Nazwa salamandra pochodzi z języka perskiego i oznacza "żyjąca w ogniu".
Być może jednak pochodzi od arabskiego słowa samandar, pod taką nazwą funkcjonuje wciąż w arabskim i perskim.
Istnieją doniesienia o używaniu toksyn z gruczołów tych stworzeń jako pomoc w medytacji, podczas wchodzenia w trans i dla uzyskania halucynacji.
Podobnie jak niski lot jaskółki , spotkanie tego płaza w dzień wiązano z ... nadejściem deszczu.
Salamandra salamandra żyje około 10 lat w warunkach naturalnych. Zwierzęta hodowane przez człowieka osiągają nieraz wiek dwa razy starszy.
Istnieją jednak doniesienia o osobnikach dożywających na wolności jeszcze bardziej sędziwego wieku.Mówi się o 24 latach.
W czasie polowania porusza się bardzo niezgrabnie, więc owady,pajęczaki lub wije udaje się jej złapać tylko wyjątkowo. Bez pożywienia może obyć się kilka tygodni. Zaskoczona nie ratuje się ucieczką, lecz zamiera w bezruchu.
Pływa bardzo kiepsko, a w przypadku stromych brzegów zbiornika nie może się wydostać i umiera.
Ponieważ ma stosunkowo silny jad oraz odstraszające ubarwienie i prowadzi nocny tryb życia, ma relatywnie niewielu wrogów. Salamandra zapada w sen zimowy dość późno, na przełomie października i listopada, a nieraz na początku grudnia.
Ropucha
Większość ropuch ma chropowatą skórę,krótkie i grube ciała,
a do tego poruszają się pełzając,a nie skacząc.
Dorosłe ropuchy mają niewielu naturalnych wrogów.
Polują na nie jedynie zaskrońce, rzadziej sowy.Kiedy ropucha czuje się zagrożona, za pomocą gruczołów jadowych wydziela specjalną substancję, w skład której wchodzą dwie substancje: bufotalina, która działa paraliżująco na pracę serca, oraz bufotenine, która powoduje senność. Na młode ropuszki opuszczające zbiorniki wodne polują także ptaki, inne płazy, czasami również owady, czy pająki. Duże zagrożenie stanowią dla nich również samochody, gdyż trasy ich wędrówek nierzadko przecinają się z drogami.
Prowadzi wieczorny i nocny lądowytryb życia (młode polują także w ciągu dnia), do wody wchodzi tylko podczas godów. Podczas łowów z reguły chodzi unosząc ciało nieco nad ziemią. Skokami porusza się nieporadnie – zazwyczaj tylko w czasie ucieczki. Jest bardzo żarłoczna i zjada wszystkie zwierzęta, jakie znajdą się na jej drodze. Poluje na duże dżdżownice, nagie ślimaki,owady,pająki. Czasem łowi także drobne kręgowce – inne płazy, gady, a nawet małe gryzoniei pisklęta ptaków. Jest bardzo pożyteczna w walce ze szkodnikami ogrodów i pól. Jako zwierzę o nocnym trybie życia zastępuje śpiące wtedy ptaki owadożerne. Masowo zjada szkodniki, takie jak owady i ślimaki. Ponadto jest jednym z nielicznych zwierząt pożerających stonkę ziemniaczaną. Na terenachpasiek zjada duże ilości pszczół, na których jad, jak również na jad os, nie jest specjalnie wrażliwa.
Ropucha szara jest silnie przywiązana do miejsca, szczególnie stare osobniki. Dzięki dobrej orientacji w przestrzeni po polowaniu wraca do swojej stałej kryjówki. Obiera sobie na nią zazwyczaj nory kretów i gryzoni (albo wykopane samodzielnie), szpary między korzeniami drzew lub gęste krzewy. W sen zimowy zapada późną jesienią. Zimuje zagrzebana w ziemi lub w piwnicach.Ropuchę tę można spotkać w lasach, napolach i w ogrodach. Unika terenów bardzo suchych i podmokłych.
