Kultura masowa (kultura popularna, popkultura) to typ kultury symbolicznej oparty na trzecim układzie przekazu kultury, w którym treści docierają do rozproszonej publiczności dzięki środkom masowego przekazu. Według definicji G. Friedmanna: to "ogół kulturalnych dóbr konsumpcyjnych oddanych do dyspozycji publiczności w najszerszym rozumieniu tego słowa (...) za pomocą masowego komunikowania w ramach cywilizacji technicznej". Z kolei Antonina Kłosowka kulturę masową definiowała jako: ?kompleks norm i wzorów zachowania o bardzo rozległym zakresie zastosowania. Odnosi się do zjawiska przekazywania wielkim masom odbiorców identycznych lub analogicznych treści płynących z nielicznych źródeł oraz do jednolitych form rozrywkowej działalności wielkich mas?. Termin ten został wprowadzony przez Dwights?a MacDonalda w 1944r. W jego teorii kultury masowej odnaleźć można postawę całkowicie odrzucającą kulturę masową. Kultura popularna według niego jest zagrożeniem dla kultury wysokiej. To właśnie przez nie w społeczeństwie pojawiają się bierni odbiorcy, zadowalający się odgórnie narzucanymi rozrywkami, normami. Ten radykalizm wynika nie tylko z tła historycznego, ale także tego, iż sam autor jako jeden z pierwszych podjął się opisania problemu tzw. mass culture. Kultura zachodnia jest podzielona według niego na dwie części. Pierwszą z nich jest tzw. kultura wysoka, o której uczą nas szkolne podręczniki. Do niej zaliczymy Mickiewicza, Żeromskiego, Mozarta i Matejkę. Drugą częścią jest kultura niska, która zgodnie z twierdzeniem Macdonalda jest takim samym artykułem masowego spożycia, jak guma do żucia. Tworzona dzięki technice, nie dla wrażeń estetycznych, a dla pieniędzy. Początki kultury masowej wiążą się z rewolucją przemysłową, w wyniku której powstała prasa drukarska umożliwiająca masowy druk gazet. Drugim etapem rozwoju kultury masowej było pojawienie się radia i telewizji. Trzeci etap łączy się zaś z pojawieniem się komputerów osobistych i Internetu oraz telefonii komórkowej. Antonina Kłosowska wyróżniła dwa etapy rozwoju kultury masowej: pierwszy próg umasowienia czyli zwycięstwo filmu jako sztuki i jako masowego środka oddziaływania, szczytowy punkt rozwoju prasy, początki światowej radiofonii (okres po I wojnie światowej) oraz drugi próg umasowienia, a więc upowszechnienie się telewizji (od 2 połowy XX wieku). Telewizja staje się katalizatorem unifikacji aparatu masowego komunikowania. Droga do masowości zaczęła się jednak wcześniej. Niektórzy teoretycy kultury i estetycy, dopatrują się jej już w antycznym postulacie "chleba i igrzysk", gdzie władcy zaspokajali prymitywne potrzeby mas. Do jej rozwoju przyczyniły się w pewien sposób ustroje totalitarne, w których wszystkim ludziom zostaje narzucany jednakowy sposób myślenia i gustów.
Kultura elitarna
Kultura elitarna nazywana jest także kulturą wysoką. Stanowi ona najważniejszy element symbolicznej kultury jakiegoś określonego społeczeństwa. Podstawowym źródłem zasobów, jakie przez kulturę elitarną są wykorzystywane, jest kultura narodowa. Dzięki kulturze wysokiej przekazywane są kolejnym pokoleniom tradycje, a także dorobek jaki ma na swoim koncie dane społeczeństwo. Formy takiego przekazu związane są z placówkami oświatowymi i kulturalnymi, a także z działalnością środków masowego przekazu. Kultura elitarna tworzona jest przez szczególny krąg osób. Mówi się o nich jako o intelektualnej elicie. Są to osoby bardzo wykształcone. Teoretycznie kultura elitarna jest skierowana do wszystkich, jednakże w praktyce wygląda to nieco inaczej. Nie każdy bowiem jest w stanie ją zrozumieć, ponieważ wymaga to posiadania odpowiedniego zakresu wiedzy. Jej zdobycie jest z kolei procesem długotrwałym i wymagającym zaangażowania. Kiedyś za elitę uchodziła arystokracja, dziś pochodzenie o tym nie decyduje
Kultura masowa (kultura popularna, popkultura) to typ kultury symbolicznej oparty na trzecim układzie przekazu kultury, w którym treści docierają do rozproszonej publiczności dzięki środkom masowego przekazu.
