Question

Buatkan naskah drama bahasa jawa 9 orang ya. Ada orang tua dan anak-anak. Ngopi diinternet juga boleh

Answer 1

Ibu                         : “Uhuk... uhuk...”.
Murni                    : “Ibuk ki iso meneng po ra? Aku gek sinau ki lo!”.
Ibu                         : “Hoalah nduk, ibuk ki sakit watuk”.
Murni                    : “Lek watuk yo neng dokter to! Mbrebeki uwong ae!”. Bapak                    : “Enek opo to iki kok ramemen teko njobo, isin karo tonggo”.
Murni                    : “Bojomu iki lo pak mbrebeki uwong ae!”.
Bapak                    : “Huss!, Omong karo wong tua ki ra oleh mbentak-mbentak ngono kui!, Ayo nyuwun ngapuro neng ibuk”.
Murni                    : “Gah!, Ibuk sing salah kudune ibuk sing nyuwun ngapuro karo aku”. ( mlaku ngaleh)
Bapak                    : “Astagfirullah...., anak e sopo iki”.
Ibu                         : “Wis pak, sabar mawon”.
Bapak                    : “Iyo buk”.

Sesuk esuk e Murni bengak bengok nggolek i sepatune sing ora ketemu.
Murni                    : “Bapak, ibuk sepatuku nyandi?”.
Ibu                         : “Lha sing ndekek neng kene sopo?. Sing sekolah kan awakmu mur, duduk ibuk”.
Murni                    : “Pokoke ibuk kudu nggoleki ngangsi ketemu!”.

Dumadakan bapak teko.

Bapak                    : “Mur!, Siti karo Karjo wis marani ki lo!”.
Murni                    : “Buk sepatune gowonen rene!. Bapak, endi sangune?”. Bapak                    : “Bapak ra nduwe duwit nduk !”.
Murni                    : “Bapak ki kewajibane kudu nggolek duwit sing akeh kanggo anak anak e!”.
Ibu                         : “Iki nduk sepatumu”.
Murni                    : “Alah kesuen!. yo, ti, ayo budal”.

Murni, Siti lan Karjo mlaku tumuju neng sekolahan. Neng ndalan cah telu kuwi guneman.

Siti                          : “Mur murni, kowe ra oleh ngeyel marang bapak ibumu.” Murni                    : “Sak sirku to urip uripku nyapo kowe bingung”.
Karjo                     : “Anak durhaka kowe mur!, Ayo ti ditinggal ngaleh ae cah durhaka iki!”.
Murni                    : “Yo ra konco kowe!”.

Karjo lan Siti mlaku ninggalake Murni. Teko sekolahan bel muni, kabeh murid mlebu neng njero kelas.

Bu guru                                : “Cah ayo ditakne PR e !, Sing ora ngerjakne maju”.
Murni langsung maju amarga ora nggarap PR.
Bu guru         : ngopo mur ora ngerjakne PR?”.
Murni                    : “Wonten gangguan bu!”.
Bu guru          : “Alasan ae!, gangguan opo?”.
Murni                    : “Ibuk niku watuk watuk mawon bu?”.
Siti                          : “Murni niku gawene mbentak mbentak wong tuane lo bu!”.
Bu guru                                : “Opo iyo mur?”.
Murni                    : “Eeeengih”.
Bu guru                                : “Engko bar pelajaran Murni melu Bu guru  nyang  kantor”.
Murni                    : “Nggih bu!”.

Pelajaran wis rampung Murni dipanggil guru neng kantor.

Murni                    : “Wonten nopo bu?”.
Bu guru                                : “Lungguh kene !. Mur, opo bener kowe mbentaki ibukmu!”.
Murni                    : “Eeeenggih”.
Bu guru                                : “Ngono kuwi ki gak oleh lo mur, marang wong tua ki gak oleh koyo ngono!”.
Murni                    : “Inggih bu”.
Bu guru                                : “Sok neh ojo tak baleni neh”.

Telpon  ning kantor muni, kring...kring...kring. Pak guru ngangkat telpon.
Pak guru              : “Assalamualaikum Wr.Wb”.
Bapak                    : “Waalaikumsalam Wr.Wb”.
Pak guru              : “Wonten nopo pak?”.
Bapak                    : “Murni dikengken dateng rumah sakit angsal?”.
Pak guru              : “Angsal mawon, wonten nopo pak?”.
Bapak                    : “Ibuk e mlebet rumah sakit”.
Pak guru              : “Oooo. Inggih pak”. Murni kalian pak guru tindak dateng rumah sakit
Murni                    : “Pak ibuk endi?”.
Pak guru              : “Husss. Boso ning wong tua !”.
Murni                    : “Bapak ibuk pundi ?”.
Bapak                    : “Ning njero”.

GRODOOOOKKK. Dokter mbukak lawang.

Murni                    : “Pripun bu keadaannipun ibuk ?”.
Dokter                  : “Ibuk gadah penyakit jantung”.
Bapak                    : “Asstagfirullah”.

Ibuk bengak bengok neng jero kamar.
Ibu                         : “Bapak bapak”. (Kabeh mlayu ning njero kamar.)
Ibu                         : “Pak jogenen omah karo murni, aku wis ora kuat”. Dokter                  : “Inalillahi wainnalillahi roji’un”.
Murni                    : “Ibuk ibuk”.(karo nangis)
Bapak                    : “Sabar”.

Ning kuburan

Murni                    : “Bapak aku nyuwun ngapuraf”.
Bapak                    : “Yo nduk”. iki tok dadekno pelajaran