Nasienie to twór przetrwalnikowy rośliny, służący do rozsiewania, a powstający z zalążka w wyniku zapłodnienia. Nasienie roślin okrytonasiennych składa się z zarodka, bielma i łupiny.
Zarodek to wczesne stadium rozwojowe rośliny; zbudowany jest z liścieni, stożka wzrostu korzenia i łodygi.
Bielmo to miękisz spichrzowy, tkanka gromadząca odżywcze materiały zapasowe niezbędne do rozwoju zarodka, a więc węglowodany, tłuszcze, białka, enzymy, witaminy. U roślin dziko rosnących przeważają nasiona oleiste, mogące zawierać do 60% tłuszczu, natomiast większość roślin uprawnych ma nasiona mączyste zawierające do 80% skrobi.
Łupina nasienna rozwija się z osłonek zalążka, zabezpiecza nasienie przed uszkodzeniem, wyschnięciem oraz zakażeniem bakteriami i grzybami. Ściany łupiny są skorkowaciałe.
Owoc jest organem charakterystycznym tylko dla okrytonasiennych. Typowy owoc rozwija się z zalążni słupka, czasem przy jego powstawaniu bierze udział dno kwiatowe, np. u ogórka, jabłoni. Owoc składa się z rozrośniętej ściany zależnie, zwanej owocnią, oraz nasion. Jego zadaniem jest ochrona nasion w czasie dojrzewania, a także uczestniczenie w ich rozsiewaniu. Owocnia jest zwykle zbudowana z 3 warstw: • zewnętrznej - tkanka okrywająca (skórka), zaopatrzona w aparaty lotne lub czepne umożliwiające rozsiewanie nasion. • wewnętrznej – tkanka tworząca ścianę komory nasiennej (np. pestka u śliwy) • pośredniej owocni (śródowocni), która może być sucha (np. fasola) lub soczysta i zbudowana z miękiszu gromadzącego substancje organiczne (np. jabłoń).
i
ypy kwiatostanów
Wyróżnia się dwa podstawowe typy kwiatostanów: groniaste i wierzchotkowate, różniące się sposobem rozgałęzienia.
Kwiatostany groniaste
Mają wyraźną oś główną i rozgałęziają się jednoosiowo (monopodialnie). Są to kwiatostany otwarte - nie ma u nich kwiatów szczytowych. W tym typie pojedyncze kwiaty rozwijają się od nasady w kierunku wierzchołka, lub też od zewnętrznych części ku środkowi. Zatem najstarsze kwiaty znajdują się u podstawy albo w zewnętrznych częściach kwiatostanu, zaś najmłodsze na szczycie lub w środku rozgałęzień. We wszystkich kwiatostanach groniastych oś główna przewyższa osie boczne. W kwiatostanach groniastych wyróżnia się:
• proste (osie I rzędu nie rozgałęziają się):
-> grono - na osi głównej zakończonej kwiatem osadzone są kwiaty szypułkowe, które stanowią osie I rzędu. Przykładem grona jest kwiatostan konwalii lub rzepaku. -> baldachogrono - szypułki kwiatowe o niejednakowej długości wyrastają z osi głównej na różnych wysokościach i dorastają do jednego poziomu (grusza, jarzębina). -> kłos - w przeciwieństwie do grona, pojedyncze kwiaty są bezszypułkowe, osadzone siedząco bezpośrednio na osi (babka, rdest). -->> kotka - (bazia) o zwisającej, wiotkiej osi (wierzba, leszczyna). -->> kolba - o silnie zgrubiałej osi (kwiat żeński kukurydzy).
• złożone (mają one rozgałęzienia dalszych rzędów): -> kłos złożony - z osi głównej wyrastają kłosy proste - kłoski (pszenica, żyto). -> wiecha - oś główna wykształca odgałęzienia dalszych rzędów zakończone pojedynczymi kwiatami (bez lilak, wiele gatunków traw). -> wiecha złożona - rozgałęzienia zakończone są nie pojedynczymi kwiatami a kłoskami (owies, kwiaty męskie kukurydzy).
• o silnie skróconej osi głównej: -> baldach - osie boczne I rzędu wyrastają z osi głównej na tej samej wysokości dorastając na prawie taką samą długość. Każda z nich zakończona jest pojedynczym kwiatem (czosnek, bluszcz). -> baldach złożony - osie boczne zakończone są małymi baldachami tzw. baldaszkami (koper).
