1.Rolnictwo jest działem gospodarki narodowej, który produkuje zarówno środki konsumpcji, jak i środki produkcji, bowiem część produktów rolnictwa przeznacza się na potrzeby przemysłu przetwórczego. Zagospodarowuje i użytkuje obszary rolne w celu produkowania artykułów roślinnych i zwierzęcych. Jest podstawowym działem naszej gospodarki zajmując dość szczególną pozycję w gospodarce Polski, gdyż jest jedynym tak dużym działem, w którym jako forma dominująca występuje własność indywidualna i wciąż drobnotowarowy sposób produkcji. Główny cel to uzyskanie jak największych efektów produkcyjnych, aby w pełni zaspokajać wzrastające potrzeby społeczeństwa i potrzeby surowcowe przemysłu. Procesy produkcyjne w rolnictwie, polegające na procesach biologicznych, różnią się od procesów produkcyjnych w przemyśle, polegających głównie na procesach mechanicznych i chemicznych. W produkcji rolniczej materiał wyjściowy do produkcji (nasiona, roślina, zwierzę) nie zawiera tej samej masy, którą w przyszłości stanowić będzie producent końcowy. Masa produktu rolnego powstaje pod wpływem działania czynników przyrody oraz pracy człowieka.
Do 1 odpowiadałem kiedyś więc przekopiuję od siebie jak cos
Rolnictwo jest działem gospodarki narodowej, który produkuje zarówno środki konsumpcji, jak i środki produkcji, bowiem część produktów rolnictwa przeznacza się na potrzeby przemysłu przetwórczego. Zagospodarowuje i użytkuje obszary rolne w celu produkowania artykułów roślinnych i zwierzęcych. Jest podstawowym działem naszej gospodarki zajmując dość szczególną pozycję w gospodarce Polski, gdyż jest jedynym tak dużym działem, w którym jako forma dominująca występuje własność indywidualna i wciąż drobnotowarowy sposób produkcji. Główny cel to uzyskanie jak największych efektów produkcyjnych, aby w pełni zaspokajać wzrastające potrzeby społeczeństwa i potrzeby surowcowe przemysłu. Procesy produkcyjne w rolnictwie, polegające na procesach biologicznych, różnią się od procesów produkcyjnych w przemyśle, polegających głównie na procesach mechanicznych i chemicznych. W produkcji rolniczej materiał wyjściowy do produkcji (nasiona, roślina, zwierzę) nie zawiera tej samej masy, którą w przyszłości stanowić będzie producent końcowy. Masa produktu rolnego powstaje pod wpływem działania czynników przyrody oraz pracy człowieka. W przemyśle masa materiału wyjściowego nie zwiększa się w procesie produkcyjnym. Część produktów używana jest ponownie w procesie produkcyjnym, np. zboże siewne. Własna produkcja stanowi więc podstawę dalszego rozwoju produkcji rolnej .
Surówka – tworzywo w postaci specjalnie ukształtowanej do wytworzenia konkretnej części (np.: pręt pocięty na odpowiednie kawałki). Wyróżniamy surówki: odlewy (np.: ze stali), odkuwki, wytłoczki, surówki spawane, surówki zgrzewane, materiały walcowe, ciągnione, surówki z tworzyw sztucznych, surówki otrzymane za pomocą metalurgii proszku.
Odlewy – metody odlewania: w suchych lub wilgotnych formach, jednorazowo, przy zastosowaniu modeli drewnianych i formowaniu ręcznym; w suchych lub wilgotnych formach jednorazowych, przy zastosowaniu modeli metalowych i formowaniu maszynowym; w formach skorupowych; w kokilach; metodą odśrodkową; pod ciśnieniem; metodą wosku traconego lub zamrożonej rtęci (odlewy precyzyjne).
Odkuwki – wykonane: przez plastyczne formowanie materiału; przez kucie swobodne (ręcznie wykonane); odkuwki matrycowe; na prasach poziomych; odkuwki kalibrowane; odkuwki walcowane na walcach kuźniczych.
