Question

1.Wyjaśnij pojęcia : czerwona księga, jezioro lobeilowe, antybiotyk syntetyczny,ochrona czynna,pomnik przyrody
2.Dlaczego kormorany mają duże stężenie DDT ?

Answer 1

Czerwona księga jest rejestrem zagrożonego życia. Zawiera listę ginących gatunków zwierząt i roślin wraz z ich dokładnym opisem, mapami rozmieszczenia, stopniem zagrożenia, rzadkością występowania i proponowanymi sposobami ochrony. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Jej Zasobów (UICNR) zaproponowała 5 kategorii zagrożeń gatunków stosowanych obecnie na całym świecie: E - gatunki ginące, których przetrwanie jest mało prawdopodobne w obecnych, szkodliwych warunkach, np. żbik, żółw błotny, łosoś, języczka syberyjska; V - gatunki zagrożone, które znajdą się w kategorii E, jeżeli nadal oddziaływać będą na nie czynniki negatywne, np. rybołów, jelonek rogacz, kokorycz drobna, wilczomlecz pstry; R - gatunki rzadkie, których populacje w skali światowej są niewielkie, np. wilk, puchacz, modliszka zwyczajna, ostrożeń siedmiogrodzki; O - gatunki wydobyte z niebezpieczeństwa dzięki zabiegom ochronnym, np. żubr, bóbr europejski, kormoran czarny; I - gatunki nieokreślone, o których wiadomo, że są zagrożone lub rzadkie, ale aktualny stan rozpoznania nie pozwala na określenie ich statusu, np. morświn, foka szara, jaszczurka zielona, głodek mroźny.

Jezioro lobeliowe – jezioro o małej twardości wody, a często także stosunkowo niskiej trofii, przeważnie o kwaśnym odczynie. Jeziora takie nazwę swą zawdzięczają zimozielonej roślinie wodnej lobelii jeziornej - reliktu borealno-atlantyckiego. Niska trofia (zobacz jezioro oligotroficzne) sprawia, że woda ma dużą przezroczystość i piaszczysto-muliste dno. Mogą tu żyć tylko specyficzne rośliny, nie wymagające zbyt wielu związków mineralnych, między innymi poryblin jeziorny czy brzeżyca jednokwiatowa. Jeziora te są wyjątkowo wrażliwe na zanieczyszczenia. Jeziora takie można spotkać głównie na Pomorzu, na przykład w Borach Tucholskich.

Ochrona czynna – sposób ochrony przyrody stosowany na całości lub części rezerwatu przyrody lub parku narodowego, dopuszczający wykonywanie w razie potrzeby zabiegów ochronnych, ingerujących w naturalne procesy.

Pomnik przyrody – termin ten został wprowadzony przez Aleksandra von Humboldta na przełomie XVIII i XIX wieku, co dało początek kierunkowi konserwatorskiemu w ochronie przyrody.Do pomników przyrody ożywionej należą: pojedyncze krzewy, drzewa i grupy drzew odznaczające się sędziwym wiekiem, wielkością, niezwykłymi kształtami lub innymi cechami, a także zabytkowe aleje drzew. Natomiast do pomników przyrody nieożywionej należą: największe głazy narzutowe, tzw. eratyki oraz interesujące formy powierzchni ziemi np. – źródła, wodospady, jary, skałki, wywierzyska, przełomy rzeczne, jaskinie, odkrywki itp.