Dramat - jeden z trzech podstawowych rodzajów literackich (obok epiki i liryki). Obejmuje wszystkie utwory, które przedstawiają działania i whypowiedzi bohaterów bezpośrednio - bez udziału narratora.
Cechy dramatu :
- podzielony na akty i sceny
- dominują w nim dialogi i monologi bohaterów, będące tekstem głównym
- oprócz tekstu głównego występuje tekst poboczny DIDASKALIA
- przeznaczony jest do wystawienia na scenie
Komedia - jeden z podstawowych, obok tragedii, gatunków dramatu, przedstawiający bohaterów i zdarzenia w sposób wesoły, często satyryczny. Odznacza się między innymi nieskomplikowaną akcją z pomyślnym zakończeniem, nasyconą komizmem sytuacyjnym, charakterologicznym i językowym.
Komedia i tragedia obok dramatu satyrowego są gatunkami dramatu. Koemdia obejmuje utwory o pogodnej tematyce i wartkiej żywej akcji, która kończy się najczęściej w sposób pomyślny dla bohaterów. Odmienny problem porusza tragedia, w której najistotniejszą cechą jest konflikt między dążeniami wybitnej, ponadprzeciętnej jednostki a siłą wyższą (bogami, przeznaczeniem, prawami historii lub prawami moralnymi). Jednostka w tym konflikcie jest z góry skazana na przegraną, każda jej decyzja zakończy się klęską. Jako przykład tragedii można podać "Antygonę" Sofoklesa, której bohaterka reprezentując racje ludzie stoi naprzeciw praw boskich. Przykłądem komedii jest "Powrót posła" Niemcewicza - komedia polityczna, która ma ośmieszyć przedstawicieli sarmackiego konserwatyzmu, a zwolenników ferorm ukazać w dobrym świetle. Jest to biało- czarna prezentacja świata, psychologiczne postaci ulegają spłyceniu, uwypuklone są złe lub dobre cechy charakteru. Między tragedią i komedią odmienny jest również styl wypowiedzi. Komedia operuje chwytami komizmu i groteski, ma charakter satyryczny. Stanowiła od swych początków opozycję dla tragedii, odwracając jej patos, wysoki styl i rygorystycznie zwartą kompozycję. Tragedię zawsze otwierał prolog, zakończony tzw. węzłem dramtycznym i utwór kończył się katastrofą, po której następował epilog - wyjaśniająca wypowiedź skierowana do publiczności. Cechą wspólną pozostaje podział obu typów na akty, sceny, brak obecności narratora, a akcja i fabuła oparta jest na dialogach i monologach bohaterów.
Dramat - jeden z trzech podstawowych rodzajów literackich (obok epiki i liryki). Obejmuje wszystkie utwory, które przedstawiają działania i whypowiedzi bohaterów bezpośrednio - bez udziału narratora.
Cechy dramatu :
- podzielony na akty i sceny
- dominują w nim dialogi i monologi bohaterów, będące tekstem głównym
- oprócz tekstu głównego występuje tekst poboczny DIDASKALIA
- przeznaczony jest do wystawienia na scenie
Komedia - jeden z podstawowych, obok tragedii, gatunków dramatu, przedstawiający bohaterów i zdarzenia w sposób wesoły, często satyryczny. Odznacza się między innymi nieskomplikowaną akcją z pomyślnym zakończeniem, nasyconą komizmem sytuacyjnym, charakterologicznym i językowym.
Komedia i tragedia obok dramatu satyrowego są gatunkami dramatu. Koemdia obejmuje utwory o pogodnej tematyce i wartkiej żywej akcji, która kończy się najczęściej w sposób pomyślny dla bohaterów. Odmienny problem porusza tragedia, w której najistotniejszą cechą jest konflikt między dążeniami wybitnej, ponadprzeciętnej jednostki a siłą wyższą (bogami, przeznaczeniem, prawami historii lub prawami moralnymi). Jednostka w tym konflikcie jest z góry skazana na przegraną, każda jej decyzja zakończy się klęską. Jako przykład tragedii można podać "Antygonę" Sofoklesa, której bohaterka reprezentując racje ludzie stoi naprzeciw praw boskich. Przykłądem komedii jest "Powrót posła" Niemcewicza - komedia polityczna, która ma ośmieszyć przedstawicieli sarmackiego konserwatyzmu, a zwolenników ferorm ukazać w dobrym świetle. Jest to biało- czarna prezentacja świata, psychologiczne postaci ulegają spłyceniu, uwypuklone są złe lub dobre cechy charakteru.
Między tragedią i komedią odmienny jest również styl wypowiedzi. Komedia operuje chwytami komizmu i groteski, ma charakter satyryczny. Stanowiła od swych początków opozycję dla tragedii, odwracając jej patos, wysoki styl i rygorystycznie zwartą kompozycję. Tragedię zawsze otwierał prolog, zakończony tzw. węzłem dramtycznym i utwór kończył się katastrofą, po której następował epilog - wyjaśniająca wypowiedź skierowana do publiczności. Cechą wspólną pozostaje podział obu typów na akty, sceny, brak obecności narratora, a akcja i fabuła oparta jest na dialogach i monologach bohaterów.
Źródło: http://pl.shvoong.com/books/1808719-komedia-tragedia-cechy/#ixzz1s74tvTSk