Wytłoczki – wysoka wydajność, duży asortyment materiałów, jakie mogą być poddane tłoczeniu. Poprzez tłoczenie można wytwarzać surówki przestrzenne o dużych wymiarach i stosunkowo niskiej wadze. Tłoczenie może być na gorąco lub na zimno (najczęściej stosowane). Wadą tej metody jest produkcja surówek o bardzo skomplikowanych kształtach. Dawniej stosowane tylko w produkcji wielkoseryjnej i masowej, obecnie coraz częściej stosowane w seryjnej, zastępując odlewanie i kucie.
Surówki spawane i zgrzewane – umożliwiają w produkcji jednostkowej wyeliminowanie skomplikowanych odlewów; w produkcji seryjnej i masowej spawanie stosuje się wyłącznie do łączenia poszczególnych elementów surówek wykonanych innymi metodami.
Metalurgia proszku – polega na prasowaniu w odpowiednich formach i spiekaniu proszków metali bez topienia lub z częściowym topieniem najłatwiej topliwych składników. Części wykonane za pomocą tej metody można podzielić na: - części, które nie mogą być wykonane za pomocą innych metod: części z materiałów bardzo trudno topliwych (dla przemysłu radiowego, elektrotechnicznego, silników odrzutowych); części o specjalnych wymaganiach dotyczących struktury (węgliki spiekane do obróbki); części o żądanej porowatości (filtry do kwasów i zasad); części z materiałów nie poddających się obróbce wiórowej. - części, których wykonanie przy zastosowaniu tej metody polepsza jakość i obniża koszt: części produkowane masowo (pierścienie, tarcze). Zaletą tej metody jest: prostota urządzeń, małe wymagania dla obsługi, eliminacja strat materiałów, dokładność wyrobu.
Surówki z tworzyw sztucznych – zaletami tych surówek są: mały ciężar, dobre własności izolacyjne, odporność na korozję oraz fakt, że wytworzenie surówki odbywa się w jednej operacji. Wyróżnia się tworzywa termoutwardzalne (po stwardnieniu nie dają się zmiękczyć przez kolejne nagrzewanie) i termoplastyczne (dają się kształtować dowolną ilość razy).
1.Rolnictwo jest działem gospodarki narodowej, który produkuje zarówno środki konsumpcji, jak i środki produkcji, bowiem część produktów rolnictwa przeznacza się na potrzeby przemysłu przetwórczego. Zagospodarowuje i użytkuje obszary rolne w celu produkowania artykułów roślinnych i zwierzęcych. Jest podstawowym działem naszej gospodarki zajmując dość szczególną pozycję w gospodarce Polski, gdyż jest jedynym tak dużym działem, w którym jako forma dominująca występuje własność indywidualna i wciąż drobnotowarowy sposób produkcji. Główny cel to uzyskanie jak największych efektów produkcyjnych, aby w pełni zaspokajać wzrastające potrzeby społeczeństwa i potrzeby surowcowe przemysłu. Procesy produkcyjne w rolnictwie, polegające na procesach biologicznych, różnią się od procesów produkcyjnych w przemyśle, polegających głównie na procesach mechanicznych i chemicznych. W produkcji rolniczej materiał wyjściowy do produkcji (nasiona, roślina, zwierzę) nie zawiera tej samej masy, którą w przyszłości stanowić będzie producent końcowy. Masa produktu rolnego powstaje pod wpływem działania czynników przyrody oraz pracy człowieka.
Do 1 odpowiadałem kiedyś więc przekopiuję od siebie jak cos
2. pytanie nr.2 nwm sorry
Rolnictwo jest działem gospodarki narodowej, który produkuje zarówno środki konsumpcji, jak i środki produkcji, bowiem część produktów rolnictwa przeznacza się na potrzeby przemysłu przetwórczego. Zagospodarowuje i użytkuje obszary rolne w celu produkowania artykułów roślinnych i zwierzęcych. Jest podstawowym działem naszej gospodarki zajmując dość szczególną pozycję w gospodarce Polski, gdyż jest jedynym tak dużym działem, w którym jako forma dominująca występuje własność indywidualna i wciąż drobnotowarowy sposób produkcji. Główny cel to uzyskanie jak największych efektów produkcyjnych, aby w pełni zaspokajać wzrastające potrzeby społeczeństwa i potrzeby surowcowe przemysłu. Procesy produkcyjne w rolnictwie, polegające na procesach biologicznych, różnią się od procesów produkcyjnych w przemyśle, polegających głównie na procesach mechanicznych i chemicznych. W produkcji rolniczej materiał wyjściowy do produkcji (nasiona, roślina, zwierzę) nie zawiera tej samej masy, którą w przyszłości stanowić będzie producent końcowy. Masa produktu rolnego powstaje pod wpływem działania czynników przyrody oraz pracy człowieka. W przemyśle masa materiału wyjściowego nie zwiększa się w procesie produkcyjnym. Część produktów używana jest ponownie w procesie produkcyjnym, np. zboże siewne. Własna produkcja stanowi więc podstawę dalszego rozwoju produkcji rolnej .
