znajdź środki stylistyczne do utworu "burza" o wodzie,burzy i okrętu *na jutro*
Adam Mickiewicz Sonety krymskie Burza Zdarto zagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwaly się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z niem reszta nadziei. Wicher z tryumfem zawyl, a na mokre góry, Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu, Wstąpił geniusz śmierci i szedł do okrętu, Jak zolnierz, szturmujący w połamane mury. Ci leżą na pól martwi, ów załamał dłonie, Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada, Ci modlą się przed śmiercią, aby śmieré odegnać. Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie I pomyślil: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać.
Adam Mickiewicz Sonety krymskie Burza Zdarto zagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwaly się z ręki, Słońce krwawo zachodzi, z niem reszta nadziei. Wicher z tryumfem zawyl, a na mokre góry, Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu, Wstąpił geniusz śmierci i szedł do okrętu, Jak zolnierz, szturmujący w połamane mury. Ci leżą na pól martwi, ów załamał dłonie, Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada, Ci modlą się przed śmiercią, aby śmieré odegnać. Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie I pomyślil: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać.
W utworze "Burza" Adama Mickiewicza można zauważyć różne środki stylistyczne, które pomagają budować atmosferę burzy, wody i dramatycznego momentu na okręcie. Oto niektóre z tych środków:
Porównania i metafory:
"Słońce krwawo zachodzi" - metafora sugeruje krwawy zachód słońca, co może symbolizować niebezpieczeństwo.
"Wicher z tryumfem zawył" - personifikacja wiatru nadaje mu ludzkie cechy, co wzmaga wrażenie jego potęgi.
"Jak żołnierz, szturmujący w połamane mury" - porównanie okrętu do oblężonego miasta, co podkreśla trudną sytuację.
Epitet:
"szum zawiei" - epitet "zawiei" opisuje szum wiatru, nadając mu charakterystyczną cechę.
Symbolika:
"Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu" - morze jest symbolem niebezpieczeństwa i chaosu.
Powtórzenia:
"Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki" - powtórzenie słowa "majtkom" podkreśla chaotyczną sytuację i desperację.
Personifikacja:
"Wstąpił geniusz śmierci" - nadanie śmierci ludzkich cech, co podkreśla jej nieuchronność i groźność.
Antyteza:
"Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie I pomyślał: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać." - antyteza między szczęśliwym, kto siły postrada, a tym, kto modli się lub ma bliskich do żegnania, sugeruje różne sposoby reakcji na zagrożenie.