Question

1. Gdzie Stanisław Moniuszko sie uczył (podaj wszystko ,uczył np. w jakich szkołach ?itp. 2. Czy Stanisław Moniuszko miał rodzeństwo? Z góry dziękuję :))

Answer 1

1.Początkowo kształciła go matka.W 1827 przeprowadził się z rodziną do Warszawy ,gdy miał 8 lat rozpoczął naukę u Augusta Freyara organisty w kościele Świętej Trójcy .Po trzech latach Moniuszko wraz z rodziną przeprowadzili się do Mińska,gdzie Moniuszko uczyć się muzyki u Dominika Stefanowicza .1837 wyjehał do Berlina ,by uczyć się u Carla Friedricha  Rungenhagena, u którego zakończył studia w 1840.

 

2.NIe wiem czy miał rodzeństwo , bo nigdzie tego nie mogę znaleźć.

Answer 2

Stanisław Moniuszko


Stanisław Moniuszko, grafika Adolphe'a Lafosse'a, źródło: Cyfrowa Biblioteka Narodowa polona.pl

Kompozytor, dyrygent oper, orkiestr symfonicznych i chórów oraz pedagog. Urodzony 5 maja 1819 w majątku Ubiel k. Mińska, zmarł 4 czerwca 1872 w Warszawie.

Po krótkim okresie nauki domowej pod kierunkiem matki Elżbiety, kształcił się w grze na fortepianie od 1827 u Augusta Freyera w Warszawie, zaś od 1830 - u Dominika Stefanowicza w Mińsku. W 1836, podczas pobytu w Wilnie, poznał swoją przyszłą żonę - Aleksandrę Müllerównę. W 1837 wyjechał na studia do Berlina, gdzie uczył się prywatnie harmonii, kontrapunktu, instrumentacji i dyrygentury pod kierunkiem Carla Friedricha Rungenhagena, dyrektora Towarzystwa Muzycznego "Singakademie". Odbywał także praktykę, prowadząc chóry i akompaniując śpiewakom, poznawał wielki repertuar operowy, oratoryjny i symfoniczny oraz proces przygotowywania dzieł do wystawienia i technikę dyrygowania, biorąc udział w próbach prowadzonych przez Rungenhagena oraz goszczącego wówczas w Berlinie Gaspara Spontiniego.

Po trzyletnim pobycie w Berlinie w 1840 Moniuszko powrócił do kraju. Ożenił się z Aleksandrą Müllerówną i zamieszkał z nią w Wilnie, gdzie został prywatnym nauczycielem gry na fortepianie oraz objął stanowisko organisty w tamtejszym Kościele św. Jana. Jego działalność przyczyniła się wybitnie do ożywienia muzycznego środowiska wileńskiego. Przy Kościele św. Jana zorganizował amatorski zespół chóralny, z którym podczas kilku miesięcy jego istnienia wykonał z towarzyszeniem doraźnie zorganizowanej orkiestry "Requiem" Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz fragmenty oratoriów "Stworzenie świata" Josepha Haydna i "Św. Paweł" Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego. Na jednym z koncertów orkiestra wykonała pod jego batutą dzieła Gaspara Spontiniego, Felixa Mendelssohna i Ludwiga van Beethovena. Odbywał także podróże artystyczne do Petersburga. Zapoznawał tamtejszą publiczność ze swoją twórczością, która zyskała duże powodzenie i przychylną prasę. W czasie podróży nawiązał bliską znajomość z wybitnymi muzykami rosyjskimi, m.in. Michaiłem Glinką, Aleksandrem Dargomyżskim, Cezarem Cui, Aleksandrem Sierowem.

W 1848 w Wilnie przygotował i osobiście poprowadził prawykonanie na estradzie pierwszej, dwuaktowej wersji opery "Halka". W 1854 przy współudziale Achillesa Bonoldiego założył Towarzystwo im. św. Cecylii, którego członkowie-amatorzy dawali pod jego batutą dwa razy do roku publiczne koncerty. Po triumfie, jaki odniosła 1 stycznia 1858 warszawska premiera nowej, czteroaktowej wersji "Halki", odbył podróż artystyczną do Niemiec i Francji, a po powrocie 1 sierpnia 1858 został powołany na stanowisko pierwszego dyrygenta Opery Polskiej w Teatrze Wielkim w Warszawie. Pierwszym dziełem, jakie jeszcze w 1858 wystawił, była jego własna jednoaktowa opera "Flis".

