Co się dzieje w komórkach podczas długotrwałego, dużego wysiłku ? pomocyy!
jagodowy
Podczas wysokiej intensywności wysiłku, w mięśniach dominują procesy beztlenowego spalania cukrowców. Jak już wcześniej wspomniano, ilość energii wytwarzana w warunkach niepełnego spalania glukozy jest niewielka, dlatego sportowiec nie jest w stanie prowadzić zbyt intensywnego wysiłku przez dłuższy czas. Dodatkowo, powstaje znaczna ilość kwasu mlekowego, który ogranicza zdolność do wysiłku. Jeżeli jednak intensywność wysiłku jest mniejsza i odpowiednio skorelowana z potrzebami tlenowymi organizmu ( wysiłek nie powodujący długu tlenowego - "zadyszki"), wówczas glukoza uwolniona z rozpadu glikogenu może ulęgać całkowitemu spalaniu do dwutlenku węgla i wody, z wytworzeniem dużej ilości ATP (tlenowy system energetyczny) . Podczas tlenowego spalania glukozy komórki mogą uzyskać prawie 19 razy więcej cząsteczek ATP niż podczas przemian beztlenowych, jednak tempo wytwarzania energii jest znacznie wolniejsze. W procesie tym powstaje także mniej kwasu mlekowego. Tak więc wysiłki odbywające się na drodze przemian tlenowych (wysiłki aerobowe) mogą być wykonywane przez dłuższy czas, ale za to z mniejsza intensywnością.
1 votes Thanks 0
myszeczka77
Gromadzi sie kwas mlekowy i zeby on zniknal potrzeba odpoczynku.
Podczas wysokiej intensywności wysiłku, w mięśniach dominują procesy beztlenowego spalania cukrowców. Jak już wcześniej wspomniano, ilość energii wytwarzana w warunkach niepełnego spalania glukozy jest niewielka, dlatego sportowiec nie jest w stanie prowadzić zbyt intensywnego wysiłku przez dłuższy czas. Dodatkowo, powstaje znaczna ilość kwasu mlekowego, który ogranicza zdolność do wysiłku. Jeżeli jednak intensywność wysiłku jest mniejsza i odpowiednio skorelowana z potrzebami tlenowymi organizmu ( wysiłek nie powodujący długu tlenowego - "zadyszki"), wówczas glukoza uwolniona z rozpadu glikogenu może ulęgać całkowitemu spalaniu do dwutlenku węgla i wody, z wytworzeniem dużej ilości ATP (tlenowy system energetyczny) . Podczas tlenowego spalania glukozy komórki mogą uzyskać prawie 19 razy więcej cząsteczek ATP niż podczas przemian beztlenowych, jednak tempo wytwarzania energii jest znacznie wolniejsze. W procesie tym powstaje także mniej kwasu mlekowego. Tak więc wysiłki odbywające się na drodze przemian tlenowych (wysiłki aerobowe) mogą być wykonywane przez dłuższy czas, ale za to z mniejsza intensywnością.
Jeżeli jednak intensywność wysiłku jest mniejsza i odpowiednio skorelowana z potrzebami tlenowymi organizmu ( wysiłek nie powodujący długu tlenowego - "zadyszki"), wówczas glukoza uwolniona z rozpadu glikogenu może ulęgać całkowitemu spalaniu do dwutlenku węgla i wody, z wytworzeniem dużej ilości ATP (tlenowy system energetyczny) . Podczas tlenowego spalania glukozy komórki mogą uzyskać prawie 19 razy więcej cząsteczek ATP niż podczas przemian beztlenowych, jednak tempo wytwarzania energii jest znacznie wolniejsze. W procesie tym powstaje także mniej kwasu mlekowego. Tak więc wysiłki odbywające się na drodze przemian tlenowych (wysiłki aerobowe) mogą być wykonywane przez dłuższy czas, ale za to z mniejsza intensywnością.
Podczas wysokiej intensywności wysiłku, w mięśniach dominują procesy beztlenowego spalania cukrowców. Jak już wcześniej wspomniano, ilość energii wytwarzana w warunkach niepełnego spalania glukozy jest niewielka, dlatego sportowiec nie jest w stanie prowadzić zbyt intensywnego wysiłku przez dłuższy czas. Dodatkowo, powstaje znaczna ilość kwasu mlekowego, który ogranicza zdolność do wysiłku.
Jeżeli jednak intensywność wysiłku jest mniejsza i odpowiednio skorelowana z potrzebami tlenowymi organizmu ( wysiłek nie powodujący długu tlenowego - "zadyszki"), wówczas glukoza uwolniona z rozpadu glikogenu może ulęgać całkowitemu spalaniu do dwutlenku węgla i wody, z wytworzeniem dużej ilości ATP (tlenowy system energetyczny) . Podczas tlenowego spalania glukozy komórki mogą uzyskać prawie 19 razy więcej cząsteczek ATP niż podczas przemian beztlenowych, jednak tempo wytwarzania energii jest znacznie wolniejsze. W procesie tym powstaje także mniej kwasu mlekowego. Tak więc wysiłki odbywające się na drodze przemian tlenowych (wysiłki aerobowe) mogą być wykonywane przez dłuższy czas, ale za to z mniejsza intensywnością.