Potrzebuję informacji o górze św. anny . tak na 1/3 kartki A4 pomóżcie .
More Questions From This User See All
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2025 KUDO.TIPS - All rights reserved.
W roku 1766 r. O. Stefan Staniewski opracował program odprawianych na Kalwarii nabożeństw, a teksty modlitw i pieśni umieścił rok później w polskim modlitewniku O. Wacław Wachmański. W dniu 12 września 1779 r. wyruszyła z Bytomia na Górę Św. Anny pierwsza polska pielgrzymka.
W roku 1875 w związku z Kulturkampfem ma miejsce kasata klasztoru i wysiedlenie franciszkanów. Zakonnicy wracają w 1887 roku. W rejonie góry w 1921 r. toczyły się zacięte walki w czasie III powstania śląskiego, jednak ten rejon Śląska po 1921 r. przypadł Niemcom. W 1939 r. Niemcy zabronili odprawiać w klasztorze mszy w języku polskim.
13 listopada 1940 roku władze niemieckie wyrzuciły franciszkanów z klasztoru, oddając budynek Niemcom z Rumunii, niszcząc przy okazji bibliotekę klasztorną i skuwając polskie napisy.
W rejonie dzisiejszego Muzeum Czynu Powstańczego, Niemcy założyli żydowski obóz pracy, którego ofiary prawdopodobnie pochowano w jego rejonie. W czasie wojny, Niemcy aresztowali gwardiana Bonifacego Wiesiołka.
W roku 1949 ma miejsce zjazd kapłanów z udziałem Prymasa Stefana Wyszyńskiego.
Górę odwiedził w 1983 roku papież Jan Paweł II. Na jego cześć po stronie północnej bazyliki postawiono pomnik.
Bitwa w rejonie Góry Św. Anny w 1921 r.
W dniach od 21 maja do 26 maja 1921 Góra Św. Anny była miejscem zaciekłych walk z Freikorpsem w czasie III Powstania Śląskiego.
Atak na zajętą przez Ślązaków górę przeprowadziły bataliony Freikorpsu "Oberland" z Bawarii od strony wzgórza Oleszyce leżącego na północ od Góry św. Anny. Następnie Niemcy przystąpili do dalszego ataku na powstańczy 8 pułk Rataja po opanowaniu Kamienia, Kamionki, Dąbrówki, Obrowica, Strzebniowa, Wygody, Zakrzowa i Oleszki. W związku z silnym naporem Niemców, ciężar walk obronnych od 8 pułku Rataja, przejął powstańczy 1 pułk katowicki Walentego Fojkisa oraz bataliony strzelecko-toszeckie "Bogdana". Sytuację obronną utrudniali także uciekający z okolicznych wsi mieszkańcy, którzy dowiedzieli się o wymordowaniu w Strzebniowie przez niemiecki Selbstschutz kilkudziesięciu cywili i powstańców. Doszło do kontrataku powstańców Oszka, Watoły i Walerusa, w trakcie którego Krępna, Rozwadza, Żyrowa przechodziły z rąk do rąk. Jednakże na wielu odcinkach powstańcy śląscy nie byli w stanie utrzymać swoich pozycji obronnych. Następna linia obronna powstała na wysokości Wielmarzowic, Kraszowej, Zalesia Śląskiego oraz Popic i główne walki miały miejsce na zachodnich i północno-zachodnich przedpolach Masywu Chełmskiego. W trakcie walk, wg meldunku gen. Hoefera, niektóre z niemieckich batalionów zachowały jedynie od 10 do 15% swoich pierwotnych stanów osobowych. Po południu 21 maja powstańcy wyparli Niemców z Kalinowa, Poznowic, Sprzęcic i ze stacji Kamień.
22 maja Ślązacy odbili też Raszowę i Daniec, natomiast w rejonie Januszkowic 2 pułk zabrski kpt. Cymsa powstrzymywał próby sforsowania Odry.
