Edyp jest bohaterem tragicznym. Z jego postacią wiąże się kategoria niezawinionej winy tragicznej. Nieświadomie stał się zabójcą własnego ojca i wszedł w kazirodczy związek. Podlega działaniu ironii tragicznej: czyny Edypa wbrew jego woli i wiedzy nieuchronnie prowadzą do katastrofy. Usłyszawszy od wyroczni, że jego przeznaczeniem jest zabicie ojca, uszedł z Koryntu, po to by nie stać się ojcobójcą, ale ten właśnie czyn skierował jego kroki na gościniec, na którym zabijając obcego starca, stał sie ojcobójcą. Dąży do odkrycia prawdy, by odwrócić zagładę od Teb, ale w ten sposób ściąga klęskę na siebie i na najblizszych. Los i bogowie napiętnowali go klątwą, która prędzej czy później doprowadzi go do upadku. Jednocześnie przyczyny tego upadku tkwią w naturze samego bohatera. Władzę zdobył w uczciwy sposób, troszczył sie o dobro poddanych, jest dobrym mężem i ojcem. Z drugiej strony jest człowiekiem porywczym: w błahej sprzeczce zabił kilku ludzi, zaślepiony gniewem niesłusznie oskarża Kreona i Tyrezjasza, nie umie słuchać innych: lekceważy ostrzeżenia Tyrezjasza i Jokasty, którzy pragną go powstrzymać przed dalszym dochodzeniem. Jokaste podejrzewa przy tym o małostkowe pobudki (że boi się dowiedzieć o niskim pochodzeniu męża). Przekonanie o własnej mądrości wzbudza w nim pychę ( hybris), która go zaślepia. Gdy pojmuje, że do tej pory był widzącym ślepcem, odbiera sobie wzrok.
Edyp jest bohaterem tragicznym. Z jego postacią wiąże się kategoria niezawinionej winy tragicznej. Nieświadomie stał się zabójcą własnego ojca i wszedł w kazirodczy związek. Podlega działaniu ironii tragicznej: czyny Edypa wbrew jego woli i wiedzy nieuchronnie prowadzą do katastrofy. Usłyszawszy od wyroczni, że jego przeznaczeniem jest zabicie ojca, uszedł z Koryntu, po to by nie stać się ojcobójcą, ale ten właśnie czyn skierował jego kroki na gościniec, na którym zabijając obcego starca, stał sie ojcobójcą. Dąży do odkrycia prawdy, by odwrócić zagładę od Teb, ale w ten sposób ściąga klęskę na siebie i na najblizszych. Los i bogowie napiętnowali go klątwą, która prędzej czy później doprowadzi go do upadku. Jednocześnie przyczyny tego upadku tkwią w naturze samego bohatera. Władzę zdobył w uczciwy sposób, troszczył sie o dobro poddanych, jest dobrym mężem i ojcem. Z drugiej strony jest człowiekiem porywczym: w błahej sprzeczce zabił kilku ludzi, zaślepiony gniewem niesłusznie oskarża Kreona i Tyrezjasza, nie umie słuchać innych: lekceważy ostrzeżenia Tyrezjasza i Jokasty, którzy pragną go powstrzymać przed dalszym dochodzeniem. Jokaste podejrzewa przy tym o małostkowe pobudki (że boi się dowiedzieć o niskim pochodzeniu męża). Przekonanie o własnej mądrości wzbudza w nim pychę ( hybris), która go zaślepia. Gdy pojmuje, że do tej pory był widzącym ślepcem, odbiera sobie wzrok.
mam nadzieję, że dobrze :)