Question

Co najbardziej zainteresowało cię w historii śląska ? (min 8 zdań )

Answer 1

Obszar zwany Śląskiem, położony w Polsce południowej, od wieków stanowił łakomy kąsek dla sąsiednich krajów. Naturalne bogactwa, rozwinięte ośrodki miejskie oraz dogodne położenie geograficzne spowodowały, iż kraina ta stała się obiektem wielu najazdów i walk, a przenikające się polskie, czeskie i niemieckie wpływy ukształtowały tu oryginalną kulturę i obyczaje.Pod koniec X wieku (prawdopodobnie między 985 a 990 rokiem) Śląsk znalazł się w granicach państwa polskiego Piastów, za panowania Mieszka I. Obszar ten zamieszkiwały wówczas różne plemiona słowiańskie, m.in. Ślężanie w okolicach Gór Sowich ( od nich powstała nazwa Śląsk) Opolanie, Morawianie, Gołęszyce, Dziadoszanie. Cały teren łączyła rzeka Odra, nad którą powstały najstarsze i największe śląskie miasta.Przypuszcza się, iż około roku 1000 na terytorium Śląska liczącym około 40 tys. km2 żyło ponad 300 tys. ludzi. Stolicą regionu stał się Wrocław, gdzie w 1000 r utworzono biskupstwo. Już wtedy istniało na tym obszarze wiele grodów, a do znaczniejszych należało Opole, Racibórz, Legnica czy Cieszyn. Wokół nich rozwijały się podgrodzia skupiające rzemieślników i kupców.Przez Śląsk przebiegały ważne szlaki handlowe (m.in. szlak bursztynowy), dzięki którym Ślązacy utrzymywali ożywione stosunki handlowe z innymi ziemiami polskimi, a także obcymi krajami. Śląsk, jako ziemia graniczna, stale był miejscem najazdów i starć, w roku 1017 napłynęło tu rycerstwo niemieckie, z kolei w latach 1037 i 1038 na Śląsk najechał książę czeski Brzetysław I, w efekcie czego ziemie te uległy zniszczeniu i przeszły na kilkanaście lat pod czeskie panowanie. Rozpoczęła się długotrwała fala zatargów i wojen polsko-czeskich, do których niejednokrotnie mieszali się władcy niemieccy.Od śmierci Bolesława Krzywoustego (1138), ludna i zasobna ziemia śląska zaczęła się rozdrabniać na mniejsze księstwa. Protoplasta Piastów Śląskich - Władysław II Wygnaniec - wyznaczony przez Krzywoustego na pierwszego seniora, w 1146 roku został wygnany z kraju przez swych braci. Księstwo przejął do roku 1163 Bolesław Kędzierzawy, następnie Bolesław Wysoki i Mieszko Plątonogi (synowie Wygnańca). Ten ostatni, w rezultacie wojen i układów dynastycznych skupił w swych rękach Górny Śląsk.
W XIII wieku nastąpiło oddalenie się Piastów górnośląskich od dolnośląskich, zatarła się świadomość przynależności obydwu linii do książąt śląskich.Pod koniec tego wieku Górny Śląsk znacznie się rozdrobnił. Wielkie księstwo opolskie rozpadło się na 4 mniejsze - cieszyńskie, bytomskie, raciborskie i opolskie. Na początku XIV wieku, w okresie szczytowego rozbicia feudalnego na Śląsku, istniało tu około 18 księstewek, których władcy uważali się za niezależnych panów tych ziem.Na przełomie XV i XVI wieku na Śląsku następowały niekorzystne zmiany, wymierały kolejno poszczególne gałęzie śląskich Piastów i tutejsze księstwa przechodziły pod panowanie obcych rodów.
W 1526 roku, podczas bitwy z Turkami zginął bezpotomnie król Czech i Węgier - Ludwik II Jagiellończyk. Od tego momentu władcą Czech, a co za tym idzie panem Śląska został Ferdynand I z niemieckiego rodu Habsburgów (tak bowiem nakazywała ugoda Jagiellonów z Habsburgami z roku 1515). Nowy władca szybko przystąpił do zagarniania posiadłości na Śląsku. Wykorzystał przy tym fakt śmierci w 1532 r ostatniego Piasta opolskiego - Jana II Dobrego i po usilnych usilnych staraniach przejął zjednoczone księstwo w 1556 r (bezpośrednio po śmierci Jana Opolskiego właścicielem jego ziem został margrabia brandenburski Jerzy Hohenzollern).Ponadto na Śląsk dotarła reformacja zapoczątkowana wystąpieniem w 1517 r Marcina Lutra. Pod wpływem jego haseł część książąt śląskich i nowych panów ziemskich zrywało z katolicyzmem i przyjmowało protestantyzm, tym bardziej, iż dobra kościelne przechodziły w ten sposób na własność świeckich panujących. Za książętami, inną wiarę zmuszeni byli przyjmować również ich poddani.Tak na Śląsku coraz szerzej rozprzestrzeniał się protestantyzm, a sprzyjał temu fakt gorliwego zaangażowania się po stronie Marcina Lutra Jerzego Hohenzollerna - właściciela znacznej ilości tutejszych ziem. Mimo to istniały na Śląsku ostoje katolicyzmu, jak np opactwo w Rudach, czy miasto Gliwice, którego rajcy w 1587 r otrzymali od wrocławskiego biskupa Andrzeja Jerina pochwałę za zablokowanie protestantom dostępu do miejskiej wspólnoty.W roku 1618 rozpoczęła się wojna trzydziestoletnia o podłożu religijnym, która dotknęła zarówno katolików, jak i protestantów. W jej efekcie znacznie ucierpiały obiekty sakralne oraz sami mieszkańcy. Wojna ta zakończyła się w roku 1648 zawarciem pokoju westfalskiego, po czym na Śląsku przystąpiono do redukcji kościołów, tzn przejmowania ich przez katolików. Sukcesywne usuwanie protestantów dotyczyło przede wszystkim Górnego Śląska, czemu towarzyszył powrót zakonników i odradzanie się katolickiego życia religijnego, m.in. w postaci pielgrzymek do miejsc słynących łaskami.