• o skróconej, rozszerzonej i często spłaszczonej osi głównej (często tworzącej osadnik - dno kwiatostanowe): -> główka - posiada oś silnie zgrubiałą, często wypukłą. Kwiaty na niej osadzone są siedzące lub też krótkoszypułkowe (koniczyna). -> koszyczek - oś jest rozszerzona i spłaszczona. Na niej znajdują się gęsto rozłożone kwiaty bezszypułkowe. U niektórych gatunków wszystkie kwiaty koszyczka są jednakowe ale u wielu pojawia się zróżnicowanie na kwiaty języczkowate występujące na brzegu oraz kwiaty rurkowate umieszczone wewnątrz (stokrotka, słonecznik).
8 votes Thanks 10
dolsoniq
Prosze bardzo. masz tu budowe kwiatu w zalącniku i tu kwiatostany
Kwiatostany groniaste Mają wyraźną oś główną i rozgałęziają się jednoosiowo (monopodialnie). Są to kwiatostany otwarte – nie ma u nich kwiatów szczytowych. W tym typie pojedyncze kwiaty rozwijają się od nasady w kierunku wierzchołka, lub też od zewnętrznych części ku środkowi. Zatem najstarsze kwiaty znajdują się u podstawy albo w zewnętrznych częściach kwiatostanu, zaś najmłodsze na szczycie lub w środku rozgałęzień. We wszystkich kwiatostanach groniastych oś główna przewyższa osie boczne. W kwiatostanach groniastych wyróżnia się:
proste (osie I rzędu nie rozgałęziają się): grono – na osi głównej zakończonej kwiatem osadzone są kwiaty szypułkowe, które stanowią osie I rzędu. Przykładem grona jest kwiatostan konwalii lub rzepaku. baldachogrono – szypułki kwiatowe o niejednakowej długości wyrastają z osi głównej na różnych wysokościach i dorastają do jednego poziomu (grusza, jarzębina, jabłoń) . kłos – w przeciwieństwie do grona, pojedyncze kwiaty są bezszypułkowe, osadzone siedząco bezpośrednio na osi (babka, rdest). kotka – (bazia) o zwisającej, wiotkiej osi (wierzba, leszczyna). kolba – o silnie zgrubiałej osi (kwiat żeński kukurydzy). grono baldachogrono kłos kolba
złożone (mają one rozgałęzienia dalszych rzędów): kłos złożony – z osi głównej wyrastają kłosy proste – kłoski (pszenica, żyto). wiecha – oś główna wykształca odgałęzienia dalszych rzędów zakończone pojedynczymi kwiatami (bez lilak, wiele gatunków traw). wiecha złożona – rozgałęzienia zakończone są nie pojedynczymi kwiatami a kłoskami (owies, kwiaty męskie kukurydzy). kłos złożony wiecha
o silnie skróconej osi głównej: baldach – osie boczne I rzędu wyrastają z osi głównej na tej samej wysokości dorastając na prawie taką samą długość. Każda z nich zakończona jest pojedynczym kwiatem (czosnek, bluszcz). baldach złożony – osie boczne zakończone są małymi baldachami tzw. baldaszkami (koper). baldach baldach złożony
o skróconej, rozszerzonej i często spłaszczonej osi głównej (często tworzącej osadnik – dno kwiatostanowe): główka – posiada oś silnie zgrubiałą, często wypukłą. Kwiaty na niej osadzone są siedzące lub też krótkoszypułkowe (koniczyna). koszyczek – oś jest rozszerzona i spłaszczona. Na niej znajdują się gęsto rozłożone kwiaty bezszypułkowe. U niektórych gatunków wszystkie kwiaty koszyczka są jednakowe ale u wielu pojawia się zróżnicowanie na kwiaty języczkowate występujące na brzegu oraz kwiaty rurkowate umieszczone wewnątrz (stokrotka, słonecznik). główka koszyczek
Kwiatostany wierzchotkowe Mają kwiat na szczycie osi kończący jej wzrost na długość (zamknięte), rozgałęziają się sympodialnie. Gdy oś główna zakończy wzrost, zaczynają się rozwijać osie boczne, każda z kwiatem szczytowym. Kwiaty kwitną od środka, na szczycie osi głównej, do obwodu na osiach bocznych. Kwiatostany te dzieli się na:
wierzchotka jednoramienna (monochasium): sierpik – pojedyncze odgałęzienia boczne z kwiatem, który zwrócony jest w jedną stronę (niezapominajka, żywokost). skrętek – podobnie jak u sierpika. dwurzędka – pojedyncze kwiaty wyrastają naprzemiennie po obydwu stronach (niektóre gatunki kosaćca). wachlarzyk – rodzaj kwiatostanu z grupy wierzchotek jednoramiennych. Ma kwiat na szczycie pędu. Od osi tego pędu wyrasta (zazwyczaj z kąta liścia) odgałęzienie drugiego rzędu, które znowu kończy się kwiatem. Kolejne odgałęzienia wyrastają naprzemiennie po obu stronach. sierpik wachlarzyk
wierzchotka dwuramiennawierzchotka dwuramienna (dichasium) – pod każdym kwiatem szczytowym znajdują się rozgałęzienia po dwa naprzeciwległe kwiaty boczne (rogownica). wierzchotka wieloramienna, wielopromienista (pleiochasium) – wytwarza w podobny sposób jak wierzchotka dwuramienna nie dwa, lecz kilka kwiatów (wilczomlecz). uproszczona forma – wykształcony na szczycie łodygi jeden kwiat (tulipan). wiecha z wykształconym kwiatem szczytowym, który kończy wzrost (np. winorośl, lilak): podbaldach – gałązki kwiatostanu dorastają do jednego poziomu (wygląda jak baldach) (bez czarny, kalina).
