1.Notatka biograficzna Małgorzaty Musierowicz, 2.Świat przedstawiony w utworze ,,Opium w rosole"(czas i miejsce akcji, bohaterowie: główni, drugoplanowi, epizodyczni, 3.Charakterystyka jednego z bohaterów, 4.List do jednego bohatera lub autorki Wielkie dzięki za pomoc.
2. bohaterowie.genowefa kreska piotr prof dmuchawiec ewa
3.Charakterystyka Aurelii Jedwabińskiej Postać Aurelii Jedwabińskiej poznaliśmy w ks Małgorzaty Musierowicz " Opium w rosole". Dziewczynka mieszkała w Poznaniu wraz z rodzicami na osiedlu Norwida. Miała 6 lat. Matka (Ewa Jedwabińska) z zawodu matemayczka, a ojciec (Eugeniusz Jedwabiński) intelektualistą . Na co dzień zajmowała się nią Pani Lisicka. Dziecko miało ciemne włosy, wyraziste oczy i szpiczasty nosek. Jej twarz zdobił szeroki uśmiech. była smukłej postury i miała szczupłe nóki. Najczęściej ubierała się w płaszczyk i zagraniczne botki. Aurelka była wesołym, spontanicznym i pogodnym dzieckiem. Miała duże poczucie humoru. Zawsze radosna umiała podnieść na duchu i rozweselić każdego. Była wygadana i lubiła opowiadać wymyślone historie. Zadawała wiele pytań. Dzięki temu zyskała sympatję wielu ludzi. Jednak, że miała drugie oblicze. W domu z zawsze radosnej i wesołej dziewczynki, zmieniała się w cichą i zamkniętą w sobie córkę. Czuła się odrzucona, i zaniedbywana przez rodziców. Z tego powodu szukała miłośći w domach, obcych rodzin chodząc do nich na obiadki. Czuła się wtedy kochana i bezpieczna . Przedstawiała się jako Genowefa. Ponieważ nie chciała zostać zdemaskowana nadawała sobie różne nazwiska. Najlepiej czuła się w towarzystwie Kreski
1.Małgorzata Musierowicz - urodzona w 1945 roku. Z wykształcenia artysta grafik (absolwentka Wydziału Grafiki, na poznańskim PWSSP), najbardziej znana jako autorka i ilustratorka książek dla dzieci i młodzieży, projektantka zabawek, pisuje felietony do "Tygodnika Powszechnego".
Jej pasją jest hodowla róż w ogródku. Jednak ta twórczość od lat pozostaje w cieniu jej pisarstwa. Debiutowała w połowie lat siedemdziesiątych powieścią "Małomówny i rodzina", rozpoczynającą cykl pełnych ciepła i humoru powieści dla dziewcząt - "Jeżycjada". Autorka napisała także wiele książek dla młodszych dzieci. Na motywach powieści Kłamczucha został przez A. Sokołowską zrealizowany film. W 1982 roku na Listę Honorową im. H.Ch. Andersena wpisano "Kwiat kalafiora". Jest siostrą Stanisława Barańczaka, znanego poety i tłumacza. Mężatka, babcia, matka czworga dzieci, z których najstarszy - Andrzej skończył studia w Wyższej Szkole Zarządzania, Zosia - studentka romanistyki, mężatka; uczuciowa i spontaniczna studentka Emilia oraz licealista Bolo. Wszyscy mieszkają w Poznaniu, w dużym przedwojennym domu. Oboje państwo Musierowiczowie są z zawodu plastykami, a że wszyscy w domu lubią czytać, cały dom przepełniony jest książkami, sztalugami oraz obrazami. Za swoje książki pani Małgorzata otrzymała wiele nagród, m.in. za drugą "Kłamczuchę" przyznano jej "Złote koziołki". Jej pełne humoru i ciepła książki rozchodzą się jak "świeże bułeczki" i są tłumaczone na wiele języków, także na japoński.
