2√3+2/ 2 Czemu muszę wyłączać przed nawias, żeby się skróciło? Dlaczego nie mogę skrócić tej dwójki z mianownika z dwójką przed pierwiastkiem z trzech?
W tym przypadku wyłączanie liczby 2 przed nawias nie jest konieczne, ponieważ oba wyrazy licznika dzielą się przez 2. Można więc rozdzielić ułamek (w głowie) na 2 ułamki: 2√3 / 2 oraz 2/2 (prawo rozdzielności dzielenia względem dodawania) i otrzymasz: √3 + 1.
Nie można natomiast skrócić dwójki z mianownika z dwójką przed √3 , ponieważ dzielenie (kreska ułamkowa) dotyczy całego licznika , a nie tylko jednego z jego składników.
Wyłączenie dwójki jest o tyle pomocne przy tym dzieleniu, bo należy pamiętać, że nie możemy skracać dodawania w każdym przypadku. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy każdy człon w liczniku jest podzielny przez mianownik - w innych sytuacjach nie używa się tej metody. Wówczas ułamek wygląda tak: , zgodnie z prawem rozdzielności dzielenia, względem dodawania.
Można jednak wyłączyć wspólny czynnik w liczniku przed nawias do postaci: , a teraz z łatwością skrócić dwójkę w liczniku i mianowniku. Zawsze możemy skracać wyrazy mnożone, ale nie w każdym przypadku jest to opłacalne. Finalnie ułamek przybiera postać , która jest równa temu, co zrobiliśmy zgodnie z prawem rozdzielności dzielenia względem dodawania.
Verified answer
Odpowiedź:
Szczegółowe wyjaśnienie:
W tym przypadku wyłączanie liczby 2 przed nawias nie jest konieczne, ponieważ oba wyrazy licznika dzielą się przez 2. Można więc rozdzielić ułamek (w głowie) na 2 ułamki: 2√3 / 2 oraz 2/2 (prawo rozdzielności dzielenia względem dodawania) i otrzymasz: √3 + 1.
Nie można natomiast skrócić dwójki z mianownika z dwójką przed √3 , ponieważ dzielenie (kreska ułamkowa) dotyczy całego licznika , a nie tylko jednego z jego składników.
Verified answer
Cześć!
Wyłączenie dwójki jest o tyle pomocne przy tym dzieleniu, bo należy pamiętać, że nie możemy skracać dodawania w każdym przypadku. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy każdy człon w liczniku jest podzielny przez mianownik - w innych sytuacjach nie używa się tej metody. Wówczas ułamek wygląda tak: , zgodnie z prawem rozdzielności dzielenia, względem dodawania.
Można jednak wyłączyć wspólny czynnik w liczniku przed nawias do postaci: , a teraz z łatwością skrócić dwójkę w liczniku i mianowniku. Zawsze możemy skracać wyrazy mnożone, ale nie w każdym przypadku jest to opłacalne. Finalnie ułamek przybiera postać , która jest równa temu, co zrobiliśmy zgodnie z prawem rozdzielności dzielenia względem dodawania.
Pozdrawiam!