1)scharakteryzuj postacie Mirzy i Pielgrzyma. Określ ich wzajemną relację. Czym różnią się od siebie ich postawy wobec natury?
2)Za pomocą jakich środków poeta osiąga wrażenie przepastnej głębi? NA czym, wedle słów Mirzy, polega jej niebezpieczna moc?
3)Wskaż te elementy sonetu "Droga nad przepaścią w Czufut-Kale", które nadająmu charakter sceny dramatycznej. Dlaczego możnapowiedzieć, że jest to utwór synkretyczny?
DROGA NAD PRZEPAŚCIĄ W CZUFUT-KALE
Mirza
Zmów pacierz, opuść wodze, odwróć na bok lica:
Tu jeździec końskim nogom swój rozum powierza[2]
Dzielny koń! Patrz jak staje, głąb okiem rozmierza,
Uklęka, brzeg wiszaru kopytem pochwyca,
I zawisnął... Tam nie patrz! Tam, spadła źrenica,
Jak w studni Al-Kahyru o dno nie uderza.
I ręką tam nie wskazuj: nie masz u rąk pierza;
I myśli tam nie puszczaj: bo myśl jak kotwica
Z łodzi drobnej ciśniona w niezmierność głębiny,
Piorunem spadnie, morza do dna nie przewierci,
I łódź z sobą przechyli w otchłanie chaosu...
Pielgrzym.
Mirzo, a ja spojrzałem! Przez świata szczeliny
Tam widziałem... Com widział, opowiem — po śmierci:
Bo w żyjących języku niema na to głosu.
PROSZĘ O SZYBKĄ ODP!
To, co mam w moim zeszycie na temat tego sonetu:
-Mirza i Pielgrzym - wędrowcy przeprawiający się przez góry, zaabsorbowani wspinaczką, jej trudnościami i technicznymi szczegółami
-Mirza to krymski przewodnik a Pielgrzym jego podopieczny.
-Role tych postaci są podzielone. Mirza prowadzi i poucza a pielgrzym słucha.
-Widać wyrażnie wskazówki przewodnika, np. opuść wodze, tam nie patrz.
-Mirza daje radę jeźdzowi w trudnym zwężeniu drogi.
-W wierszu tam gdzie urywa się droga, urywa się wers.
-Mickiewiczowi udaje się przekonująco w poezji polskiej postawić krok w niepewnej przestrzeni
-Niespodziewany rozwój wypadkó i zarazem puenta wiersza kryje się w ostatniej refleksyjnej cząstce sonetu
- na nic nie zdały się rozsądne rady, pogróżki i okrutne żarty
- nieposłuszny i zuchwały wedrowiec uległ magii "niezmiernej głębiny" i "otchłani chaosu"
- nie zląkł się zawrotu głowy ani grożącej śmiercią pustki
- to, co zobaczył, okazało się niewyrażalne
- nie wiadomo, co kryhe suę w świata szczelinach
- pielgrzym jest uosobieniem romantyka, poszukujacego tego, co przekracza zwykły świat i ludzki język, a co ujawnia sie w doświadczeniu
Nowatorstwo sonetu:
- forma dialogu
- 2 bohaterów
- pielgrzym człowiek zachodu, Mirza człowiek wschodu
- dramatyczna konstrukcja
- wiersz jest synkretyczny - połączenie różnych kultur, osób z całkiem odmiennych rejonów świata
- orientalizm sonetu - wprowadzony człowiek wschodu, bohater, nazwy, słownictwo orientalne, pejzaż orientalny
- pielgrzym - filozof bytu
- roznica miedzy człowiekiem wschodu a zachodu
- zachód - maksymalizm pogladow, wschod - ostroznosc pogladow.
Mam nadzieję, że pomogłam:) pozdrawiam