typy kwiatostanów: 1.Groniaste a)proste [osie 1 rzędu nie rozgałęziają się]: -grono -baldachogrono -kłos -kotka (bazia) -kolba b)złożone [mają rozgałęzienia dalszych rzędów]: -kłos złożony -wiecha -wiecha złożona c)o silnie skróconej osi głównej: -baldach -baldach złożony d)o skróconej, rozszerzonej i często spłaszczonej osi głównej : -główka -koszyczek
2.Wierzchotkowe a)wierzchotka jednoramienna (monochasium): -sierpik -skrętek -dwurzędka -wachlarzyk b)wierzchotka dwuramienna (dichasium) c)wierzchotka wieloramienna, wielopromienista (pleiochasium) d)uproszczona forma e)wiecha z wykształconym kwiatem szczytowym, który kończy wzrost: -podbaldach
Nasienie to twór przetrwalnikowy rośliny, służący do rozsiewania, a powstający z zalążka w wyniku zapłodnienia. Nasienie roślin okrytonasiennych składa się z zarodka, bielma i łupiny.
Zarodek to wczesne stadium rozwojowe rośliny; zbudowany jest z liścieni, stożka wzrostu korzenia i łodygi.
Bielmo to miękisz spichrzowy, tkanka gromadząca odżywcze materiały zapasowe niezbędne do rozwoju zarodka, a więc węglowodany, tłuszcze, białka, enzymy, witaminy. U roślin dziko rosnących przeważają nasiona oleiste, mogące zawierać do 60% tłuszczu, natomiast większość roślin uprawnych ma nasiona mączyste zawierające do 80% skrobi.
Łupina nasienna rozwija się z osłonek zalążka, zabezpiecza nasienie przed uszkodzeniem, wyschnięciem oraz zakażeniem bakteriami i grzybami. Ściany łupiny są skorkowaciałe.
Owoc jest organem charakterystycznym tylko dla okrytonasiennych. Typowy owoc rozwija się z zalążni słupka, czasem przy jego powstawaniu bierze udział dno kwiatowe, np. u ogórka, jabłoni. Owoc składa się z rozrośniętej ściany zależnie, zwanej owocnią, oraz nasion. Jego zadaniem jest ochrona nasion w czasie dojrzewania, a także uczestniczenie w ich rozsiewaniu.
Owocnia jest zwykle zbudowana z 3 warstw:
• zewnętrznej - tkanka okrywająca (skórka), zaopatrzona w aparaty lotne lub czepne umożliwiające rozsiewanie nasion.
• wewnętrznej – tkanka tworząca ścianę komory nasiennej (np. pestka u śliwy)
• pośredniej owocni (śródowocni), która może być sucha (np. fasola) lub soczysta i zbudowana z miękiszu gromadzącego substancje organiczne (np. jabłoń).
i
ypy kwiatostanów
Wyróżnia się dwa podstawowe typy kwiatostanów: groniaste i wierzchotkowate, różniące się sposobem rozgałęzienia.
