Obecność Żydów w Niemczech datuje się od IV wieku n.e. Wspólnota rozwijała się w czasach Karola Wielkiego i w X w. powstało centrum judaizmuna skalę europejską. Społeczność cierpiała zaś prześladowania w czasach krucjat. Na tych terenach w średniowieczu ukształtowała się społeczność Żydów aszkenazyjskich. Oskarżenia Żydów o zatruwanie studni w trakcie wielkiej epidemii dżumy (1346–53) doprowadziło dopogromów i ucieczki części tej społeczności do Polski.
Od czasów Mojżesza Mendelssohna do początków XX wieku społeczność stopniowo osiągała równouprawnienie. W Niemczech powstał judaizm reformowany i zalążki judaizmu konserwatywnego. Jednakże ekspansja ideologii i polityki nazistowskiej spowodała prześladowania Żydów. Znaczna część społeczności wyemigrowała i z 522 tys. żydowskich mieszkańców Niemiec w styczniu 1933, na początku II wojny światowej żyło w kraju 214 tysięcy. Nazistowskie ludobójstwo doprowadziło do wymordowania ok. 90% z nich[2].
Przez kilka pierwszych lat po wojnie setki tysięcy Żydów ocalałych z różnych części Europy żyły w obozach przejściowych, skąd większość wyemigrowała. Społeczność osiadła w Niemczech powoli rosła, wzmacniana głównie imigracją z obszaru postradzieckiego. W 2010 r. Centralna Rada Żydów w Niemczech zrzeszała 104 tysięcy członków[3]. Należy do tego doliczyć członków innych wspólnot oraz osoby niezrzeszone.
Obecność Żydów w Niemczech datuje się od IV wieku n.e. Wspólnota rozwijała się w czasach Karola Wielkiego i w X w. powstało centrum judaizmuna skalę europejską. Społeczność cierpiała zaś prześladowania w czasach krucjat. Na tych terenach w średniowieczu ukształtowała się społeczność Żydów aszkenazyjskich. Oskarżenia Żydów o zatruwanie studni w trakcie wielkiej epidemii dżumy (1346–53) doprowadziło dopogromów i ucieczki części tej społeczności do Polski.
Od czasów Mojżesza Mendelssohna do początków XX wieku społeczność stopniowo osiągała równouprawnienie. W Niemczech powstał judaizm reformowany i zalążki judaizmu konserwatywnego. Jednakże ekspansja ideologii i polityki nazistowskiej spowodała prześladowania Żydów. Znaczna część społeczności wyemigrowała i z 522 tys. żydowskich mieszkańców Niemiec w styczniu 1933, na początku II wojny światowej żyło w kraju 214 tysięcy. Nazistowskie ludobójstwo doprowadziło do wymordowania ok. 90% z nich[2].
Przez kilka pierwszych lat po wojnie setki tysięcy Żydów ocalałych z różnych części Europy żyły w obozach przejściowych, skąd większość wyemigrowała. Społeczność osiadła w Niemczech powoli rosła, wzmacniana głównie imigracją z obszaru postradzieckiego. W 2010 r. Centralna Rada Żydów w Niemczech zrzeszała 104 tysięcy członków[3]. Należy do tego doliczyć członków innych wspólnot oraz osoby niezrzeszone.