Question

Związki między impresjonizmem w malarstwie a muzyce .

Nie za dużo nie za mało ; )

Answer 1

Impresjonizm muzyczny ( przełom XIX i XX wiek ) powstał około 15 lat po pojawieniu się tego kierunku w malarstwie. Jeden z obrazów C. Moneta wystawiony w Paryżu w 1874 roku ( pt. „Impresja – wschód słońca” ) dał nazwę i początek temu ruchowi, który reprezentowali, poza Monetem, tacy malarze jak : Cezanne, Degas czy Renoir. Impresjonistom chodziło głównie o malowanie w plenerze, gdzie łatwo uzyskuje się grę świateł i cieni, a barwy zastępują linie. Obrazy impresjonistyczne miały nastrój i atmosferę, trudno było mówić o precyzji linii i formy, liczyło się jedynie wrażenie. Impresjoniści malowali swe obrazy na wolnym powietrzu, pod gołym niebem, ponieważ chcieli korzystać ze wzorców wprost z natury. Wszystkie szczegóły barw, grę świateł, promieni słonecznych pragnęli sami dostrzeć. Chcieli uchwycić najbardziej ulotne zjawiska natury i przemijające chwile, stąd ich dzieła wydają się być niedokończone, malowane szybkimi pociągnięciami pędzla. Impresjoniści cenili doraźne, szybko przemijające doznania i uważali, że malowanie pejzaży w pracowniach mija się z celem.

            Podobnie kompozytorzy, których nazwano impresjonistami, dbali bardziej o barwność muzyki, niż o jej kontury oraz o uzyskanie wrażenia, niż o przekaz formy. Do najwybitniejszych przedstawicieli tego kierunku należeli Claude Debussy i Maurycy Ravel. W Polsce w duchu impresjonizmu tworzył przez pewien okres czasu Karol Szymanowski.

Claude Debussy jest pierwszym kompozytorem, który – zrywając z romantyczną tradycją – pchnął rozwój muzyki na nowe tory. Wyzwolił muzykę z form klasycznych i stworzył nowe, porzucił tonalność, zrewolucjonizował technikę orkiestralną i pianistyczną. Przenosząc główny akcent z jakości harmonicznych na jakości brzmieniowe, odkrył nowe środki ekspresji i możliwość przeobrażenia całej struktury dźwiękowej dzieła muzycznego.

 

Pozdrawiam.