Cechą charakterystyczną poezji Horacego jest nasycenie jego utworów mądrościami życiowymi (refleksjami), będącymi mieszaniną elementów filozofii epikurejskiej i stoickiej. Wyrażenie „korona jego liryki” oznacza najważniejszą charakterystyczną cechę jego twórczości po której łatwo i szybko można go zidentyfikować. Charakterystyczne dla filozofii stoickiej: - pragnienie spokojnego i beztroskiego życia - pragnienie swobody i niezależności - pragnienie dożycia spokojnej starości w pełni sił umysłowych Charakterystyczne dla filozofii epikurejskiej: - kto się trzyma w życiu „złotego środka”, ten w szczęściu zachowa miarę - nie trzeba myślą sięgać daleko w przyszłość, ale cieszyć się tym, co dzień niesie, i pełną ręką czerpać z uroków życia (carpe diem)Zdaniem Horacego każdy człowiek powinien kierować się w swoim życiu zasadą „złotego środka”, czyli zawsze w szczęściu zachować miarę a jednocześnie być przygotowanym na niełaskę fortuny, co w chwilach niedoli nie pogrąży go ostatecznie.
Cechą charakterystyczną poezji Horacego jest nasycenie jego utworów mądrościami życiowymi (refleksjami), będącymi mieszaniną elementów filozofii epikurejskiej i stoickiej. Wyrażenie „korona jego liryki” oznacza najważniejszą charakterystyczną cechę jego twórczości po której łatwo i szybko można go zidentyfikować. Charakterystyczne dla filozofii stoickiej: - pragnienie spokojnego i beztroskiego życia - pragnienie swobody i niezależności - pragnienie dożycia spokojnej starości w pełni sił umysłowych Charakterystyczne dla filozofii epikurejskiej: - kto się trzyma w życiu „złotego środka”, ten w szczęściu zachowa miarę - nie trzeba myślą sięgać daleko w przyszłość, ale cieszyć się tym, co dzień niesie, i pełną ręką czerpać z uroków życia (carpe diem)Zdaniem Horacego każdy człowiek powinien kierować się w swoim życiu zasadą „złotego środka”, czyli zawsze w szczęściu zachować miarę a jednocześnie być przygotowanym na niełaskę fortuny, co w chwilach niedoli nie pogrąży go ostatecznie.