Przed świtem 23 maja powstańcy zdobyli Kamień, Kamionek, Siedlce, Poznowice i Kalinowice, jednak ich natarcie zostało wkrótce powstrzymane na skutek ognia niemieckiej artylerii. Ślązacy odbili też Lichynię, Raszowę, Krasowę, Januszkowice i Wielmierzowice oraz Łąki Kozielskie. Następnie powstańcy skoncentrowali się na zdobyciu Leśnicy o którą prowadzono ciężkie walki wręcz. Jednocześnie Niemcy zaatakowali i zajęli Dolną, Olszową i Klucz. Następnie oddziały z Bawarii natarły przy wykorzystaniu artylerii i kawalerii na powstańców pomiędzy Leśnicą i Lichynią. W Lichyni, Leśnicy, Kluczu, Zalesiu walczono o poszczególne budynki. Podobnie ciężkie walki miały miejsce w rejonie Januszkowic, Krasowej i Łąk Kozielskich.
Pod koniec dnia 23 maja, w związku z niepowodzeniem zwrotu zaczepnego w centrum frontu, Ślązacy zajmowali pozycje na wysokości: Krośnicy, Izbicka, Odmic, stacji Kamień, Kalinowa, Księżego Lasu, Olszowy, Popic, Klucza, Zalesia Śląskiego, Łąk Kozielskich, Raszowej i Januszkowic. W następnych dniach walki były mniej intensywne a w dniu 25 maja dowództwo Selbstschutzu przedłożyło propozycję zawieszenia broni.
W dniu 26 maja Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych wydała rozkaz zabraniający podejmowania akcji zaczepnych przeciw Niemcom w związku z podjęciem rokowań w sprawie rozejmu. W momencie wydania ww. rozkazu, linia frontu przebiegała od północy od Krośnicy, Izbicka, Odmic, Poznowic, Kalinowic, Dolnej, Czarnocina, Lichyni, Łąk Kozielskich, Krasowej i Wielmorzowic.
Po podziale Górnego Śląska w 1921 r. Góra Św. Anny znalazła się w granicach Niemiec.
Pomnik Xawerego Dunikowskiego i amfiteatr
W latach 1934 - 1938 wykorzystując ukształtowanie terenu (nieczynny kamieniołom wapieni triasowych na zachodnim zboczu) naziści wybudowali na zboczu góry amfiteatr oraz w roku 1938 odsłonięto mauzoleum poświęcone niemieckim uczestnikom walk. Po II wojnie, po przyłaczeniu Śląska do Polski, około roku 1945 zostały wysadzone główne elementy nazistowskiego pomnika. W 1945 roku rozstrzygnięto konkurs na budowę Pomnika Czynu Powstańczego który rozpoczęto symbolicznie wznosić w dniu 19 V 1946 r. podczas obchodów 25 rocznicy wybuchu III powstania śląskiego wg projektu Xawerego Dunikowskiego. W zamierzchłych czasach stała tu pogańska świątynia. Obecnie na Górze znajduje się bazylika i sanktuarium, z figurką św. Anny Samotrzeciej (XV wiek) z jej relikwiami, franciszkański zespół klasztorny z Rajskim Placem (dziedzińcem arkadowym) z lat 1733-1749, na którym stoi 15 stuletnich konfesjonałów, jest także grota wykonana na wzór groty z Lourdes oraz 40 kaplic kalwaryjnych z lat 1700-1709.
Przy drodze ze szczytu góry do Leśnicy znajduje się Muzeum Czynu Powstańczego.
Wieś Góra św. Anny jest centrum Parku Krajobrazowego o tej samej nazwie. Park powstał w 1988r., obejmuje Grzbiet Chełmu, a więc zachodnią część Wyżyny Śląskiej.
Co roku na Górze Św. Anny (w drugiej połowie lipca) organizowane jest Święto Młodzieży - ogólnopolski zjazd młodzieży katolickiej. W tym czasie górę odwiedza około 2000 wiernych z Polski i zagranicy.
