Bogurodzica to najstarsza Polska pieśń religijna. Data powstania jest nieznana, tak samo jak i autor.
Była pierwszym hymnem narodowym, nazywano ją "patrium carmen" (pieśnią ojczyźnianą). Śpiewało ją rycerstwo polskie podczas bitwy pod Grunwaldem. Obecnie wykonywana jest podczas ważnych uroczystości religijnych, bądź państwowych.
Budowa: dwie strofy, wersy różnej długości. "Kyrieleison" pełni funkcję refrenu. Występuję dużo rymów, jak i archaizmów.
Zbiorowy podmiot liryczny zwraca się do osób świętych ( Matki Bożej, Jana Chrzciciela i Jezusa) z prośbą o łaski, wstawiennictwo u Boga. Proszą o spokojne, dostatnie życie na ziemi, a po śmierci o zbawienie.
Bogurodzica dziewica, Bogiem sławiena Maryja, U twego syna Gospodzina matko zwolena Maryja! Zyszczy nam, spuści nam! Kyrie eleison!
Twego dziela Krzciciela, bożycze, Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze. Słysz modlitwę, jąż nosimy, A dać raczy, jegoż prosimy: A na świecie zbożny pobyt, Po żywocie rajski przebyt. Kyrie eleison!
Strofy z późniejszych źródeł
Nas dla wstał z martwych syn boży, Wierzyż w to człowiecze zbożny, Iż przez trud Bog swoj lud Odjął diablej strożej.
Przydał nam zdrowia wiecznego, Starostę skował pkielnego, Śmierć podjął, wspominął Człowieka pirwego.
Jenże trudy cirzpiał zawiernie, Jeszcze był nie prześpiał zaśmierne, Aliż sam Bog z martwych wstał.
Adamie, ty boży kmieciu, Ty siedzisz u Boga [w] wiecu, Domieściż twe dzieci, Gdzie krolują anjeli.
Tegoż nas domieściż, Jezu Kryste miły, Bychom z Tobą byli, Gdzież się nam radują szwe niebieskie siły.
Była radość, była miłość, było widzienie tworca Anjelskie bez końca, Tuć się nam zwidziało diable potępienie.
Ni śrzebrzem, ni złotem nas diabłu odkupił, Swą mocą zastąpił.
Ciebie dla, człowiecze, dał Bog przekłoć sobie Ręce, nodze obie. Kry święta szła z boka na zbawienie tobie.
Wierzyż w to, człowiecze, iż Jezu Kryst prawy, Cirpiał za nas rany, Swą świętą krew' przelał za nas krześcijany.
O duszy o grzeszne sam Bog pieczą ima, Diabłu ją otyma, Gdzie to sam kroluje, k sob[ie] ją przyma.
Już nam czas, godzina grzecow si[ę] kajaci, Bogu chwałę daci, Ze wszemi siłami Boga miłowaci.
Maryja dziewice, prosi synka twego Króla niebieskiego, Abyć nas uchował ode wszego złego.
O święty Wociesze, U Bogaś w uciesze, Proś za nas Gospodna, Panny Maryjej syna.
Święta Katarzyna,
O święty Wociesze, U Bogaś w uciesze, Proś za nas Gospodna, Panny Maryjej syna.
Święta Katarzyna, Ty jeś Bogu miła, Proś za nas Gospodna, Panny Maryjej syna.
Wszyscy święci, proście, Nam grzesznym spomożcie, Bysmy z wami bydlili, Wiecznie Boga chwalili.
Poprośmy już Boga za króla polskiego I za dziatki jego, Aby je Bog uchował ode wszego złego.
Tegoż nas domieści, Jezu Kryste miły, Bysmy z tobą byli, Gdzie się nam radują wsze niebeskie siły.
Amen, amen, amen, amen, amen, amen, Amen, tako Bog daj, Bysmy poszli wszyscy w raj.
Święty Stanisławie, Tyś u Boga w sławie, Proś za nas Gospodna, Panny Maryjej syna.
"Bogurodzica" jest polską pieśnią napisana w średniowieczu. Zapis "Bogurodzicy" to XV w. Odnaleziono ją razem z nutami. W kolejnych wiekach dopisano kolejne strofy. "Bogurodzica" jest zabytkiem j. polskiego. Podmiot liryczny-lud. Zwracają się do Boga za pośrednictwem Maryi, wychwalają rodzicielkę, dostojna, dobra, wychwalana, dziewica, święta, Boska. W 2 strofie słowa są skierowane do Jezusa. Ma on wysłuchać ludzi. Jan Chrzciciel jest drugą osobą, która wstawia się za ludem. Lud zwraca się za wstawiennictwem ponieważ oni sami nie są godni aby zwrócić się bezpośrednio do Boga. Motyw Deesis-prośba modlitwa. "Bogurodzica" to przykład wiersza średniowiecznego, zdaniowo wymownego(bo każdy werset stanowi odrębną jed. składniowo). Wiersz Asylabiczny- różna ilośc sylab. Ma 2 rymy- wewnętrzny, zewnętrzny. Paralelizm składniowy, kompozycyjny. Pierwsza apostrofa, a następnie prośby.