Kwiatostany groniaste
Mają wyraźną oś główną i rozgałęziają się jednoosiowo (monopodialnie). Są to kwiatostany otwarte - nie ma u nich kwiatów szczytowych. W tym typie pojedyncze kwiaty rozwijają się od nasady w kierunku wierzchołka, lub też od zewnętrznych części ku środkowi. Zatem najstarsze kwiaty znajdują się u podstawy albo w zewnętrznych częściach kwiatostanu, zaś najmłodsze na szczycie lub w środku rozgałęzień. We wszystkich kwiatostanach groniastych oś główna przewyższa osie boczne. W kwiatostanach groniastych wyróżnia się:
• proste (osie I rzędu nie rozgałęziają się):
-> grono - na osi głównej zakończonej kwiatem osadzone są kwiaty szypułkowe, które stanowią osie I rzędu. Przykładem grona jest kwiatostan konwalii lub rzepaku.
-> baldachogrono - szypułki kwiatowe o niejednakowej długości wyrastają z osi głównej na różnych wysokościach i dorastają do jednego poziomu (grusza, jarzębina).
-> kłos - w przeciwieństwie do grona, pojedyncze kwiaty są bezszypułkowe, osadzone siedząco bezpośrednio na osi (babka, rdest).
-->> kotka - (bazia) o zwisającej, wiotkiej osi (wierzba, leszczyna).
-->> kolba - o silnie zgrubiałej osi (kwiat żeński kukurydzy).
• złożone (mają one rozgałęzienia dalszych rzędów):
-> kłos złożony - z osi głównej wyrastają kłosy proste - kłoski (pszenica, żyto).
-> wiecha - oś główna wykształca odgałęzienia dalszych rzędów zakończone pojedynczymi kwiatami (bez lilak, wiele gatunków traw).
-> wiecha złożona - rozgałęzienia zakończone są nie pojedynczymi kwiatami a kłoskami (owies, kwiaty męskie kukurydzy).
• o silnie skróconej osi głównej:
-> baldach - osie boczne I rzędu wyrastają z osi głównej na tej samej wysokości dorastając na prawie taką samą długość. Każda z nich zakończona jest pojedynczym kwiatem (czosnek, bluszcz).
-> baldach złożony - osie boczne zakończone są małymi baldachami tzw. baldaszkami (koper).
• o skróconej, rozszerzonej i często spłaszczonej osi głównej (często tworzącej osadnik - dno kwiatostanowe):
-> główka - posiada oś silnie zgrubiałą, często wypukłą. Kwiaty na niej osadzone są siedzące lub też krótkoszypułkowe (koniczyna).
-> koszyczek - oś jest rozszerzona i spłaszczona. Na niej znajdują się gęsto rozłożone kwiaty bezszypułkowe. U niektórych gatunków wszystkie kwiaty koszyczka są jednakowe ale u wielu pojawia się zróżnicowanie na kwiaty języczkowate występujące na brzegu oraz kwiaty rurkowate umieszczone wewnątrz (stokrotka, słonecznik).
Kwiatostany groniaste
Mają wyraźną oś główną i rozgałęziają się jednoosiowo (monopodialnie). Są to kwiatostany otwarte – nie ma u nich kwiatów szczytowych. W tym typie pojedyncze kwiaty rozwijają się od nasady w kierunku wierzchołka, lub też od zewnętrznych części ku środkowi. Zatem najstarsze kwiaty znajdują się u podstawy albo w zewnętrznych częściach kwiatostanu, zaś najmłodsze na szczycie lub w środku rozgałęzień. We wszystkich kwiatostanach groniastych oś główna przewyższa osie boczne. W kwiatostanach groniastych wyróżnia się:
proste (osie I rzędu nie rozgałęziają się):
grono – na osi głównej zakończonej kwiatem osadzone są kwiaty szypułkowe, które stanowią osie I rzędu. Przykładem grona jest kwiatostan konwalii lub rzepaku.
baldachogrono – szypułki kwiatowe o niejednakowej długości wyrastają z osi głównej na różnych wysokościach i dorastają do jednego poziomu (grusza, jarzębina, jabłoń) .
kłos – w przeciwieństwie do grona, pojedyncze kwiaty są bezszypułkowe, osadzone siedząco bezpośrednio na osi (babka, rdest).
kotka – (bazia) o zwisającej, wiotkiej osi (wierzba, leszczyna).
kolba – o silnie zgrubiałej osi (kwiat żeński kukurydzy).
grono
baldachogrono
kłos
kolba
złożone (mają one rozgałęzienia dalszych rzędów):
kłos złożony – z osi głównej wyrastają kłosy proste – kłoski (pszenica, żyto).
