Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu. Był synem Euzebiusza Słowackiego - wybitnego profesora Liceum Krzemienieckiego, który wykładał teorię i historię literatury. Matka Juliusza Słowackiego - Salomea z Januszewskich - organizowała słynne w Krzemieńcu spotkania towarzyskie. W 1814 roku rodzina poety przeprowadziła się do Wilna, ponieważ Euzebiusz Słowacki otrzymał etat profesora na Uniwersytecie Wileńskim. W krótkim czasie ojciec Juliusza Słowackiego zmarł na gruźlicę. Po kilku latach matka Juliusza Słowackiego ponownie wyszła za mąż za Augusta Bécu (profesora Uniwersytetu Wileńskiego).
Juliusz Słowacki ukończył studia na Wydziale Nauk Moralnych i Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego.
W 1829 roku przybył do Warszawy, gdzie podjął pracę aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu.
W 1831 roku Juliusz Słowacki wyjechał do Drezna, skąd jako kurier dyplomatyczny wyruszył przez Paryż do Londynu.
W czasie pobytu w Londynie dużo zwiedzał, często bywał w teatrze.
Po powrocie do Paryża wydał w 1822 roku dwa tomy "Poezji", zawierające powieści poetyckie: "Jan Bielecki", "Hugo", "Mnich", "Arab" i dramaty "Maria Stuart", "Mindowe".
W 1832 roku wyjechał do Genewy. Przebywając w Szwajcarii napisał "Kordiana", "Balladynę", "Horsztyńskiego" oraz poemat "W Szwajcarii".
W 1836 roku Juliusz Słowacki udał się w podróż na Wschód. Przebywał we Włoszech, Grecji, Palestynie i Egipcie. Powstały wówczas następujące utwory: "Anhelli", "Ojciec zadżumionych", "Poema Piasta Dantyszka" oraz "Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu".
W 1838 roku Juliusz Słowacki wrócił do Paryża. Powstały tu kolejne utwory: "Lilia Weneda", "Mazepa", "Beniowski", "Jan Kazimierz", "Ksiądz Marek", "Sen srebrny Salomei", "Zawisza Czarny".
W 1848 roku, pomimo ciężkiej choroby (gruźlicy), Juliusz Słowacki wyjechał do Poznania, a stamtąd do Wrocławia, gdzie spotkał się po osiemnastu latach ze swoja matką. Następnie wrócił do Paryża, gdzie zmarł 3 kwietnia 1849 roku. Został pochowany na cmentarzu Montmarte w Paryżu. W 1927 roku prochy poety sprowadzono do Polski i złożono w krypcie na Wawelu.
Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu. Był synem Euzebiusza Słowackiego - wybitnego profesora Liceum Krzemienieckiego, który wykładał teorię i historię literatury. Matka Juliusza Słowackiego - Salomea z Januszewskich - organizowała słynne w Krzemieńcu spotkania towarzyskie. W 1814 roku rodzina poety przeprowadziła się do Wilna, ponieważ Euzebiusz Słowacki otrzymał etat profesora na Uniwersytecie Wileńskim. W krótkim czasie ojciec Juliusza Słowackiego zmarł na gruźlicę. Po kilku latach matka Juliusza Słowackiego ponownie wyszła za mąż za Augusta Bécu (profesora Uniwersytetu Wileńskiego).
Juliusz Słowacki ukończył studia na Wydziale Nauk Moralnych i Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego.
W 1829 roku przybył do Warszawy, gdzie podjął pracę aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu.
W 1831 roku Juliusz Słowacki wyjechał do Drezna, skąd jako kurier dyplomatyczny wyruszył przez Paryż do Londynu.
W czasie pobytu w Londynie dużo zwiedzał, często bywał w teatrze.
Po powrocie do Paryża wydał w 1822 roku dwa tomy "Poezji", zawierające powieści poetyckie: "Jan Bielecki", "Hugo", "Mnich", "Arab" i dramaty "Maria Stuart", "Mindowe".
W 1832 roku wyjechał do Genewy. Przebywając w Szwajcarii napisał "Kordiana", "Balladynę", "Horsztyńskiego" oraz poemat "W Szwajcarii".
W 1836 roku Juliusz Słowacki udał się w podróż na Wschód. Przebywał we Włoszech, Grecji, Palestynie i Egipcie. Powstały wówczas następujące utwory: "Anhelli", "Ojciec zadżumionych", "Poema Piasta Dantyszka" oraz "Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu".
W 1838 roku Juliusz Słowacki wrócił do Paryża. Powstały tu kolejne utwory: "Lilia Weneda", "Mazepa", "Beniowski", "Jan Kazimierz", "Ksiądz Marek", "Sen srebrny Salomei", "Zawisza Czarny".
W 1848 roku, pomimo ciężkiej choroby (gruźlicy), Juliusz Słowacki wyjechał do Poznania, a stamtąd do Wrocławia, gdzie spotkał się po osiemnastu latach ze swoja matką. Następnie wrócił do Paryża, gdzie zmarł 3 kwietnia 1849 roku. Został pochowany na cmentarzu Montmarte w Paryżu. W 1927 roku prochy poety sprowadzono do Polski i złożono w krypcie na Wawelu.