Bogurodzica to najstarsza Polska pieśń religijna. Data powstania jest nieznana, tak samo jak i autor.
Była pierwszym hymnem narodowym, nazywano ją "patrium carmen" (pieśnią ojczyźnianą). Śpiewało ją rycerstwo polskie podczas bitwy pod Grunwaldem. Obecnie wykonywana jest podczas ważnych uroczystości religijnych, bądź państwowych.
Budowa: dwie strofy, wersy różnej długości. "Kyrieleison" pełni funkcję refrenu. Występuję dużo rymów, jak i archaizmów.
Zbiorowy podmiot liryczny zwraca się do osób świętych ( Matki Bożej, Jana Chrzciciela i Jezusa) z prośbą o łaski, wstawiennictwo u Boga. Proszą o spokojne, dostatnie życie na ziemi, a po śmierci o zbawienie.
Najstarszy tekst
Bogurodzica dziewica, Bogiem sławiena Maryja,
U twego syna Gospodzina matko zwolena Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam!
Kyrie eleison!
Twego dziela Krzciciela, bożycze,
Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze.
Słysz modlitwę, jąż nosimy,
A dać raczy, jegoż prosimy:
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kyrie eleison!
Strofy z późniejszych źródeł
Nas dla wstał z martwych syn boży,
Wierzyż w to człowiecze zbożny,
Iż przez trud Bog swoj lud
Odjął diablej strożej.
Przydał nam zdrowia wiecznego,
Starostę skował pkielnego,
Śmierć podjął, wspominął
Człowieka pirwego.
Jenże trudy cirzpiał zawiernie,
Jeszcze był nie prześpiał zaśmierne,
Aliż sam Bog z martwych wstał.
Adamie, ty boży kmieciu,
Ty siedzisz u Boga [w] wiecu,
Domieściż twe dzieci,
Gdzie krolują anjeli.
Tegoż nas domieściż, Jezu Kryste miły,
Bychom z Tobą byli,
Gdzież się nam radują szwe niebieskie siły.
Była radość, była miłość, było widzienie tworca
Anjelskie bez końca,
Tuć się nam zwidziało diable potępienie.
Ni śrzebrzem, ni złotem nas diabłu odkupił,
Swą mocą zastąpił.
Ciebie dla, człowiecze, dał Bog przekłoć sobie
Ręce, nodze obie.
Kry święta szła z boka na zbawienie tobie.
Wierzyż w to, człowiecze, iż Jezu Kryst prawy,
Cirpiał za nas rany,
Swą świętą krew' przelał za nas krześcijany.
O duszy o grzeszne sam Bog pieczą ima,
Diabłu ją otyma,
Gdzie to sam kroluje, k sob[ie] ją przyma.
Już nam czas, godzina grzecow si[ę] kajaci,
Bogu chwałę daci,
Ze wszemi siłami Boga miłowaci.
Maryja dziewice, prosi synka twego
Króla niebieskiego,
Abyć nas uchował ode wszego złego.
O święty Wociesze,
U Bogaś w uciesze,
Proś za nas Gospodna,
Panny Maryjej syna.
Święta Katarzyna,
O święty Wociesze,
U Bogaś w uciesze,
Proś za nas Gospodna,
Panny Maryjej syna.
Święta Katarzyna,
Ty jeś Bogu miła,
Proś za nas Gospodna,
Panny Maryjej syna.
Wszyscy święci, proście,
Nam grzesznym spomożcie,
Bysmy z wami bydlili,
Wiecznie Boga chwalili.
Poprośmy już Boga za króla polskiego
I za dziatki jego,
Aby je Bog uchował ode wszego złego.
Tegoż nas domieści, Jezu Kryste miły,
Bysmy z tobą byli,
Gdzie się nam radują wsze niebeskie siły.
Amen, amen, amen, amen, amen, amen,
Amen, tako Bog daj,
Bysmy poszli wszyscy w raj.
Święty Stanisławie,
Tyś u Boga w sławie,
Proś za nas Gospodna,
Panny Maryjej syna.
"Bogurodzica" jest polską pieśnią napisana w średniowieczu. Zapis "Bogurodzicy" to XV w. Odnaleziono ją razem z nutami. W kolejnych wiekach dopisano kolejne strofy. "Bogurodzica" jest zabytkiem j. polskiego. Podmiot liryczny-lud. Zwracają się do Boga za pośrednictwem Maryi, wychwalają rodzicielkę, dostojna, dobra, wychwalana, dziewica, święta, Boska. W 2 strofie słowa są skierowane do Jezusa. Ma on wysłuchać ludzi. Jan Chrzciciel jest drugą osobą, która wstawia się za ludem. Lud zwraca się za wstawiennictwem ponieważ oni sami nie są godni aby zwrócić się bezpośrednio do Boga. Motyw Deesis-prośba modlitwa. "Bogurodzica" to przykład wiersza średniowiecznego, zdaniowo wymownego(bo każdy werset stanowi odrębną jed. składniowo). Wiersz Asylabiczny- różna ilośc sylab. Ma 2 rymy- wewnętrzny, zewnętrzny. Paralelizm składniowy, kompozycyjny. Pierwsza apostrofa, a następnie prośby.