Po jej północnym brzegu przebiega Autostrada A4, która w tym miejscu posiada po trzy pasy ruchu w każdym kierunku, aby ułatwić wyprzedzanie wolno jadących pod górę samochodów ciężarowych. Urządzony jest też MOP, który jednak nie ma połączenia z zabytkami i rezerwatem.
Przebywając w okolicach Góry św. Anny warto odwiedzić kościół i klasztor franciszkanów oraz Muzeum Czynu Powstańczego we wsi Góra św. Anny, a także zespół pałacowo-parkowy w Żyrowej.
Góra św. Anny jest najbardziej znanym sanktuarium franciszkańskim na ziemi opolskiej. Na tym najwyższym wzniesieniu Wyżyny Śląskiej, zwanym także Górą Chełmską, znajduje się bazylika św. Anny Samotrzeciej oraz klasztor franciszkanów.
Kustoszami sanktuarium są franciszkanie z Prowincji św. Jadwigi, którzy na Górę św. Anny zostali sprowadzeni w 1656 r. Na początku XVIII wieku na okolicznych wzniesieniach, wokół kościoła, zbudowano kaplice związane z męką i śmiercią Chrystusa. W ten sposób powstała tzw. "kalwaria", która wyraża jeden z najbardziej charakterystycznych rysów duchowości franciszkańskiej - umiłowanie Chrystusa cierpiącego i umęczonego.
Uroczystości odpustowe ku czci św. Anny odbywają się w lipcu. W tym roku rozpoczęły się one 23 lipca, dzień później odbyła się procesja z figurą św. Anny do groty lurdzkiej oraz tzw. suma pontyfikalna. Odpust zakończył się 26 lipca, w liturgiczne wspomnienie św. Anny.
52-centymetrowa figurka, wykonana z drewna lipowego, znajduje się w ołtarzu głównym franciszkańskiej bazyliki, pochodzi z przełomu XV i XVI wieku. Przedstawia św. Annę, trzymającą w jednej ręce Maryję, a w drugiej - Jezusa. Św. Anna na pierwszy plan wysuwa swego Wnuka, na drugi - Córkę. Sama pozostaje w cieniu, stąd jej staropolski przydomek: Samotrzecia.
Góra Św. Anny to wapienno-bazaltowe wzgórze o wysokości 406 mnpm, które wyraźnie góruje nad otaczającym nizinnym krajobrazem. Ustanowiony na tym terenie specjalny obszar ochrony siedlisk chronić ma aż 11 występujących tu typów siedlisk ważnych z europejskiego punktu widzenia. Wielką wartością ostoi jest także mozaika krajobrazowa, w której użytkowane grunty orne przeplatają się z naturalnymi ekosystemami o ogromnym znaczeniu dla zachowania równowagi w przyrodzie.
Położenie
Góra Św. Anny ma wysokość 406 mnpm i stanowi najwyższe wzniesienie Masywu Chełmskiego na Wyżynie Śląskiej. Zbudowana jest z wapieni i bazaltów pochodzenia wulkanicznego. Góra św. Anny leży na terenie parku krajobrazowego o tej samej nazwie, w województwie opolskim, kilka kilometrów na południowy wschód od Gogolina. Autostrada A-4 (Wrocław - Katowice) dzieli Park na dwie części.
Historia geologiczna i ukształtowanie
Góra św. Anny jest wzgórzem zbudowanym z wapieni i bazaltów i stanowi najwyższe wzniesienie Masywu Chełmskiego na Wyżynie Śląskiej. Otoczona z trzech stron terenami nizinnymi wyróżnia się w otaczającym krajobrazie.
Góra św. Anny stanowi część wielkiej jednostki geologicznej - Wyżyny Śląsko-Krakowskiej zbudowanej z utworów triasu i jury, oraz w mniejszym stopniu z utworów kredy. Są to wapienie i dolomity, a więc skały węglanowe, wśród których można znaleźć faunę morską.
