Question

Analiza dzieła sztuki (Courbet Gustave, Atelier malarza):
autor, technika, gatunek, data powstania, kompozycja, barwy, światłocień, perspektywa, faktura, treść.

Answer 1

"Pracownia (Atelier)" inaczej także tytułowany jako "Alegoria realna określająca siedmioletnią fazę mojego życia artystycznego"

Rok powstania: 1855,
Wymiary : 359 × 598 cm,
Znajduje się w Muzeum d'Orsay w Paryżu

Kompozycja utrzymana w ciepłych brunatnych tonach, wyjątkowo skomplikowana kolorystycznie. Daje to efekt głebi obrazu.

Przedstawia:
Jest to kompozycja wielopostaciowa,
- w której centralnym punkcie znajduje się siedzący Courbet - z modelką i synem - malujący pejzaż,
- wokół niego zgrupowani po lewej stronie: kapłan, myśliwy, robotnik, karmiąca kobieta,
- po prawej natomiast: światowe towarzystwo, przyjaciele, wielbiciele sztuki; Chafleury, Proudhon, Bruyas, Promayet,
- przy stole postać czytającego Baudelaire'a.

Zdaniem badaczy i analityków obrazu jest to " alegoria różnych okresów życia człowieka, a zarazem klas społecznych, rodzaj autoportretu poszerzonego o obraz społeczeństwa i będącego odzwierciedleniem własnych poglądów artysty". Oglądając go wydaje się, jakby postacie przemijały, były duchami przeszłości, tego co już było....

Answer 2

Jednym z najważniejszych jego dzieł jest obraz powstały w 1855 r. pt. Pracownia (Atelier) lub tytułowany również Alegoria realna określająca siedmioletnią fazę mojego życia artystycznego. Malarz zawarł w tym dziele kilka lat swojej pracy, w czasie których portretował swoich przyjaciół i modeli, lecz także w alegoryczno-symbolicznej formie zaprezentował swoje poglądy. Kompozycja wielopostaciowa, w której centralnym punkcie znajduje się siedzący Courbet - z modelką i synem - malujący pejzaż, wokół niego zgrupowani po lewej stronie: kapłan, myśliwy, robotnik, karmiąca kobieta; po prawej natomiast: światowe towarzystwo, przyjaciele, wielbiciele sztuki; Chafleury, Proudhon, Bruyas, Promayet, przy stole postać czytającego Baudelaire'a. Zdaniem wielu badaczy jest to alegoria różnych okresów życia człowieka, a zarazem klas społecznych, rodzaj autoportretu poszerzonego o obraz społeczeństwa i będącego odzwierciedleniem własnych poglądów artysty. Courbet występuje tutaj w roli bezstronnego kronikarza współczesnego życia, sam zajęty malowaniem krajobrazu, który w prawdziwszej i czystszej formie odtwarza rzeczywistość niż temat własnego obrazu. Kompozycja utrzymana w ciepłych brunatnych tonach, wyjątkowo skomplikowana kolorystycznie, co napełnia widza niepewnością tak jakby artysta ukazał tu nieprawdziwe wnętrze, lecz rodzaj „sceny świata”, na której krzyżują się różne przestrzenie i okresy czasu i gdzie postaci pojawiły sie tylko na chwilę. Delacroix, uznał ten obraz za mistrzowski, uważał tę jego „dwoistość” za błąd, jak gdyby niebo nie istniało rzeczywiście, a reszta była tylko obrazem.