Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną, Na klombach mych myśli sadzone za młodu, Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną I które mi świeci bez trosk i zachodu. Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety Rozdaję wokoło i jestem radosną Wichurą zachwytu i szczęścia poety, Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną.
KADWARTen wiersz przedstawia osobę,która bardzo kocha zieleń.Przedstawia ona naturę jako coś wspaniałego ,podkreśla jej zalety i jest z niej zadowolona . Moim zdaniem , ten wiersz jest wspaniały .