Nauczanie w Atenach było obowiązkiem rodziców względem dzieci. Zarówno wychowanie intelektualne, muzyczne i fizyczne było ważne. Ateńczycy bardziej stawiali na rozwój osobowości, a w Sparcie bardziej bogacono sprawności fizyczne. Pisano na drewnianych tabliczkach powleczonych woskiem, a czytano bajki Ezopa, Hezjoda, Solona itd. Od 18r. były efebia trwające cztery lata (obejmowały ćwiczenia fizyczne i szkolenia wojskowe). Później zaczęli tam nauczać filozofowie. W Sparcie od 7 roku życia chłopiec przebywał pod opieką państwa i kształcił się pod względem głównie fizycznym. Uczono odporności na głód, trud, zimno. Chłopiec, aby stać się mężczyzną musiał przejść dwie ciężkie próby: chłosty przed ołtarzem Artemidy i krypteia. Wychowanie intelektualne zaś ograniczono jedynie do czytania i pisania. Nie było szkół dla dziewcząt, jednak również liczyła się tu zarówno ich sprawność w gospodarstwie domowym, jak i tężyzna fizyczna.
Nauczanie w Atenach było obowiązkiem rodziców względem dzieci. Zarówno wychowanie intelektualne, muzyczne i fizyczne było ważne. Ateńczycy bardziej stawiali na rozwój osobowości, a w Sparcie bardziej bogacono sprawności fizyczne. Pisano na drewnianych tabliczkach powleczonych woskiem, a czytano bajki Ezopa, Hezjoda, Solona itd. Od 18r. były efebia trwające cztery lata (obejmowały ćwiczenia fizyczne i szkolenia wojskowe). Później zaczęli tam nauczać filozofowie. W Sparcie od 7 roku życia chłopiec przebywał pod opieką państwa i kształcił się pod względem głównie fizycznym. Uczono odporności na głód, trud, zimno. Chłopiec, aby stać się mężczyzną musiał przejść dwie ciężkie próby: chłosty przed ołtarzem Artemidy i krypteia. Wychowanie intelektualne zaś ograniczono jedynie do czytania i pisania. Nie było szkół dla dziewcząt, jednak również liczyła się tu zarówno ich sprawność w gospodarstwie domowym, jak i tężyzna fizyczna.