Fryderyk Chopin Muzyczny geniusz XIX wieku większość życia spędził w Paryżu. Kompozytor doby romantyzmu, który wprowadził rewolucyjne zmiany w świecie muzyki fortepianowej. Jego niezwykle ekspresyjny styl odzwierciedlił się w dwóch koncertach fortepianowych i wielu innych mniejszych dziełach. Krzysztof Penderecki Doktor honoris causa wielu uniwersytetów, wielokrotny zdobywca głównych nagród w prestiżowych konkursach muzycznych, w tym Grammy i nagrody na najlepszego kompozytora na Festiwalu w Cannes (2000). Henryk Mikołaj Gorecki Pierwszy kompozytor muzyki poważnej, którego utwór wspiął się na szczyty popularności. Jego Symfonia numer 3 została sprzedana w ponad 1 200 000 egzemplarzach. Stanisław Moniuszko Uważany jest za ojca polskiej opery. Jego operowe adaptacje melodii ludowych w czasie rozbiorów podnosiły na duchu naród polski. Witold Lutosławski Jeden z najważniejszych kompozytorów XX wieku. Urodzony w Warszawie w 1913 roku, od dziecka ujawniał wielki talent muzyczny. Zbigniew Preisner Najsłynniejszy polski kompozytor muzyki filmowej. Współpracował m.in. z Krzysztofem Kieślowskim i Agnieszką Holland. Międzynarodowy rozgłos przyniosły mu kompozycje do filmów „Dekalog”, „Podwójne życie Weroniki”, „Trzy kolory: Niebieski, Biały, Czerwony”. Zdobywca wielu prestiżowych nagród muzycznych, m.in. Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie oraz nagrody Stowarzyszenia Krytyków z Los Angeles. Urszula Dudziak Wokalistka, była żona Michała Urbaniaka, muzyka jazzowego, bardziej znana w USA niż w Polsce. Karierę rozpoczęła w późnych latach pięćdziesiątych, szybko stając się jedną z najpopularniejszych artystek jazzowych. W latach ’60 i ’70 wielokrotnie odbywała zamorskie podróże, osiedlając się ostatecznie w Nowym Jorku. Współpracowała z tak znakomitymi muzykami, jak Archie Shepp, Lester Bowie, Bobby McFerrin and Sting. Barbara Trzetrzelewska Piosenkarka, bardziej znana jako „Basia”. Odniosła międzynarodowy sukces po przeprowadzeniu się do Wielkiej Brytanii na początku lat ’80. Była wokalistką zespołu Matt Bianco, a także akompaniowała pianiście Danniemu White. W 1987 wydała pierwszy solowy album. Wiele z jej piosenek trafiło na brytyjskie listy przebojów. Tym niemniej, w Polsce pozostaje praktycznie nieznana.
Twórcy poezji:
Adam Mickiewicz Wydanie “Ballad i romansów” polskiego wieszcza narodowego w 1822 roku otwiera epokę romantyzmu w literaturze polskiej. Słynny dramat „Dziady” (1823-32), zgodnie z Mickiewiczowską koncepcją mesjanistyczną, wyznacza Polsce szczególną rolę – Zbawcy narodów, którego cierpienia przyrównywane do męki Pańskiej. Witold Gombrowicz Powieściopisarz, dramaturg, autor „Ferdydurke” (1937) i innych utworów satyrycznych. Tematem przewodnim jego twórczości jest wrodzona niedojrzałość natury ludzkiej. Henryk Sienkiewicz Prozaik, laureat literackiej Nagrody Nobla (1905) za „Quo Vadis”, książki przełożonej na wiele języków i wielokrotnie ekranizowanej. Katolicki światopogląd autora w znacznym stopniu zdeterminował kształt jego twórczości. Dzieła Sienkiewiczowskie zostały przetłumaczone na 50 języków. Czesław Miłosz Poeta, pisarz, tłumacz, krytyk literacki, nagrodzony literacką Nagrodą Nobla (1980). Poezja i eseistyka Miłosza jest przesiąknięta wątkami autobiograficznymi, wspomnieniami czasu emigracji, refleksjami natury religijnej i metafizycznej oraz analizami historyczno-literackimi. W jego twórczości można dostrzec także elementy panteistyczne. Wisława Szymborska Poetka i tłumaczka, jedna z nielicznych kobiet nagrodzonych literacką Nagrodą Nobla (1996). Jej początkowe prace były tworzone jeszcze w duchu socrealizmu. Na szczególną uwagę zasługują późniejsze utwory Szymborskiej, przepełnione pesymistyczną refleksją odnośnie przyszłych losów człowieka, ujęte w zwodniczo codziennej i mocno ironicznej formie. Ryszard Kapuściński Wybitny pisarz i dziennikarz. Pamiątką po jego licznych podróżach zagranicznych są reportaże dokumentujące burzliwą historię krajów Ameryki Łacińskiej, Azji i Afryki. Szczególnie bliska jego sercu jest właśnie Afryka (był świadkiem końca epoki kolonialnej), której poświęcił m.in. książkę „Heban”.