W trzeciorzędzie doszło tu do intruzji wulkanicznych, czego pozostałością są skały bazaltowe. Obszar Góry św. Anny w plejstocenie został dwukrotnie zlodowacony co ma swoje odbicie w rzeźbie geomorfologicznej Grzbietu Chełmskiego. Pozostałością lodowca są poza jego typowymi osadami (glinami lodowcowymi i piaskami wodnolodowcowymi) są głazy narzutowe (eratyki). W klimacie peryglacjalnym, który panował pomiędzy zlodowacnieami (interglacjały) powstały lessy, które są na terenie Parku Krajobrazowego Góry św. Anny spora atrakcją.
Ekosystem
Większość obszaru ostoi pokryta jest lasami. Wyróżniono wśród nich trzy cenne dla Europy fitosocjologiczne odmiany buczyn, w tym kwaśne oraz żyzne buczyny. Na terenie ostoi zidentyfikowano aż 11 siedlisk ważnych z europejskiego punktu widzenia:
* ciepłolubne buczyny storczykowe,
* górskie i niżowe ziołorośla nadrzeczne i okrajkowe,
* jaskinie nieudostępnione do zwiedzania,
* kwaśne buczyny,
* lasy łęgowe i nadrzeczne zarośla wierzbowe,
* murawy kserotermiczne (priorytetowe są tylko murawy z istotnymi stanowiskami storczyków),
* łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe,
* niżowe i górskie łąki użytkowane ekstensywnie,
* wapienne ściany skalne,
* źródliska wapienne,
* żyzne buczyny.
Wielką wartością ostoi jest występująca tu mozaika krajobrazowa, w której użytkowane grunty orne w naturalny sposób przeplatają się z ekosystemami o dużej naturalności.
Flora i fauna
Świat roślin obszaru Góry św. Anny reprezentuje 40 gatunków roślin chronionych w Polsce oraz około 40 gatunków uznawanych za rzadkie lokalnie. Cennymi roślinami chronionymi przez europejskie dyrektywy, a występującymi na tym terenie są należący do rodziny sandałowcowatych -leniec bezpodkwiatowy, oraz storczyk - obuwik pospolity.
Świat zwierząt cennych dla Europy reprezentowany jest przez ptaki i ssaki. W jaskiniach na terenie ostoi spotkać można nietoperze: mopka i nocka dużego. Ornitolodzy zaobserwowali tu 11 gatunków cennych dla Europy ptaków, są to: ortolan, gąsiorek, muchówka mała, muchówka białoszyja, lerka, dzięcioł średni, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł czarny, kraska, kania ruda, bocian biały.
Zagrożenia
Najważniejszym i najpoważniejszym zagrożeniem dla ostoi Góra św. Anny jest bliskość aglomeracji przemysłowej Śląska. Niekorzystny wpływ na ekosystem ostoi ma także eksploatacja odkrywkowa wapieni prowadzona w okolicy.
Ochrona przyrody
W celu ochrony wartości przyrodniczych tego terenu w 1988 powołano do życia Park Krajobrazowego Góry św. Anny. Obejmuje on Grzbiet Chełmu, stanowiący zachodnią część Wyżyny Śląskiej. Park zajmuje obszar 5174.6 ha (otulina 6275 ha). Najcenniejsze obszary Parku uznane zostały rezerwatami przyrody:
• Rezerwat Góra Świętej Anny (przyroda nieożywiona), wydmy piaszczyste, leje i misy krasowe oraz wywierzyska skalne
• Rezerwat Ligota Dolna (roślinność ksenotermiczna)
• Rezerwat Grafik (rezerwaty leśne)
• Rezerwat Lesisko (rezerwaty leśne)
• Rezerwat Boże Oko (rezerwaty leśne)
W rezerwatach rosną rzadkie i chronione gatunki grzybów i roślin na przykład: rogownica drobnokwiatowa, buławnik mieczolistny żłobik koralowy. Ponadto bardzo ciekawe są pomniki przyrody nieożywionej – efekty procesów geologicznych (zlodowaceń, krasu wapiennego).