wiecha – oś główna wykształca odgałęzienia dalszych rzędów zakończone pojedynczymi kwiatami (bez lilak, wiele gatunków traw).
wiecha złożona – rozgałęzienia zakończone są nie pojedynczymi kwiatami a kłoskami (owies, kwiaty męskie kukurydzy).
kłos złożony
wiecha
o silnie skróconej osi głównej:
baldach – osie boczne I rzędu wyrastają z osi głównej na tej samej wysokości dorastając na prawie taką samą długość. Każda z nich zakończona jest pojedynczym kwiatem (czosnek, bluszcz).
baldach złożony – osie boczne zakończone są małymi baldachami tzw. baldaszkami (koper).
baldach
baldach złożony
o skróconej, rozszerzonej i często spłaszczonej osi głównej (często tworzącej osadnik – dno kwiatostanowe):
główka – posiada oś silnie zgrubiałą, często wypukłą. Kwiaty na niej osadzone są siedzące lub też krótkoszypułkowe (koniczyna).
koszyczek – oś jest rozszerzona i spłaszczona. Na niej znajdują się gęsto rozłożone kwiaty bezszypułkowe. U niektórych gatunków wszystkie kwiaty koszyczka są jednakowe ale u wielu pojawia się zróżnicowanie na kwiaty języczkowate występujące na brzegu oraz kwiaty rurkowate umieszczone wewnątrz (stokrotka, słonecznik).
główka
koszyczek
Kwiatostany wierzchotkowe
Mają kwiat na szczycie osi kończący jej wzrost na długość (zamknięte), rozgałęziają się sympodialnie. Gdy oś główna zakończy wzrost, zaczynają się rozwijać osie boczne, każda z kwiatem szczytowym. Kwiaty kwitną od środka, na szczycie osi głównej, do obwodu na osiach bocznych. Kwiatostany te dzieli się na:
wierzchotka jednoramienna (monochasium):
sierpik – pojedyncze odgałęzienia boczne z kwiatem, który zwrócony jest w jedną stronę (niezapominajka, żywokost).
skrętek – podobnie jak u sierpika.
dwurzędka – pojedyncze kwiaty wyrastają naprzemiennie po obydwu stronach (niektóre gatunki kosaćca).
wachlarzyk – rodzaj kwiatostanu z grupy wierzchotek jednoramiennych. Ma kwiat na szczycie pędu. Od osi tego pędu wyrasta (zazwyczaj z kąta liścia) odgałęzienie drugiego rzędu, które znowu kończy się kwiatem. Kolejne odgałęzienia wyrastają naprzemiennie po obu stronach.
sierpik
wachlarzyk
wierzchotka dwuramiennawierzchotka dwuramienna (dichasium) – pod każdym kwiatem szczytowym znajdują się rozgałęzienia po dwa naprzeciwległe kwiaty boczne (rogownica).
wierzchotka wieloramienna, wielopromienista (pleiochasium) – wytwarza w podobny sposób jak wierzchotka dwuramienna nie dwa, lecz kilka kwiatów (wilczomlecz).
uproszczona forma – wykształcony na szczycie łodygi jeden kwiat (tulipan).
wiecha z wykształconym kwiatem szczytowym, który kończy wzrost (np. winorośl, lilak):
podbaldach – gałązki kwiatostanu dorastają do jednego poziomu (wygląda jak baldach) (bez czarny, kalina).
a)płatek korony
b)kielich:
-znamię słupka
-szyjka słupka
-zalążnia
-pręcik
-płatek korony
-działka kielich
-dno kwiatowe
c)łodyga
d)liść
e)kłącze
f)korzeń
typy kwiatostanów:
1.Groniaste
a)proste [osie 1 rzędu nie rozgałęziają się]:
-grono
-baldachogrono
-kłos
-kotka (bazia)
-kolba
b)złożone [mają rozgałęzienia dalszych rzędów]:
-kłos złożony
-wiecha
-wiecha złożona
c)o silnie skróconej osi głównej:
-baldach
-baldach złożony
d)o skróconej, rozszerzonej i często spłaszczonej osi głównej :
-główka
-koszyczek
2.Wierzchotkowe
a)wierzchotka jednoramienna (monochasium):
-sierpik
-skrętek
-dwurzędka
-wachlarzyk
b)wierzchotka dwuramienna (dichasium)
c)wierzchotka wieloramienna, wielopromienista (pleiochasium)
d)uproszczona forma
e)wiecha z wykształconym kwiatem szczytowym, który kończy wzrost:
-podbaldach