To właśnie na tej grupie poeta skupia największą uwgę. Należą do niej: Tadeusz, Sędzia Soplica, większośc jego gości, galeria urzędników, a między innymi Rejent i Assesor. Ważne jest, że właśnie członkowie tej grupy są przedstawieni jako przekaziciele staropolskich obyczajów. Najważniejszym z nich, będącym nieomal żywą księgą tradycji jest Soplica, który swoim słowem i poczynaniem wyraża ciągłośc tradycji i obyczajów polskich. Ważną grupą była również szlachta zubożała, której przedstawicielami w "Panu Tadeuszu" są Woźny Protazy i Klucznik Gerwazy. Nie posiadają oni gruntów ani wartościowych dóbr materialnych- pełnią rolę służących na możnych dworach. Zatrudniając się u szlacheckich rodzin, pozostawali im wierni do ostatnich swych dni, oddając im wszelkie honory. W razie potrzeby potrafili udowodnic swoje pochodzenie. Zupełnie odrębną grupę szlachty stanowi szlachta zaściankowa z Dobrzyna. Przybyli oni na Litwę z centralnej części Polski, z Mazowsza, ponad czternaście lat temu. "A choc od czternastu lat na Litwie osiedli, Zachowali mazurską mowę i zwyczaje." Jest to najliczniejsza grupa szlachecka przedstawiona przez Mickiewicza. Dawniej byli zamożni, lecz z czasem stracili swój majątek i zubożeli. Odróżniali się swą urodą i stylem bycia: "Różnili się między Litwą bracią Językiem swoim, tudzież wzrostem i postacią. Czysta krew lacka, wszyscy mieli czarne włosy, Wysokie czoła, czarne oczy, orle nosy..." Od szlachty litewskiej nie różnili się jednak jedynie wyglądem- byli również znani z wielkiego przywiązania do swojej polskości. Aby się utrzymac, musieli pracowac na roli, często przypominając zaciężnego chłopa. Szlachta dobrzyńska jest uosobnieniem polskości i patriotyzmu. Przedstawicielem i jednocześnie najważniejszą postacią tego rodu jest Maciek nad Mackami. To właśnie do niego zwracano się po radę, to jedo uznawano za największy autorytet: "Niedziało się w Dobrzynie nic bez Macka rady" Cieszył się szacunkiem i uznaniem. Jest wielkim patriotom nieszukającym poklasku. Choc szlachta polska w ogólnym zarysie odbierana jest pozytywnie, to jednak miała ona swoje wady. Są to pieniacze, kłótnicy i pijacy. Niewiele im potrzeba aby wywołac walki, są bardzo dumni i zarozumiali. Uważali, że wszystko co robią jest słuszne i konieczne. W "Panu Tadeuszu" Soplicowo urosło do miana centrum polskości, poprzez zachowywanie tradycji i obyczajów, noszenie staropolskiego stroju i przywiązanie do herbu rodowego. Szlachta soplicowska i dobrzyńska odznacza się wielkim patriotyzmem i dbałością o dobro narodu. Dlatego właśnie to oni mają stac się przyczyną odzyskania przez Polskę niepodległości.
To właśnie na tej grupie poeta skupia największą uwgę. Należą do niej: Tadeusz, Sędzia Soplica, większośc jego gości, galeria urzędników, a między innymi Rejent i Assesor. Ważne jest, że właśnie członkowie tej grupy są przedstawieni jako przekaziciele staropolskich obyczajów. Najważniejszym z nich, będącym nieomal żywą księgą tradycji jest Soplica, który swoim słowem i poczynaniem wyraża ciągłośc tradycji i obyczajów polskich.
Ważną grupą była również szlachta zubożała, której przedstawicielami w "Panu Tadeuszu" są Woźny Protazy i Klucznik Gerwazy. Nie posiadają oni gruntów ani wartościowych dóbr materialnych- pełnią rolę służących na możnych dworach. Zatrudniając się u szlacheckich rodzin, pozostawali im wierni do ostatnich swych dni, oddając im wszelkie honory. W razie potrzeby potrafili udowodnic swoje pochodzenie.
Zupełnie odrębną grupę szlachty stanowi szlachta zaściankowa z Dobrzyna. Przybyli oni na Litwę z centralnej części Polski, z Mazowsza, ponad czternaście lat temu.
"A choc od czternastu lat na Litwie osiedli,
Zachowali mazurską mowę i zwyczaje."
Jest to najliczniejsza grupa szlachecka przedstawiona przez Mickiewicza. Dawniej byli zamożni, lecz z czasem stracili swój majątek i zubożeli. Odróżniali się swą urodą i stylem bycia:
"Różnili się między Litwą bracią
Językiem swoim, tudzież wzrostem i postacią.
Czysta krew lacka, wszyscy mieli czarne włosy,
Wysokie czoła, czarne oczy, orle nosy..."
Od szlachty litewskiej nie różnili się jednak jedynie wyglądem- byli również znani z wielkiego przywiązania do swojej polskości. Aby się utrzymac, musieli pracowac na roli, często przypominając zaciężnego chłopa. Szlachta dobrzyńska jest uosobnieniem polskości i patriotyzmu. Przedstawicielem i jednocześnie najważniejszą postacią tego rodu jest Maciek nad Mackami. To właśnie do niego zwracano się po radę, to jedo uznawano za największy autorytet:
"Niedziało się w Dobrzynie nic bez Macka rady"
Cieszył się szacunkiem i uznaniem. Jest wielkim patriotom nieszukającym poklasku.
Choc szlachta polska w ogólnym zarysie odbierana jest pozytywnie, to jednak miała ona swoje wady. Są to pieniacze, kłótnicy i pijacy. Niewiele im potrzeba aby wywołac walki, są bardzo dumni i zarozumiali. Uważali, że wszystko co robią jest słuszne i konieczne.
W "Panu Tadeuszu" Soplicowo urosło do miana centrum polskości, poprzez zachowywanie tradycji i obyczajów, noszenie staropolskiego stroju i przywiązanie do herbu rodowego. Szlachta soplicowska i dobrzyńska odznacza się wielkim patriotyzmem i dbałością o dobro narodu. Dlatego właśnie to oni mają stac się przyczyną odzyskania przez Polskę niepodległości.