1.)Styl renesansowy - Kaplica Zygmuntowska, Wawel (dziedziniec arkadowy), poznański ratusz. Prostota, harmonia, spokój i umiar. Obowiązywała bryła o doskonałych proporcjach oraz pięknej ornamentyce. W przeciwieństwie do gotyku, wprowadzono linie horyzontalne, a spadziste dachy ozdobiono attykami (ozdobnymi ściankami).
2.)Zasadnicze cechy: arkadowe dziedzińce, widokowe balkony, skrzyńce, czyli kasetonowe stropy z rozetami lub głowami, sklepienia z ornamentami wyciskanymi w szlachetnym wapienno-gipsowym tynku, okna zwane lunetami, umieszczone często poniżej sklepień, we wgłębieniach. Ściany upiększano fryzami, freskami lub wielobarwnymi sgraffitami (zeskrobywanie według wzoru kilku warst z barwnych tynków). Ceglaną, gotycką czerwień zastąpiły jasne elewacje. Sztuka służyła człowiekowi, budowano więc zamki, pałace, ratusze, kamienice, dwory, renesansowe kaplice rodowe.
1. Jeśli chodzi o architekturę renesansu to:
- budowle szeokie o linii poziomej ->
- ozdobione kolumnami, attykami (dekoracyjna zasłona dachu), złotymi kopułami
- duże okna
- bogate portale
- półokrągłe łuki, arkadowe krużganki, logie
- ozdobne freski (malowidła na mokrym tynku)
- ściany budowli pokrywały kamienne okładziny lub tynki (boniowanie)
- stropy kasetonowe
2. Cechy w architekturze już podałam;
Malarstwo:
- tematyka świecka
- motywy mitologiczne lub biblijne
- postacie malowane wg wzorów piękna klasycznego, ze znajomością anatomii
- harmonia, spokój, kolory łagodne
- w tle pejzaż
- perspektywa
- iluminacje kodeksów
Rzeźba:
- portrer popiersiowy
- posąg konny
- akt, znajomośc anatomii widoczna w renesansowych rzeźbach
- rzeźba nagrobkowa (marmur, odlewany z brązu)
1.)Styl renesansowy - Kaplica Zygmuntowska, Wawel (dziedziniec arkadowy), poznański ratusz. Prostota, harmonia, spokój i umiar. Obowiązywała bryła o doskonałych proporcjach oraz pięknej ornamentyce. W przeciwieństwie do gotyku, wprowadzono linie horyzontalne, a spadziste dachy ozdobiono attykami (ozdobnymi ściankami).
2.)Zasadnicze cechy: arkadowe dziedzińce, widokowe balkony, skrzyńce, czyli kasetonowe stropy z rozetami lub głowami, sklepienia z ornamentami wyciskanymi w szlachetnym wapienno-gipsowym tynku, okna zwane lunetami, umieszczone często poniżej sklepień, we wgłębieniach. Ściany upiększano fryzami, freskami lub wielobarwnymi sgraffitami (zeskrobywanie według wzoru kilku warst z barwnych tynków). Ceglaną, gotycką czerwień zastąpiły jasne elewacje. Sztuka służyła
człowiekowi, budowano więc zamki, pałace, ratusze, kamienice, dwory,
renesansowe kaplice rodowe.
2.)