Twórcy muzyki:
Fryderyk Chopin
Muzyczny geniusz XIX wieku większość życia spędził w Paryżu. Kompozytor doby romantyzmu, który wprowadził rewolucyjne zmiany w świecie muzyki fortepianowej. Jego niezwykle ekspresyjny styl odzwierciedlił się w dwóch koncertach fortepianowych i wielu innych mniejszych dziełach.
Krzysztof Penderecki
Doktor honoris causa wielu uniwersytetów, wielokrotny zdobywca głównych nagród w prestiżowych konkursach muzycznych, w tym Grammy i nagrody na najlepszego kompozytora na Festiwalu w Cannes (2000).
Henryk Mikołaj Gorecki
Pierwszy kompozytor muzyki poważnej, którego utwór wspiął się na szczyty popularności. Jego Symfonia numer 3 została sprzedana w ponad 1 200 000 egzemplarzach.
Stanisław Moniuszko
Uważany jest za ojca polskiej opery. Jego operowe adaptacje melodii ludowych w czasie rozbiorów podnosiły na duchu naród polski.
Witold Lutosławski
Jeden z najważniejszych kompozytorów XX wieku. Urodzony w Warszawie w 1913 roku, od dziecka ujawniał wielki talent muzyczny.
Zbigniew Preisner
Najsłynniejszy polski kompozytor muzyki filmowej. Współpracował m.in. z Krzysztofem Kieślowskim i Agnieszką Holland. Międzynarodowy rozgłos przyniosły mu kompozycje do filmów „Dekalog”, „Podwójne życie Weroniki”, „Trzy kolory: Niebieski, Biały, Czerwony”. Zdobywca wielu prestiżowych nagród muzycznych, m.in. Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie oraz nagrody Stowarzyszenia Krytyków z Los Angeles.
Urszula Dudziak
Wokalistka, była żona Michała Urbaniaka, muzyka jazzowego, bardziej znana w USA niż w Polsce. Karierę rozpoczęła w późnych latach pięćdziesiątych, szybko stając się jedną z najpopularniejszych artystek jazzowych. W latach ’60 i ’70 wielokrotnie odbywała zamorskie podróże, osiedlając się ostatecznie w Nowym Jorku. Współpracowała z tak znakomitymi muzykami, jak Archie Shepp, Lester Bowie, Bobby McFerrin and Sting.
Barbara Trzetrzelewska
Piosenkarka, bardziej znana jako „Basia”. Odniosła międzynarodowy sukces po przeprowadzeniu się do Wielkiej Brytanii na początku lat ’80. Była wokalistką zespołu Matt Bianco, a także akompaniowała pianiście Danniemu White. W 1987 wydała pierwszy solowy album. Wiele z jej piosenek trafiło na brytyjskie listy przebojów. Tym niemniej, w Polsce pozostaje praktycznie nieznana.
Twórcy poezji:
Adam Mickiewicz
Wydanie “Ballad i romansów” polskiego wieszcza narodowego w 1822 roku otwiera epokę romantyzmu w literaturze polskiej. Słynny dramat „Dziady” (1823-32), zgodnie z Mickiewiczowską koncepcją mesjanistyczną, wyznacza Polsce szczególną rolę – Zbawcy narodów, którego cierpienia przyrównywane do męki Pańskiej.
Witold Gombrowicz
Powieściopisarz, dramaturg, autor „Ferdydurke” (1937) i innych utworów satyrycznych. Tematem przewodnim jego twórczości jest wrodzona niedojrzałość natury ludzkiej.
Henryk Sienkiewicz
Prozaik, laureat literackiej Nagrody Nobla (1905) za „Quo Vadis”, książki przełożonej na wiele języków i wielokrotnie ekranizowanej. Katolicki światopogląd autora w znacznym stopniu zdeterminował kształt jego twórczości. Dzieła Sienkiewiczowskie zostały przetłumaczone na 50 języków.
Czesław Miłosz
Poeta, pisarz, tłumacz, krytyk literacki, nagrodzony literacką Nagrodą Nobla (1980). Poezja i eseistyka Miłosza jest przesiąknięta wątkami autobiograficznymi, wspomnieniami czasu emigracji, refleksjami natury religijnej i metafizycznej oraz analizami historyczno-literackimi. W jego twórczości można dostrzec także elementy panteistyczne.
Wisława Szymborska
Poetka i tłumaczka, jedna z nielicznych kobiet nagrodzonych literacką Nagrodą Nobla (1996). Jej początkowe prace były tworzone jeszcze w duchu socrealizmu. Na szczególną uwagę zasługują późniejsze utwory Szymborskiej, przepełnione pesymistyczną refleksją odnośnie przyszłych losów człowieka, ujęte w zwodniczo codziennej i mocno ironicznej formie.
Ryszard Kapuściński
Wybitny pisarz i dziennikarz. Pamiątką po jego licznych podróżach zagranicznych są reportaże dokumentujące burzliwą historię krajów Ameryki Łacińskiej, Azji i Afryki. Szczególnie bliska jego sercu jest właśnie Afryka (był świadkiem końca epoki kolonialnej), której poświęcił m.in. książkę „Heban”.