W VI wieku p.n.e. nastąpiło wśród Greków przejście od mitów iumiejętności do nauki. Według Greków osobą, która dokonała tego przejścia był Tales. Ten pół legendarny Grek żył na przełomie VII i VI wieku (najprawdopodobniej od 624 do 547 tj. za czasów Solona i Krezusa). Był on wybitnym przedstawicielem ówczesnych umiejętności i mądrości życiowej. Był to w jednej osobie polityk, technik, inżynier, kupiec i podróżnik, który zarówno towary jak i umiejętności przywoził z obcych stron, poza tym był także uczonym. Najprawdopodobniej Tales nie spisał swoich poglądów. Tales znał sposób mierzenia wysokości piramid i odległości okrętów na morzu, przepowiedział zaćmienie Słońca, co wywołuje wrażenie, że był on uczonym geometrą i astronomem. Jednakże jego obliczenia były robione sposobem raczej techników niż uczonych:obliczał nie umiejąc poprawnie uzasadnić obliczeń i przepowiadał zjawiska nie znając ich przyczyn. Tales posiadał w tym zakresie umiejętności a nie wiedzę naukową. Przedmiotem dociekań Tales i jego bezpośrednich następców była przyroda (Arystoteles nazywał tych najwcześniejszych filozofów-fizjologami czyli teoretykami przyrody). Naczelnym pytaniem, jakie owi filozofowie sobie stawiali było: jaki był początek przyrody? Interesowało ich to, jaki był pierwotny rodzaj ciał, z których rozwinęła się przyroda? Później sformułowano pytanie: jaka była pierwotna materia? Filozofowie przyrody zajmowali się materią w znaczeniu zbioru konkretnych ciał: nie znali natomiast abstrakcyjnego pojęcia materii. Nie myśleli o materii jako o czymś jeszcze nie ukształtowanym: rozróżnienie materii i kształtu było pomysłem późniejszych pokoleń greckich filozofów. Ci najwcześniejsi filozofowie nie rozumieli także materii jako bezwładnej masy, która wymaga działania siły z, zewnątrz, aby ęła się została wprawiona w ruch (rozróżnienie materii i siły było również dziełem późniejszych rozmyślań). Pojęcia, którymi posługiwali się owi filozofowie przy rozwiązywaniu zagadnienia początku świata, były niezróżnicowane i całkiem nieabstrakcyjne. Nie przychodziło im do głowy, aby siła mogła być poza materią, by mogła być czymś od niej różnym. Mniemali, że własnością zasadnicza materii jest zdolność do poruszania się. Zdolność poruszania się pojmowali oni animistycznie, jako objaw życia i duszy. Tales mówił, że wszystko jest ożywione, jak to widać w magnesie i bursztynie. To nieudzielanie materii od siły, życia i duszy było tak charakterystyczne dla pierwszej grupy greckich filozofów, że nazywano ich, ?hilozoistami? czyli tymi, którzy uważali życie za nieodłączny element mater
w biologii właściwość organizmu żywego wykształcona w wyniku wpółdziałania genów zawartych w genotypie danego organizmu, oraz warunków środowiskowych.
W VI wieku p.n.e. nastąpiło wśród Greków przejście od mitów iumiejętności do nauki. Według Greków osobą, która dokonała tego przejścia był Tales. Ten pół legendarny Grek żył na przełomie VII i VI wieku (najprawdopodobniej od 624 do 547 tj. za czasów Solona i Krezusa). Był on wybitnym przedstawicielem ówczesnych umiejętności i mądrości życiowej. Był to w jednej osobie polityk, technik, inżynier, kupiec i podróżnik, który zarówno towary jak i umiejętności przywoził z obcych stron, poza tym był także uczonym. Najprawdopodobniej Tales nie spisał swoich poglądów. Tales znał sposób mierzenia wysokości piramid i
odległości okrętów na morzu, przepowiedział zaćmienie Słońca, co wywołuje wrażenie, że był on uczonym geometrą i astronomem. Jednakże jego obliczenia były robione sposobem raczej techników niż uczonych:obliczał nie umiejąc poprawnie uzasadnić obliczeń i przepowiadał zjawiska nie znając ich przyczyn. Tales posiadał w tym zakresie umiejętności a nie wiedzę naukową.
Przedmiotem dociekań Tales i jego bezpośrednich następców była przyroda (Arystoteles nazywał tych najwcześniejszych filozofów-fizjologami czyli teoretykami przyrody). Naczelnym pytaniem, jakie owi filozofowie sobie stawiali było: jaki był początek przyrody? Interesowało ich to, jaki był pierwotny rodzaj ciał, z których rozwinęła się przyroda? Później sformułowano pytanie: jaka była pierwotna materia? Filozofowie przyrody zajmowali się materią w znaczeniu zbioru konkretnych ciał: nie znali natomiast abstrakcyjnego pojęcia materii. Nie myśleli o materii jako o czymś jeszcze nie ukształtowanym: rozróżnienie materii i kształtu było pomysłem późniejszych pokoleń greckich filozofów. Ci najwcześniejsi filozofowie nie rozumieli także materii jako bezwładnej masy, która wymaga działania siły z, zewnątrz, aby ęła się została wprawiona w ruch (rozróżnienie materii i siły było również dziełem późniejszych rozmyślań). Pojęcia, którymi posługiwali się owi filozofowie przy rozwiązywaniu zagadnienia początku świata, były niezróżnicowane i całkiem nieabstrakcyjne. Nie przychodziło im do głowy, aby siła mogła być poza materią, by mogła być czymś od niej różnym. Mniemali, że własnością zasadnicza materii jest zdolność do poruszania się. Zdolność poruszania się pojmowali oni animistycznie, jako objaw życia i duszy. Tales mówił, że wszystko jest ożywione, jak to widać w magnesie i bursztynie. To nieudzielanie materii od siły, życia i duszy było tak charakterystyczne dla pierwszej grupy greckich filozofów, że nazywano ich, ?hilozoistami? czyli tymi, którzy uważali życie za nieodłączny element mater