Impresjonizm to prąd w europejskiej sztuce, a konkrtetnie w malarstwie i rzeźbie. Cechą impresjonistycznej sztuki było to, że dziełaukazywały chwile przemijające.
Impresjonizm w muzyce to kierunek, którego twórcą jest Claude Debussy. Muzyka impresjonistyczna to muzyka, zawierająca:
wrażliwość na kolor,
walory brzmieniowe utworu,
próbę oddania nastroju,
próbę oddania chwilowego obrazu,
próbę oddania ulotnych scen.
W muzyce czasów impresjonizmu zaznacza się także "programowość".
IMPRESJONIZM muzyczny ( przełom XIX i XX wiek ) powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie. Jeden z obrazów C. Moneta wystawiony w Paryżu w 1874 roku ( pt. „Impresja – wschód słońca” ) dał nazwę i początek temu ruchowi, który reprezentowali, poza Monetem, tacy malarze jak : Cezanne, Degas czy Renoir. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie.
Podobnie kompozytorzy, których nazwano impresjonistami, dbali bardziej o barwność muzyki, niż o jej kontury oraz o uzyskanie wrażenia, niż o przekaz formy. Do najwybitniejszych przedstawicieli tego kierunku należeli Claude Debussy i Maurycy Ravel. W Polsce w duchu impresjonizmu tworzył przez pewien okres czasu Karol Szymanowski.
Impresjonizm to prąd w europejskiej sztuce, a konkrtetnie w malarstwie i rzeźbie. Cechą impresjonistycznej sztuki było to, że dziełaukazywały chwile przemijające.
Impresjonizm w muzyce to kierunek, którego twórcą jest Claude Debussy. Muzyka impresjonistyczna to muzyka, zawierająca:
wrażliwość na kolor,
walory brzmieniowe utworu,
próbę oddania nastroju,
próbę oddania chwilowego obrazu,
próbę oddania ulotnych scen.
W muzyce czasów impresjonizmu zaznacza się także "programowość".
IMPRESJONIZM muzyczny ( przełom XIX i XX wiek ) powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie. Jeden z obrazów C. Moneta wystawiony w Paryżu w 1874 roku ( pt. „Impresja – wschód słońca” ) dał nazwę i początek temu ruchowi, który reprezentowali, poza Monetem, tacy malarze jak : Cezanne, Degas czy Renoir. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie.
Podobnie kompozytorzy, których nazwano impresjonistami, dbali bardziej o barwność muzyki, niż o jej kontury oraz o uzyskanie wrażenia, niż o przekaz formy. Do najwybitniejszych przedstawicieli tego kierunku należeli Claude Debussy i Maurycy Ravel. W Polsce w duchu impresjonizmu tworzył przez pewien okres czasu Karol Szymanowski.
Pozdrawiam.