2. Elementy świata przedstawionego w powieści "Opium w rosole": a. miejsce akcji: Poznań - Jeżyce b. czas akcji: 30 stycznia 1983 - 17 marca 1983 c. bohaterowie - Aurelia Jedwabińska (Genowefa Lompke,Pompke, Trompke, Sztompke, Zombke, Bombke, Pombke) - "Kreska" (Janina Krechowicz) - Maciej Ogorzałka i jego brat Piotr - Ewa Jedwabińska - Lelujka - Matylda - rodzina Borejków i Lewandowskich - prof. Dmuchawiec - Eugeniusz Jedwabiński - p. Lisiecka - klasa pierwsza "b"
3. Przedstawienie postaci - Aurelia Jedwabińska: - gł. bohaterka - córka Ewy i Eugeniusza Jedwabińskich - jedynaczka - 6-latka (chodzi do "zerówki")
4. Wygląd zewnętrzny: - szczerbata - brunetka - niska - chuda - nóżki jak zapałki - oczy jak "czarne wiśnie" - plackowate rumieńce w kolorze malin - lakierowane buciki, czerwony płaszczyk i berecik
3. Cechy charakteru: - odważna - spragniona miłości - "opuszczona przez rodziców" - szukała ciepła rodzinnego - osamotniona - często smutna - samodzielna - ciekawska - szczera - koleżeńska - za wszelką cenęstera się zwrócić uwagę
4. Własna ocena postaci: Uważam, że Aurelia Jedwabińska była dzieckiem spragnionym miłości rodziców. Ze względu na brak zainteresowania jej osobą w domu rodzinnym szukała miłości i zrozumienia u obcych. U J. Krechowicz ma
5.Poznań, 23 stycznia 1989 r.
Drogi Panie Dmuchawcu
Ten list piszę do Pana, aby podziękować za pańskie dobre rady. Związane są one nie tylko ze szkołą, ale też z wychowaniem mojej córki.
Po tym, kiedy wyszłam od Pana ze szpitala długo myślałam nad tym, co od Pana usłyszałam. Jednak nie brałam tych słów do serca. Aż do czasu... Pewnego dnia pokłóciłam się z moją córką Aurelią. Po tym, ona wybiegła z domu i nie wróciła na noc. Nie wiedziałam, gdzie jej szukać. Byłam u opiekunki córki, ale jej tam nie było. Powiedziała mi tylko, że może jest w domu Borejków. Natomiast oni powiedzieli mi, że ona może być u Pańskiej wnuczki- Kreski. Nie wiedziałam, co zrobić. Przecież tak nie lubiłam Janiny Krechowicz. Następnego dnia Aurelię odnalazłam w domu Borejków. Jak bardzo byłam wtedy szczęśliwa! Przeprosiłam córkę dzięki Panu.
Dziękuję za to. Skorzystałam też z Pana rad dotyczących mojej klasy. Teraz jest w niej znacznie lepiej. Jeszcze raz: dziękuję...
Ewa Jedwabińska
ła znalazła to wszystko czego jej tak bardzo brakowało.
2. bohaterowie.genowefa kreska piotr prof dmuchawiec ewa
3.Charakterystyka Aurelii Jedwabińskiej Postać Aurelii Jedwabińskiej poznaliśmy w ks Małgorzaty Musierowicz " Opium w rosole". Dziewczynka mieszkała w Poznaniu wraz z rodzicami na osiedlu Norwida. Miała 6 lat. Matka (Ewa Jedwabińska) z zawodu matemayczka, a ojciec (Eugeniusz Jedwabiński) intelektualistą . Na co dzień zajmowała się nią Pani Lisicka. Dziecko miało ciemne włosy, wyraziste oczy i szpiczasty nosek. Jej twarz zdobił szeroki uśmiech. była smukłej postury i miała szczupłe nóki. Najczęściej ubierała się w płaszczyk i zagraniczne botki. Aurelka była wesołym, spontanicznym i pogodnym dzieckiem. Miała duże poczucie humoru. Zawsze radosna umiała podnieść na duchu i rozweselić każdego. Była wygadana i lubiła opowiadać wymyślone historie. Zadawała wiele pytań. Dzięki temu zyskała sympatję wielu ludzi. Jednak, że miała drugie oblicze. W domu z zawsze radosnej i wesołej dziewczynki, zmieniała się w cichą i zamkniętą w sobie córkę. Czuła się odrzucona, i zaniedbywana przez rodziców. Z tego powodu szukała miłośći w domach, obcych rodzin chodząc do nich na obiadki. Czuła się wtedy kochana i bezpieczna . Przedstawiała się jako Genowefa. Ponieważ nie chciała zostać zdemaskowana nadawała sobie różne nazwiska. Najlepiej czuła się w towarzystwie Kreski
1.Małgorzata Musierowicz - urodzona w 1945 roku. Z wykształcenia artysta grafik (absolwentka Wydziału Grafiki, na poznańskim PWSSP), najbardziej znana jako autorka i ilustratorka książek dla dzieci i młodzieży, projektantka zabawek, pisuje felietony do "Tygodnika Powszechnego".
