Wiktor Teofil Gomulicki (pseud. Fantazy, ur. 17 października 1848 r. w Ostrołęce, zm. 14 lutego 1919 r. w Warszawie) – polski poeta, powieściopisarz, eseista, badacz historii Warszawy, kolekcjoner. Jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu.Dzieciństwo, upamiętnione później w powieści dla młodzieży Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906), spędził w Pułtusku. Uczęszczał tam do gimnazjum przy klasztorze Ojców Benedyktynów. Od 1864 roku mieszkał w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1866 rozpoczął studia prawnicze w Szkole Głównej. W trakcie ich trwania zadebiutował jako poeta na łamach "Tygodnika Ilustrowanego". Gdy w roku 1869 uczelnia została przekształcona w uniwersytet rosyjski, Gomulicki porzucił naukę.
Urodzony 17 października 1848 w Ostrołęce. Dzieciństwo i lata szkolne spędził w Pułtusku; do 1866 uczył się w gimnazjum warszawskim; w latach 1866-1869 studiował na wydziale prawa Szkoły Głównej. Początkowo związał się z "młodą prasą" pozytywistyczną, około 1875 przeniósł się do redakcji "Kuriera Codziennego"; redagował pisma satyryczne "Mucha" i "Kolce", w latach 1889-1890 redagował "Tygodnik Powszechny". W roku 1877 odbył podróż do Prus Wschodnich, w 1888 do Wenecji i Paryża, gdzie poszukiwał materiałów do biografii Cypriana Norwida. W 1905 odbył podróż po Krakowskiem, w Krakowie nawiązał kontakty z tamtejszymi kolekcjonerami. W 1893 otrzymał od belgijskiej Akademii Sztuk, Umiejętności i Literatury medal pierwszej klasy i dyplom honorowy. W 1918 otrzymał nagrodę literacką im. Elizy Orzeszkowej. Zmarł w Warszawie 14 lutego 1919.
Poeta, powieściopisarz, autor powieści dla młodzieży i powieści historycznych (np.Miecz i łokieć), charakteryzujących się wiernością realiów i szczegółów obyczajowych, kolekcjoner, autor gawęd i przyczynków literackich.
Powieść Ciury ukazuje warszawskie środowisko literackie drugiej połowy XIX wieku;Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906) oparte na faktach biograficznych nadal należą do klasyki polskiej literatury dla młodzieży.
Wiktor Teofil Gomulicki (pseud. Fantazy, ur. 17 października 1848 r. w Ostrołęce, zm. 14 lutego 1919 r. w Warszawie) – polski poeta, powieściopisarz, eseista, badacz historii Warszawy, kolekcjoner. Jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu.Dzieciństwo, upamiętnione później w powieści dla młodzieży Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906), spędził w Pułtusku. Uczęszczał tam do gimnazjum przy klasztorze Ojców Benedyktynów. Od 1864 roku mieszkał w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1866 rozpoczął studia prawnicze w Szkole Głównej. W trakcie ich trwania zadebiutował jako poeta na łamach "Tygodnika Ilustrowanego". Gdy w roku 1869 uczelnia została przekształcona w uniwersytet rosyjski, Gomulicki porzucił naukę.
Urodzony 17 października 1848 w Ostrołęce. Dzieciństwo i lata szkolne spędził w Pułtusku; do 1866 uczył się w gimnazjum warszawskim; w latach 1866-1869 studiował na wydziale prawa Szkoły Głównej. Początkowo związał się z "młodą prasą" pozytywistyczną, około 1875 przeniósł się do redakcji "Kuriera Codziennego"; redagował pisma satyryczne "Mucha" i "Kolce", w latach 1889-1890 redagował "Tygodnik Powszechny". W roku 1877 odbył podróż do Prus Wschodnich, w 1888 do Wenecji i Paryża, gdzie poszukiwał materiałów do biografii Cypriana Norwida. W 1905 odbył podróż po Krakowskiem, w Krakowie nawiązał kontakty z tamtejszymi kolekcjonerami. W 1893 otrzymał od belgijskiej Akademii Sztuk, Umiejętności i Literatury medal pierwszej klasy i dyplom honorowy.
W 1918 otrzymał nagrodę literacką im. Elizy Orzeszkowej. Zmarł w Warszawie 14 lutego 1919.
Poeta, powieściopisarz, autor powieści dla młodzieży i powieści historycznych (np.Miecz i łokieć), charakteryzujących się wiernością realiów i szczegółów obyczajowych, kolekcjoner, autor gawęd i przyczynków literackich.
Powieść Ciury ukazuje warszawskie środowisko literackie drugiej połowy XIX wieku;Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906) oparte na faktach biograficznych nadal należą do klasyki polskiej literatury dla młodzieży.