Podczas piętnastu niemal lat pracy na tym stanowisku przygotował i wystawił kolejno wszystkie swoje następne opery. Ograniczał się prawie wyłącznie, z niewielkimi wyjątkami (jak np. opery "Haydée" i "Koń spiżowy" Daniela François Esprit Aubera) do dyrygowania własnymi dziełami. Prowadził ponadto sporadycznie chóry w kościołach warszawskich, m.in. w kościele ewangelickim wystawił oratorium "Eliasz" Felixa Mendelssohna. Występował także corocznie jako dyrygent na koncertach kompozytorskich. W 1862 ponownie wyjechał do Paryża, licząc na wystawienie którejś ze swoich oper, co jednak nie doszło do skutku. Okres Powstania Styczniowego zahamował prace kompozytora, ciężkie warunki polityczne nie sprzyjały twórczości. W 1865 wystawienie opery "Straszny dwór" wywołało jednak entuzjazm. Nowa opera odniosła sukces podobny do sukcesu "Halki".

Jeszcze w 1864 Moniuszko rozpoczął wykłady z zakresu harmonii, kontrapunktu i kompozycji oraz prowadził zespół chóralny w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Jego uczniami byli m.in. Zygmunt Noskowski i Henryk Jarecki.

Muzyka Moniuszki zyskała szerokie uznanie w polskim społeczeństwie. Uważa się ją powszechnie za wzór muzyki "słowiańskiej".

Stanisław Moniuszko zmarł nagle na atak serca. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Jego pogrzeb stał się manifestacją narodową.

Ważniejsze kompozycje:
"Nocleg w Apeninach", operetka w 1 akcie (1837-39)
"Kwartet smyczkowy nr 1" d-moll (1839)
"Kwartet smyczkowy nr 2" F-dur (przed 1840)
"Ideał", operetka w 2 aktach (1840 lub 1841)
"Nowy Don Kiszot czyli Sto szaleństw", operetka w 3 aktach (1841)
"Loteria", "fraszka" w 1 akcie (1842 lub 1843)
"Litania ostrobramska nr 1" na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę lub fortepian (1843)
"Fraszki" na fortepian, 2 zeszyty (1843)
"Halka" (wersja I), opera w 2 aktach (1846-47)
"Bajka" (wersja I), uwertura fantastyczna na orkiestrę (1848)
"Bajka" (wersja II) na kwintet smyczkowy (1848)
"Milda", kantata na głosy solowe i chór mieszany z towarzyszeniem orkiestry (1848)
"Nijoła (Wundyny)", kantata na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę (po 1848)
"Litania ostrobramska nr 2" na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę lub fortepian (1849)
"Jawnuta" ("Cyganie"), sielanka w 2 aktach (1850)
"Msza żałobna d-moll" na 4-głosowy chór mieszany i instrumenty dęte z towarzyszeniem organów (1850)
"Bettly", opera komiczna w 2 aktach (1852)
"Litania ostrobramska nr 3" na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę lub fortepian (przed 1854)
"Litania ostrobramska nr 4" na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę lub fortepian (1855)
"Kain", uwertura na orkiestrę (1856)
"Halka" (wersja II), opera w 4 aktach (1857)
"Uwertura wojenna" na orkiestrę (1857)
"Flis", opera w 1 akcie (1858)
"Widma", kantata na głosy solowe i chór mieszany z towarzyszeniem orkiestry (przed 1859)
"Hrabina", opera w 3 aktach (1859)
"Verbum nobile", opera w 1 akcie (1860)
"Straszny dwór", opera w 4 aktach (1861-64)
"Polonez koncertowy" na wielką orkiestrę (ok. 1866)
"Monte Christo", balet w 5 aktach (1866)
"Sonety krymskie", kantata na głosy solowe i chór mieszany z towarzyszeniem orkiestry (1867)
"Na kwaterunku", balet w 1 akcie (1868)
"Paria", opera w 3 aktach z prologiem (1859-69)
"Pani Twardowska", ballada na głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę (1869)
"Figle szatana", balet w 6 obrazach (1870)
"Beata", operetka w 1 akcie (1870 lub 1871)
"Msza piotrowińska B-dur" na głosy solowe i chór mieszany z towarzyszeniem organów (1872)

