Potrzebuje interpretacji tego obrazu do pracy maturalnej. Sama jestem antyhumanistką, więc nie dam rady nic wymyślić, więc proszę o pomoc. Najlepiej w odniesieniu do rozdziału Piekło, pieśń XXVII Boskiej Komedii Dantego. Z góry wielkie dzięki :)
Ten obrazL http://klp.pl/admin/images/grafiki/1345.jpg
piksi1011
W Boskiej komedii odbijają się doświadczenia, wysiłki i ideały całego życia poety Dante uzmysłowił sobie, jak zepsuta jest ludzkość i jaką katastrofą w związku z tym zagrożony jest świat. Obnażył zło, a zarazem ukazał sposób walki z nim. Wśród najgorszych grzechów wymienia pychę, chciwość, podłość, małostkowość, bezduszność, pogoń za bogactwem. Zło widzi w cesarstwie i papiestwie, które jako najważniejsze instytucje świata średniowiecznego nie wypełniają swej misji. Cesarstwo stało się królestwem narodowym, a nie monarchią dla wszystkich, a papiestwo odeszło od nauki Chrystusa, zajmując się zdobywaniem nowych bogactw. Mając takie przykłady, zwykli ludzie błądzą, tracą wrażliwość etyczną. Poeta chce wstrząsnąć sumieniami grzeszników, pokazując ogrom zła w jego wszelkich przejawach, chce być przewodnikiem zbłąkanej ludzkości, chce poprowadzić ją ku zbawieniu. Przypomina o obowiązku pokuty, uczy jak znaleźć prawdę, jak osiągnąć najwyższe szczęście i dobro, czyli jak spotkać Boga. Do spotkania z Bogiem prowadzi miłość. To właśnie miłość do kobiety i miłość do ludzkości stanowiły o powstaniu dzieła i stanowią dwa główne motywy przewodnie utworu. Myślą przewodnią Boskiej komedii jest ukazanie kultu miłości do ukochanej Beatrycze. Drugim motywem jest wypływające z miłości do człowieka pragnienie odnowy moralnej świata. Poprzez tak dokładne opisanie wszystkich przezyć Boska Komedia stała się tematem różnych dziel. Według mnie autor obrazu Salvador Dali, Logiczny diabeł - Piekło, pieśń XXVII sięgnął do mitologicznych epizodów. Artysta przedstawia piekło w sposób niekonwencjonalny, nie w mrocznych, ciemnych barwach, ale czystymi, delikatnymi kolorami, ukazującymi ogromne możliwości niezwykle subtelnego wyczucia kolorystycznego. W tej części utworu występują często przeniesione z obrazów olejnych motywy: rozciągnięte języki, ludzkie czaszki, zdeformowane postacie podpierające się laską, "miękkie", zniekształcone przedmioty. Tło wielu przedstawień stanowi rozległa, gubiąca się na linii horyzontu, perspektywicznie ujęta płaszczyzna. Cierpieniom, jakie spotykają grzeszników w Piekle, Dali nadaje bardzo konkretny, fizyczny wymiar, mimo że raczej stara się unikać w swoich ilustracjach epatowania okrucieństwem. Autor obrazu przedstawiamęki, jakim poddawani są w piekle uciekający się do podstępu i chytrości. Ciało jednego z nich - znanego z oszustw i podstępów polityka księcia Guido da Montefeltro - pożera diabeł. W pracy tej widać inspirację zarówno przedstawieniem Saturna pożerającego własne dzieci, stworzonym przez słynnego rodaka artysty Francisca Goyę, jak i nawiązanie do obrazu Wyspa umarłych Arnolda Bocklina poprzez umieszczenie w tle charakterystycznych drzew.
Dante uzmysłowił sobie, jak zepsuta jest ludzkość i jaką katastrofą w związku z tym zagrożony jest świat. Obnażył zło, a zarazem ukazał sposób walki z nim. Wśród najgorszych grzechów wymienia pychę, chciwość, podłość, małostkowość, bezduszność, pogoń za bogactwem. Zło widzi w cesarstwie i papiestwie, które jako najważniejsze instytucje świata średniowiecznego nie wypełniają swej misji. Cesarstwo stało się królestwem narodowym, a nie monarchią dla wszystkich, a papiestwo odeszło od nauki Chrystusa, zajmując się zdobywaniem nowych bogactw. Mając takie przykłady, zwykli ludzie błądzą, tracą wrażliwość etyczną. Poeta chce wstrząsnąć sumieniami grzeszników, pokazując ogrom zła w jego wszelkich przejawach, chce być przewodnikiem zbłąkanej ludzkości, chce poprowadzić ją ku zbawieniu. Przypomina o obowiązku pokuty, uczy jak znaleźć prawdę, jak osiągnąć najwyższe szczęście i dobro, czyli jak spotkać Boga. Do spotkania z Bogiem prowadzi miłość. To właśnie miłość do kobiety i miłość do ludzkości stanowiły o powstaniu dzieła i stanowią dwa główne motywy przewodnie utworu. Myślą przewodnią Boskiej komedii jest ukazanie kultu miłości do ukochanej Beatrycze. Drugim motywem jest wypływające z miłości do człowieka pragnienie odnowy moralnej świata.
Poprzez tak dokładne opisanie wszystkich przezyć Boska Komedia stała się tematem różnych dziel.
Według mnie autor obrazu Salvador Dali, Logiczny diabeł - Piekło, pieśń XXVII sięgnął do mitologicznych epizodów.
Artysta przedstawia piekło w sposób niekonwencjonalny, nie w mrocznych, ciemnych barwach, ale czystymi, delikatnymi kolorami, ukazującymi ogromne możliwości niezwykle subtelnego wyczucia kolorystycznego. W tej części utworu występują często przeniesione z obrazów olejnych motywy: rozciągnięte języki, ludzkie czaszki, zdeformowane postacie podpierające się laską, "miękkie", zniekształcone przedmioty. Tło wielu przedstawień stanowi rozległa, gubiąca się na linii horyzontu, perspektywicznie ujęta płaszczyzna.
Cierpieniom, jakie spotykają grzeszników w Piekle, Dali nadaje bardzo konkretny, fizyczny wymiar, mimo że raczej stara się unikać w swoich ilustracjach epatowania okrucieństwem.
Autor obrazu przedstawiamęki, jakim poddawani są w piekle uciekający się do podstępu i chytrości. Ciało jednego z nich - znanego z oszustw i podstępów polityka księcia Guido da Montefeltro - pożera diabeł. W pracy tej widać inspirację zarówno przedstawieniem Saturna pożerającego własne dzieci, stworzonym przez słynnego rodaka artysty Francisca Goyę, jak i nawiązanie do obrazu Wyspa umarłych Arnolda Bocklina poprzez umieszczenie w tle charakterystycznych drzew.