2.Materiał – tworzywo ogólnego przeznaczenia, określonej postaci (np.: blacha, drut, folia).
Surówka – tworzywo w postaci specjalnie ukształtowanej do wytworzenia konkretnej części (np.: pręt pocięty na odpowiednie kawałki). Wyróżniamy surówki: odlewy (np.: ze stali), odkuwki, wytłoczki, surówki spawane, surówki zgrzewane, materiały walcowe, ciągnione, surówki z tworzyw sztucznych, surówki otrzymane za pomocą metalurgii proszku.
Odlewy – metody odlewania: w suchych lub wilgotnych formach, jednorazowo, przy zastosowaniu modeli drewnianych i formowaniu ręcznym; w suchych lub wilgotnych formach jednorazowych, przy zastosowaniu modeli metalowych i formowaniu maszynowym; w formach skorupowych; w kokilach; metodą odśrodkową; pod ciśnieniem; metodą wosku traconego lub zamrożonej rtęci (odlewy precyzyjne).
Odkuwki – wykonane: przez plastyczne formowanie materiału; przez kucie swobodne (ręcznie wykonane); odkuwki matrycowe; na prasach poziomych; odkuwki kalibrowane; odkuwki walcowane na walcach kuźniczych.
Wytłoczki – wysoka wydajność, duży asortyment materiałów, jakie mogą być poddane tłoczeniu. Poprzez tłoczenie można wytwarzać surówki przestrzenne o dużych wymiarach i stosunkowo niskiej wadze. Tłoczenie może być na gorąco lub na zimno (najczęściej stosowane). Wadą tej metody jest produkcja surówek o bardzo skomplikowanych kształtach. Dawniej stosowane tylko w produkcji wielkoseryjnej i masowej, obecnie coraz częściej stosowane w seryjnej, zastępując odlewanie i kucie.
Surówki spawane i zgrzewane – umożliwiają w produkcji jednostkowej wyeliminowanie skomplikowanych odlewów; w produkcji seryjnej i masowej spawanie stosuje się wyłącznie do łączenia poszczególnych elementów surówek wykonanych innymi metodami.
Metalurgia proszku – polega na prasowaniu w odpowiednich formach i spiekaniu proszków metali bez topienia lub z częściowym topieniem najłatwiej topliwych składników. Części wykonane za pomocą tej metody można podzielić na:
- części, które nie mogą być wykonane za pomocą innych metod: części z materiałów bardzo trudno topliwych (dla przemysłu radiowego, elektrotechnicznego, silników odrzutowych); części o specjalnych wymaganiach dotyczących struktury (węgliki spiekane do obróbki); części o żądanej porowatości (filtry do kwasów i zasad); części z materiałów nie poddających się obróbce wiórowej.
- części, których wykonanie przy zastosowaniu tej metody polepsza jakość i obniża koszt: części produkowane masowo (pierścienie, tarcze). Zaletą tej metody jest: prostota urządzeń, małe wymagania dla obsługi, eliminacja strat materiałów, dokładność wyrobu.
Surówki z tworzyw sztucznych – zaletami tych surówek są: mały ciężar, dobre własności izolacyjne, odporność na korozję oraz fakt, że wytworzenie surówki odbywa się w jednej operacji. Wyróżnia się tworzywa termoutwardzalne (po stwardnieniu nie dają się zmiękczyć przez kolejne nagrzewanie) i termoplastyczne (dają się kształtować dowolną ilość razy).