Question

1.W których archipelagach, leżą niżej podane wyspy z historii i literatury?
Bikini
Mururoa
Pitcairn
2.Jak wyglądają rafy koralowe?
3.W jakich szerokościach geograficznych występują rafy koralowe i dlaczego?
4 do jakiej głębokości występują i dlaczego?

Answer 1

1.Bikini to atol w archipelagu Wysp Marshalla, składa się z 36 wysepek, które otaczają lagunę.
Mururoa to atol koralowy, znajdujący się w archipelagu Tuamotu, który wchodzi w skład Polinezji Francuskiej, w południowej części Pacyfiku.
Pitcairn top grupa 4 wysp leżących na Oceanie Spokojnym w Polinezji między Australią a Ameryką Południową. Do Pitcairn Islands Group należą wyspy Pitcairn , Henderson, Ducie, Oeno.
2.Aż trudno uwierzyć, że (twórcami "budowli" o tak gigantycznych rozmiarach są maleńkie zwierzęta o wielkości około 3 - 5 mm nazywane koralowcami.Niepowtarzalny charakter rafy to zasługa nie tylko samych korali. Rafa to bardzo złożony i bogaty ekosystem, w którym żyją niezliczone gatunki roślin i zwierząt. Są tu dosłownie tysiące ryb, od kilku centymetrowych, bajecznie kolorowych błazenków, po wielkie napoleony i fascynujące wielkie drapieżniki, delfiny i rekiny.
3.Zamieszkują więc płycizny obrzeżajace wyspy oraz szelfy kontynentalne leżace w cieplych klimatach, na szerokosciach geograficznych od 32°30’N do 30°S.Występują w wodach, w których mogą rozwijać się koralowce madreporowe.Pierwszym bardzo ostrym kryterium jest temperatura wody, która nie może spada poniżej 18°C. Dlatego prawdziwym rajem dla budowniczych raf jest strefa międzyzwrotnikowa. Układ prądów może oczywiście modyfikować warunki panujące w danym miejscu. Prąd ciepły może przesunąć zasięg występowania raf w stronę wyższych szerokości, podczas gdy występowanie pionowych prądów wstępujących, niosących chłodne wody z dna może uniemożliwi rozwój koralowców nawet na równiku. Właśnie taka sytuacja ma miejsce u zachodnich wybrzeży Afryki i obydwu Ameryk gdzie zimne prądy nie dopuszczają do powstania raf. Drugim warunkiem, który muszą spełniać wody zamieszkane przez koralowce rafotwórcze jest odpowiednio wysokie zasolenie. Powinno ono wynosić minimum 27o C co jest oczywiście związane z procesem budowania szkieletu wapiennego a konkretnie z utrzymaniem tempa tego procesu na odpowiednio wysokim poziomie. Tak więc uchodząca do morza czy oceanu rzeka, której wody rozlewające się szerokim wachlarzem wokół ujścia obniżają zasolenie, powoduje powstanie szerokiej wyrwy w pasie raf ciągnących się wzdłuż wybrzeża. Dodatkowo wody rzek, zwłaszcza tych dużych, wnoszą do morza olbrzymie ilości mułu i innego rodzaju zawiesiny, która pokrywając powierzchnię kolonii jest zabójcza dla tworzących ją polipów. Nie jest wreszcie obojętna koralom madreporowym głębokość, na której żyją. Ci, którzy mieli szczęście zanurkować wśród raf pamiętają by może, jak tętni życiem to koralowe królestwo bezpośrednio pod powierzchnią wody. Ze wzrastającą głębokością ten zawrotny puls życia zaczyna słabnąć, osiadłe na dnie kolonie koralowców rozmieszczone są coraz rzadziej, zmniejsza się różnorodność ich gatunków, mniej też jest innych zwierząt uwijających się zazwyczaj w koralowych zagajnikach płycizn. W zalanym niebieskim światłem półmroku 60 - 70-ciu metrów, trudno już spotkać koralowce madreporowe. Głównym czynnikiem ograniczającym to pionowe rozmieszczenie nie jest przy tym ani ciśnienie wody, ani jej temperatura, ani natlenienie ale co ciekawe natężenie światła. Samym polipom światło nie jest oczywiście do niczego potrzebne. Na jego niedostatek są jednak bardzo czuli dożywotni lokatorzy ich tkanek - jednokomórkowe glony zwane zooksantellami, z którymi koralowce "zawarły układ" nazywany w biologii symbiozą. Płynące z niego dwustronne korzyści, dla glonów związane są z pobieraniem pewnych soli mineralnych oraz korzystaniem z dwutlenku węgla będącego produktem oddychania polipów.
4.Ograniczona jest strefa występowania do głębokości około 60 m. Z obecnością określonych gatunków zooksantelli związane jest zabarwienie ciał koralowców rafotwórczych. Wspaniałe barwy w gamie od zieleni przez błękit po intensywny fiolet i brąz są odbiciem barw ich jednokomórkowych symbiotycznych mieszkańców, których liczba wynosi może do 30 000 osobników w jednym mm3 tkanki korala. Również w komórkach larw (powstających w procesie rozmnażania płciowego) opuszczających osobniki macierzyste w celu założenia nowych kolonii znajduje się porcja zooksantelli "na dobry początek".mogą żyć na głębokości do 90 metrów, jednak wiekszość z nich występuje od powierzchni do 50 metrów głębokości. Korale nie żyjące w symbiozie z glonami mogą życ na wszystkich głębokościach, ponieważ nie potrzebują światła słonecznego do produkcji swego szkieletu.