Według definicji G. Friedmanna: to "ogół kulturalnych dóbr konsumpcyjnych oddanych do dyspozycji publiczności w najszerszym rozumieniu tego słowa (...) za pomocą masowego komunikowania w ramach cywilizacji technicznej".
Z kolei Antonina Kłosowka kulturę masową definiowała jako: ?kompleks norm i wzorów zachowania o bardzo rozległym zakresie zastosowania. Odnosi się do zjawiska przekazywania wielkim masom odbiorców identycznych lub analogicznych treści płynących z nielicznych źródeł oraz do jednolitych form rozrywkowej działalności wielkich mas?.
Termin ten został wprowadzony przez Dwights?a MacDonalda w 1944r. W jego teorii kultury masowej odnaleźć można postawę całkowicie odrzucającą kulturę masową. Kultura popularna według niego jest zagrożeniem dla kultury wysokiej. To właśnie przez nie w społeczeństwie pojawiają się bierni odbiorcy, zadowalający się odgórnie narzucanymi rozrywkami, normami. Ten radykalizm wynika nie tylko z tła historycznego, ale także tego, iż sam autor jako jeden z pierwszych podjął się opisania problemu tzw. mass culture. Kultura zachodnia jest podzielona według niego na dwie części. Pierwszą z nich jest tzw. kultura wysoka, o której uczą nas szkolne podręczniki. Do niej zaliczymy Mickiewicza, Żeromskiego, Mozarta i Matejkę. Drugą częścią jest kultura niska, która zgodnie z twierdzeniem Macdonalda jest takim samym artykułem masowego spożycia, jak guma do żucia. Tworzona dzięki technice, nie dla wrażeń estetycznych, a dla pieniędzy.
Początki kultury masowej wiążą się z rewolucją przemysłową, w wyniku której powstała prasa drukarska umożliwiająca masowy druk gazet. Drugim etapem rozwoju kultury masowej było pojawienie się radia i telewizji. Trzeci etap łączy się zaś z pojawieniem się komputerów osobistych i Internetu oraz telefonii komórkowej. Antonina Kłosowska wyróżniła dwa etapy rozwoju kultury masowej: pierwszy próg umasowienia czyli zwycięstwo filmu jako sztuki i jako masowego środka oddziaływania, szczytowy punkt rozwoju prasy, początki światowej radiofonii (okres po I wojnie światowej) oraz drugi próg umasowienia, a więc upowszechnienie się telewizji (od 2 połowy XX wieku). Telewizja staje się katalizatorem unifikacji aparatu masowego komunikowania.
Droga do masowości zaczęła się jednak wcześniej. Niektórzy teoretycy kultury i estetycy, dopatrują się jej już w antycznym postulacie "chleba i igrzysk", gdzie władcy zaspokajali prymitywne potrzeby mas. Do jej rozwoju przyczyniły się w pewien sposób ustroje totalitarne, w których wszystkim ludziom zostaje narzucany jednakowy sposób myślenia i gustów.
Kultura elitarna nazywana jest także kulturą wysoką. Stanowi ona najważniejszy element symbolicznej kultury jakiegoś określonego społeczeństwa. Podstawowym źródłem zasobów, jakie przez kulturę elitarną są wykorzystywane, jest kultura narodowa. Dzięki kulturze wysokiej przekazywane są kolejnym pokoleniom tradycje, a także dorobek jaki ma na swoim koncie dane społeczeństwo. Formy takiego przekazu związane są z placówkami oświatowymi i kulturalnymi, a także z działalnością środków masowego przekazu. Kultura elitarna tworzona jest przez szczególny krąg osób. Mówi się o nich jako o intelektualnej elicie. Są to osoby bardzo wykształcone. Teoretycznie kultura elitarna jest skierowana do wszystkich, jednakże w praktyce wygląda to nieco inaczej. Nie każdy bowiem jest w stanie ją zrozumieć, ponieważ wymaga to posiadania odpowiedniego zakresu wiedzy. Jej zdobycie jest z kolei procesem długotrwałym i wymagającym zaangażowania. Kiedyś za elitę uchodziła arystokracja, dziś pochodzenie o tym nie decyduje