a także:
278 pieśni, w tym 268 zawartych w 12 zbiorach zatytułowanych "Śpiewnik domowy":
I Śpiewnik domowy, m.in.:
Świtezianka na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1841)
Morel na głos i fortepian, słowa Aleksander Chodźko (1842)
Pieśń żeglarzy na głos i fortepian, słowa Edmund Wasilewski (1842)
Triolet na głos i fortepian, słowa Tomasz Zan (1842)
Panicz i dziewczyna na głos i fortepian, słowa Antoni Edward Odyniec (1842)
Dziad i baba na głos i fortepian, słowa Józef Ignacy Kraszewski (1842)
II Śpiewnik domowy, m.in.:
Dziadek i babka na głos i fortepian, słowa Placyd Jankowski (między 1843 a 1844)
Piosnka żołnierza na głos i fortepian, słowa Józef Korzeniowski (1844)
Kum i kuma na głos i fortepian, słowa Jan Czeczot (1844)
Skowronek na głos i fortepian, słowa Franciszek Kowalski (1844)
Do oddalonej na głos i fortepian, słowa Johann Wolfgang Goethe (1844)
Niech się panie stroją w pasy, krakowiak na głos i fortepian, słowa Julian Korsak (1844)
Sprawiedliwość, Zosiu śmiała, mazurek na głos i fortepian, słowa Kazimierz Brodziński (1844)
Moje bogactwa na głos i fortepian, słowa Jan Nepomucen Jaśkowski (1844)
Magda karczmarka, ballada na głos i fortepian, słowa Ludwik Sztyrmer (1844)
Pieśń wieczorna na głos i fortepian, słowa Władysław Syrokomla (między 1845 a 1858)
III Śpiewnik domowy, m.in.:
Tren dziesiąty na głos i fortepian, słowa Jan Kochanowski (między 1843 a 1846)
Księżyc i rzeczka na głos i fortepian, słowa Edward Żeligowski (1846)
Prząśniczka na głos i fortepian, słowa Jan Czeczot (1846)
Duettino na sopran i alt z towarzyszeniem fortepianu, słowa Adam Mickiewicz (1850)
Krakowiaczek na głos i fortepian, słowa Edmund Wasilewski (1850)
IV Śpiewnik domowy, m.in.:
Znaszli ten kraj na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1846)
Zosia na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1850 lub 1852)
Nad rzeką na głos i fortepian, słowa Włodzimierz Wolski (1850 lub 1852)
Groźna dziewczyna na głos i fortepian (1850 lub 1852)
Wędrowna ptaszyna na głos i fortepian, słowa Jan Czeczot (1850 lub 1852)
Dary na głos i fortepian, słowa Wincenty Pol (1852)
Czary na głos i fortepian, słowa Stefan Witwicki (1852)
V Śpiewnik domowy, m.in.:
Wiosna na głos i fortepian, słowa Stefan Witwicki (1852 lub 1854)
Nad Nidą na głos i fortepian, słowa Włodzimierz Wolski (1852 lub 1854)
Dumka na głos i fortepian, słowa Jan Czeczot (1852 lub 1870)
Postój, piękna gołąbeczko na 4-głosowy chór mieszany i fortepian, słowa Jan Czeczot (1855)
Przylecieli sokołowie na 4-głosowy chór mieszany i fortepian, słowa Jan Czeczot (1855)
U naszego pana piękny, biały dwór na 4-głosowy chór mieszany i fortepian, słowa Jan Czeczot (1855)
Wróżba znachora na głos i fortepian, słowa Jan Prusinowski (między 1856 a 1858)
O Matko moja na głos i fortepian, słowa Jan Prusinowski (między 1856 a 1858)
Stary hulaka na głos i fortepian, słowa Jan Prusinowski (między 1856 a 1858)
VI Śpiewnik domowy, m.in.:
Sen na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1837)
Pieszczotka na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1838)
Wilija na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1846 lub 1851)
Powrót taty na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1857)
Do Niemna na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1857)
Pieśń z wieży na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1857)
Rybka na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1859)
VII Śpiewnik domowy, m.in.:
Niepewność na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1837)
Grajek na głos i fortepian, słowa Antoni Kolankowski
VIII Śiewnik domowy, m.in.:
Pieśń Nai na głos i fortepian, słowa Józef Korzeniowski (1857)
O Zosi sierotce na głos i fortepian, słowa Józef Szujski (1865)
Polna różyczka na głos i fortepian, słowa Józef Grajnert (1866)
Dziewczę i ptak na głos i fortepian, słowa Aleksander Michaux (Miron) (1868)
Jaskółeczka na głos i fortepian, słowa Wincenty Pol (1869)
IX Śpiewnik domowy, m.in.:
Kotek się myje na głos i fortepian, słowa Józef Korzeniowski (1851)
Kwiatek na głos i fortepian, słowa Antoni Kolankowski (1860)
Złota rybka na głos i fortepian, słowa Jan Zachariasiewicz (1860)
X Śpiewnik domowy, m.in.:
Dziewczyna na głos i fortepian, słowa Teofil Lenartowicz
XI Śpiewnik domowy, m.in.:
Rozmowa na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1839)
Koszykarz na głos i fortepian, Antoni Pietkiewicz (pseud. Adam Pług) (1866)
Pieśń wojenna na głos i fortepian, słowa Józef Teodor Stanisław Kościelski
XII Śpiewnik domowy, m.in.:
Trzech Budrysów na głos i fortepian, słowa Adam Mickiewicz (1840)
Kozak na głos i fortepian, słowa Jan Czeczot (1849)
Maciek na głos i fortepian, słowa Teofil Lenartowicz (1849)
Lirnik wioskowy na głos i fortepian, słowa Władysław Syrokomla (1855)
Stary kapral na głos i fortepian, słowa Pierre-Jean de Béranger (1857)
Sołtys na głos i fortepian, słowa Włodzimierz Wolski (1858)