epickie uznaje się mity, podania, baśnie. W antycznej Grecji powstały eposy autorstwa Homera. Do epiki prozaicznej należą między innymi powieść, nowela, baśń, a do epiki wierszowanej zaliczamy między innymi epos poemat heroikomiczny, powieść poetycką czy poemat dygresyjny.
LIRYKA - jeden z trzech rodzajów literackich; obejmuje utwory pisane wierszem. Ukazują one przede wszystkim przeżycia, emocje i doznania podmiotu lirycznego przekazywane w formie monologu lirycznego. Istotną rolę odgrywa wywołanie nastroju. Język poetycki charakteryzuje przede wszystkim bogactwo środków stylistycznych.
Liryka jest jedną z najstarszych form twórczości literackiej. Gatunki liryczne spotykamy w Biblii (np. pieśń, tren). W starożytnej Grecji liryka rozwijała się od VII w. p. n. e.
Z antycznej Grecji wywodzą się gatunki liryczne, które były uprawiane w literaturze europejskiej przez wieki, na przykład: hymn, oda, pieśń, tren.
Inne zaliczane do liryki to: sonet, sielanka, elegia, wiersz liryczny, epigramat, fraszka.
Ze względu na temat wyróżniamy lirykę:
• miłosną
• filozoficzną
• religijną
• patriotyczną
Ponadto wyróżniamy między innymi: lirykę bezpośrednią, pośrednią, lirykę apelu, inwokacyjną, podmiotu zbiorowego, roli (maski), wyznania.
DRAMAT - narodził się w starożytnej Grecji. Jego powstanie łączy się z uroczystościami na cześć Dionizosa - boga winnej latorośli. Podczas misteriów dionizyjskich (Wielkich Dionizjów - miejskich) obchodzonych wiosną śpiewano pieśń nazywaną dytyrambem, wykonywaną przez przewodnika chóru (koryfeusza) oraz chór. Koryfeusza zastąpił z czasem aktor i tak narodziła się tragedia. Pierwszego aktora wprowadził Tespis, drugiego - Ajschylos, a trzeciego - Sofokles.
Z obrzędów dionizyjskich obchodzonych jesienią (Małych Dionizjów - wiejskich) i mających charakter ludowej zabawy ukształtowała się komedia.
Do dramatu zalicza się: tragedie, komedie, dramat właściwy, farsy, misterium.
Antyczny dramat był zbudowany z następujących części:
- prolog
- parodos
- epeisodia (5)
- stasimony
- eksodos
Natomiast antyczny (grecki) teatr składał się z:
- kolistej orchestry
- skene
- proskenion
- parodos
- theatronu
Tren - jeden z gatunków liryki żałobnej; utwór wyrażający żal z powodu czyjejś śmierci, głoszący pochwałę osoby zmarłej, jej zalet i zasług. Utrzymany w nastroju podniosłym. Treny tworzył Jan Kochanowski
Hymn - uroczysta pieśń pochwalna na cześć bóstwa, sławiąca bohaterskie czyny, uznane wartości. Hymny pisali między innymi: Jak Kochanowski ("Czego chcesz od nas, Panie"), Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki ("Hymn"), Jan Kasprowicz.
Komedia - gatunek dramatyczny o wartkiej akcji i szczęśliwym zakończeniu. Charakteryzuje się różnymi rodzajami komizmu: postaci, sytuacji, języka. Nazwa pochodzi od greckiego komos, co znaczy: wesoły orszak. Komedie greckie charakteryzuje: satyryczny charakter, zakorzenienie w realiach (aluzje do ludzi i zdarzeń, krytyka niepożądanych zjawisk, aktualnego życia społeczno-politycznego), dosadne słownictwo. W czasach nowożytnych ukształtowało się kilka odmian komedii, między innymi: charakterów, intrygi, sytuacyjna, obyczajowa, polityczna. W średniowieczu powstała farsa.
Znani autorzy komedii to: Molier, Szekspir, Aleksander Fredro, Sławomir Mrożek.
Opowiadanie - gatunek epicki; krótki utwór pisany prozą. Fabuła opowiadania zawiera opisy i refleksje, wątki poboczne, samoistne epizody i dygresje. Opowiadanie charakteryzuje się większą swobodą kompozycyjną niż nowela. Autorzy opowiadań to między innymi: Bolesław Prus, Maria Dąbrowska, Antoni Czechow.
Opowiadanie jest także formą narracji. Charakterystyczne wyznaczniki opowiadania jako podstawowej formy wypowiedzi narracyjnej prezentującej tok zdarzeń to między innymi:
• uwydatnienie następstwa czasowego zdarzeń (porządek chronologiczny
• ukazanie zależności między przestawionymi zdarzeniami (najczęściej uwzględnia związki przyczynowo-skutkowe)
• zastosowanie czasu przeszłego, czego skutkiem jest stworzenie dystansu czasowego między czasem opowiadania a czasem przedstawionych zdarzeń (tylko wyjątkowo wydarzenia ukazane są w czasie teraźniejszym)
Sonet - kunsztowny wiersz, który składa się z 14 wersów, 4 strof. Dwie pierwsze zwrotki mają charakter opisowy, dwie ostatnie - refleksyjny. Wyróżniamy sonet włoski (dwie strofy czterowersowe i dwie trzywersowe) i francuski (trzy strofy czterowersowe i jedna dwuwersowa).
Fraszka - odmiana epigramatu, krótki utwór liryczny, o różnorodnej tematyce, zakończony puentą (podsumowanie, celne zakończenie). Wyróżniamy fraszki refleksyjne, okolicznościowe i miłosne.