Salamandra
Nazwa salamandra pochodzi z języka perskiego i oznacza "żyjąca w ogniu".
Być może jednak pochodzi od arabskiego słowa samandar, pod taką nazwą funkcjonuje wciąż w arabskim i perskim.
Istnieją doniesienia o używaniu toksyn z gruczołów tych stworzeń jako pomoc w medytacji, podczas wchodzenia w trans i dla uzyskania halucynacji.
Podobnie jak niski lot jaskółki , spotkanie tego płaza w dzień wiązano z ... nadejściem deszczu.
Salamandra salamandra żyje około 10 lat w warunkach naturalnych. Zwierzęta hodowane przez człowieka osiągają nieraz wiek dwa razy starszy.
Istnieją jednak doniesienia o osobnikach dożywających na wolności jeszcze bardziej sędziwego wieku.Mówi się o 24 latach.
W czasie polowania porusza się bardzo niezgrabnie, więc owady,pajęczaki lub wije udaje się jej złapać tylko wyjątkowo. Bez pożywienia może obyć się kilka tygodni. Zaskoczona nie ratuje się ucieczką, lecz zamiera w bezruchu.
Pływa bardzo kiepsko, a w przypadku stromych brzegów zbiornika nie może się wydostać i umiera.
Ponieważ ma stosunkowo silny jad oraz odstraszające ubarwienie i prowadzi nocny tryb życia, ma relatywnie niewielu wrogów. Salamandra zapada w sen zimowy dość późno, na przełomie października i listopada, a nieraz na początku grudnia.
Ropucha
Większość ropuch ma chropowatą skórę,krótkie i grube ciała,
a do tego poruszają się pełzając,a nie skacząc.
Dorosłe ropuchy mają niewielu naturalnych wrogów.
Polują na nie jedynie zaskrońce, rzadziej sowy.Kiedy ropucha czuje się zagrożona, za pomocą gruczołów jadowych wydziela specjalną substancję, w skład której wchodzą dwie substancje: bufotalina, która działa paraliżująco na pracę serca, oraz bufotenine, która powoduje senność. Na młode ropuszki opuszczające zbiorniki wodne polują także ptaki, inne płazy, czasami również owady, czy pająki. Duże zagrożenie stanowią dla nich również samochody, gdyż trasy ich wędrówek nierzadko przecinają się z drogami.
Prowadzi wieczorny i nocny lądowytryb życia (młode polują także w ciągu dnia), do wody wchodzi tylko podczas godów. Podczas łowów z reguły chodzi unosząc ciało nieco nad ziemią. Skokami porusza się nieporadnie – zazwyczaj tylko w czasie ucieczki. Jest bardzo żarłoczna i zjada wszystkie zwierzęta, jakie znajdą się na jej drodze. Poluje na duże dżdżownice, nagie ślimaki,owady,pająki. Czasem łowi także drobne kręgowce – inne płazy, gady, a nawet małe gryzoniei pisklęta ptaków. Jest bardzo pożyteczna w walce ze szkodnikami ogrodów i pól. Jako zwierzę o nocnym trybie życia zastępuje śpiące wtedy ptaki owadożerne. Masowo zjada szkodniki, takie jak owady i ślimaki. Ponadto jest jednym z nielicznych zwierząt pożerających stonkę ziemniaczaną. Na terenachpasiek zjada duże ilości pszczół, na których jad, jak również na jad os, nie jest specjalnie wrażliwa.
Ropucha szara jest silnie przywiązana do miejsca, szczególnie stare osobniki. Dzięki dobrej orientacji w przestrzeni po polowaniu wraca do swojej stałej kryjówki. Obiera sobie na nią zazwyczaj nory kretów i gryzoni (albo wykopane samodzielnie), szpary między korzeniami drzew lub gęste krzewy. W sen zimowy zapada późną jesienią. Zimuje zagrzebana w ziemi lub w piwnicach.Ropuchę tę można spotkać w lasach, napolach i w ogrodach. Unika terenów bardzo suchych i podmokłych.
Myślę że pomogłam :-)