Jej pasją jest hodowla róż w ogródku. Jednak ta twórczość od lat pozostaje w cieniu jej pisarstwa. Debiutowała w połowie lat siedemdziesiątych powieścią "Małomówny i rodzina", rozpoczynającą cykl pełnych ciepła i humoru powieści dla dziewcząt - "Jeżycjada". Autorka napisała także wiele książek dla młodszych dzieci. Na motywach powieści Kłamczucha został przez A. Sokołowską zrealizowany film. W 1982 roku na Listę Honorową im. H.Ch. Andersena wpisano "Kwiat kalafiora". Jest siostrą Stanisława Barańczaka, znanego poety i tłumacza. Mężatka, babcia, matka czworga dzieci, z których najstarszy - Andrzej skończył studia w Wyższej Szkole Zarządzania, Zosia - studentka romanistyki, mężatka; uczuciowa i spontaniczna studentka Emilia oraz licealista Bolo. Wszyscy mieszkają w Poznaniu, w dużym przedwojennym domu. Oboje państwo Musierowiczowie są z zawodu plastykami, a że wszyscy w domu lubią czytać, cały dom przepełniony jest książkami, sztalugami oraz obrazami. Za swoje książki pani Małgorzata otrzymała wiele nagród, m.in. za drugą "Kłamczuchę" przyznano jej "Złote koziołki". Jej pełne humoru i ciepła książki rozchodzą się jak "świeże bułeczki" i są tłumaczone na wiele języków, także na japoński.
2. Elementy świata przedstawionego w powieści "Opium w rosole":
a. miejsce akcji: Poznań - Jeżyce
b. czas akcji: 30 stycznia 1983 - 17 marca 1983
c. bohaterowie
- Aurelia Jedwabińska (Genowefa Lompke,Pompke, Trompke, Sztompke, Zombke, Bombke, Pombke)
- "Kreska" (Janina Krechowicz)
- Maciej Ogorzałka i jego brat Piotr
- Ewa Jedwabińska
- Lelujka
- Matylda
- rodzina Borejków i Lewandowskich
- prof. Dmuchawiec
- Eugeniusz Jedwabiński
- p. Lisiecka
- klasa pierwsza "b"
3. Przedstawienie postaci - Aurelia Jedwabińska:
- gł. bohaterka
- córka Ewy i Eugeniusza Jedwabińskich
- jedynaczka
- 6-latka (chodzi do "zerówki")
4. Wygląd zewnętrzny:
- szczerbata
- brunetka
- niska
- chuda
- nóżki jak zapałki
- oczy jak "czarne wiśnie"
- plackowate rumieńce w kolorze malin
- lakierowane buciki, czerwony płaszczyk i berecik
3. Cechy charakteru:
- odważna
- spragniona miłości
- "opuszczona przez rodziców"
- szukała ciepła rodzinnego
- osamotniona
- często smutna
- samodzielna
- ciekawska
- szczera
- koleżeńska
- za wszelką cenęstera się zwrócić uwagę
4. Własna ocena postaci:
Uważam, że Aurelia Jedwabińska była dzieckiem spragnionym miłości rodziców. Ze względu na brak zainteresowania jej osobą w domu rodzinnym szukała miłości i zrozumienia u obcych. U J. Krechowicz ma
5.Poznań, 23 stycznia 1989 r.
Drogi Panie Dmuchawcu
Ten list piszę do Pana, aby podziękować za pańskie dobre rady. Związane są one nie tylko ze szkołą, ale też z wychowaniem mojej córki.
Po tym, kiedy wyszłam od Pana ze szpitala długo myślałam nad tym, co od Pana usłyszałam. Jednak nie brałam tych słów do serca. Aż do czasu... Pewnego dnia pokłóciłam się z moją córką Aurelią. Po tym, ona wybiegła z domu i nie wróciła na noc. Nie wiedziałam, gdzie jej szukać. Byłam u opiekunki córki, ale jej tam nie było. Powiedziała mi tylko, że może jest w domu Borejków. Natomiast oni powiedzieli mi, że ona może być u Pańskiej wnuczki- Kreski. Nie wiedziałam, co zrobić. Przecież tak nie lubiłam Janiny Krechowicz. Następnego dnia Aurelię odnalazłam w domu Borejków. Jak bardzo byłam wtedy szczęśliwa! Przeprosiłam córkę dzięki Panu.
Dziękuję za to. Skorzystałam też z Pana rad dotyczących mojej klasy. Teraz jest w niej znacznie lepiej. Jeszcze raz: dziękuję...
Ewa Jedwabińska
ła znalazła to wszystko czego jej tak bardzo brakowało.