I wojna światowa toczyła się głownie na terenie państw europejskich, ale swoim oddziaływaniem ogarnęła cały świat. Wpłynęła ona zarówno na gospodarkę, politykę jak tez i na społeczeństwo. Biorące udział w wojnie państwa poniosły ogromne straty materialne, ludzkie oraz psychiczne. Wojna doprowadziła do zmiany statusu państw, szczególnie w przypadku kiedy państwo zubożało. Zubożenie dotyczyło głównie państw europejskich. Wielkie potęgi pozaeuropejskie jak Japonia czy USA bogaciły się na udzielaniu pożyczek. W krajach tych zaobserwowano również wzrost stopy życiowej mieszkańców.
Skoncentrowanie się gospodarki na przemyśle zbrojeniowym, spowodowało zanik rozwoju pozostałych gałęzi przemysłu. Podupadł przemysł wydobywczy. W Niemczech np. spadek wytopu żelaza sięgnął 40%. Zatrudnienie do pracy kobiet spowodowało zmiany mentalnościowe w społeczeństwie. Np. w Anglii po wojnie kobiety uzyskały prawa wyborcze. Nastąpił spadek liczby ludności wskutek śmierci na wojnie oraz braku nowych urodzeń. Tutaj największe straty odnotowała Francja. Również eksport z Europy uległ znacznemu obniżeniu, a powiększył się import, przede wszystkim ze Stanów Zjednoczonych.
Ostatnim etapem kształtującym sytuacje powojenną, były wysokie odszkodowania jakie państwa przegrane zostały zobowiązane zapłacić zwycięzcom.
Do czynników gospodarczych i politycznych należy jeszcze dodać straty psychiczne ludności. Europa przeżyła kryzys moralny. W świadomości ludzi zostały bezpośrednie przeżycia wojenne jak i panujący wówczas głód i nędza. Często odrzucano tradycję i zwyczaje. Autorytet wielu państw legł w gruzach, zarówno u jego mieszkańców jak i innych państw. Kryzys przeżywały również kościoły i religie. Nastąpiły zmiany w hierarchii społecznej. Spadło znaczenie arystokracji, wzrosło robotników i chłopów.
Początkowy okres powojenny to czas migracji ludzi. Następowało to z wielu powodów: jeńcy wywożeni ze swojej ojczyzny często zostawali na emigracji, powrót ludności z ziem zawłaszczonych do ziem rodzimych (np. odpływ ludności nienieckiej z terenów zaboru pruskiego), często tez były wędrówki za pracą. Migracje te powodowały kolejne wymieszanie się kultur i narodowości.
Przemysł wojenny musiał zmienić kierunek swojego działania. Zanim to nastąpiło doszło do masowych zwolnień. Spowodowało to znaczny wzrost bezrobocia. Został on spotęgowany przez zwolnionych z wojska żołnierzy.
Było to bardzo dobre podłoże dla ludzi propagujących idee szybkiego wyjścia z kryzysu, równości społecznej i braku własności prywatnej.
Zmianie uległa mapa polityczne Europy. Z kilku wielkich mocarstw powstało wiele małych państw. Również zmienił się panujący ustrój z monarchii na demokrację. Z Cesarstwa Austr-Węgierskiego utworzyły się m. in. Austria, Węgry, Polska, Czechosłowacja. Ograniczono również terytorium Rosji. Wyodrębniły się z niego Polska, Łotwa, Estonia. Dokonano również rozbioru Turcji.
Najwięcej dyskusji wywołała sprawa niemiecka. Francja dążyła do maksymalnego osłabienia Niemiec, natomiast Anglia chciała utrzymać znaczenie tego kraju w Europie. Obawiała się bowiem wzrostu znaczenia Francji na arenie politycznej Europy. W końcu postanowiono, że Niemcy ograniczą swój potencjał militarny oraz opuszczą wszystkie swoje kolonie. Na pograniczu z Francją został utworzony pas zdemilitaryzowany. Wszystkie te postanowienia zostały Niemcom narzucone przez aliantów. Nie były jednak one respektowane przez żadną partię polityczną w Niemczech. „Niesprawiedliwe” jak nazywano w Niemczech, warunki traktatu były później wykorzystywane przez nazistów jako jedna z przyczyn wybuch II wojny światowej.
Powołana została do życia Liga Narodów. Miała to być organizacja stojąca na straży wolności obywatelskich i nienaruszalności granic państw. Jej zadaniem miało być pilnowanie porządku i zapewnienia bezpieczeństwa, tak aby nigdy więcej nie doszło do wojny o podobnej skali. Późniejsze lata pokazały, że mimo szczytnych celów Liga narodów nie miała poważnego autorytetu w Europie.
Zmiany nastąpiły nie tylko wśród państw przegranych. Również zwycięscy musieli zmierzyć się z licznymi problemami. Z Imperium Brytyjskiego zaczęły odłączać się kolonie, dążące do uzyskania niepodległości. W kraju rosła inflacja i bezrobocie. Doprowadziło to do masowych strajków, w których żądano skrócenia czasu pracy oraz podwyżek.
W roku 1923 Niemcy zaprzestały spłacania odszkodowań wojennych. Wywołało to konflikt zbrojny w Zagłębiu Ruhry. Spadło wydobycie węgla, wytop surówki żelaza. Ponownie wzrosła liczba bezrobotnych. W Niemczech doszło do 400% inflacji. Doprowadziło to do kryzysu nie tylko w Niemczech. Skłoniło to USA, które po 1919 roku wycofało się z polityki europejskich, do powrotu. Razem z rządem angielskim rozpoczęto prace na d opracowaniem planu naprawy sytuacji gospodarczej w Europie. Kryzys udało się zażegnać dopiero w roku 1924. Jego konsekwencją była również zmiana partii rządzących w licznych krajach europejskich.
I wojna światowa trwała ponad 4 lata, a jej skutki oddziaływały na politykę i gospodarkę wielu państw przez dziesięciolecia. Wojna doprowadziła do spadku produkcji i liczby mieszkańców.
I wojna światowa toczyła się głownie na terenie państw europejskich, ale swoim oddziaływaniem ogarnęła cały świat. Wpłynęła ona zarówno na gospodarkę, politykę jak tez i na społeczeństwo. Biorące udział w wojnie państwa poniosły ogromne straty materialne, ludzkie oraz psychiczne. Wojna doprowadziła do zmiany statusu państw, szczególnie w przypadku kiedy państwo zubożało. Zubożenie dotyczyło głównie państw europejskich. Wielkie potęgi pozaeuropejskie jak Japonia czy USA bogaciły się na udzielaniu pożyczek. W krajach tych zaobserwowano również wzrost stopy życiowej mieszkańców.
Skoncentrowanie się gospodarki na przemyśle zbrojeniowym, spowodowało zanik rozwoju pozostałych gałęzi przemysłu. Podupadł przemysł wydobywczy. W Niemczech np. spadek wytopu żelaza sięgnął 40%. Zatrudnienie do pracy kobiet spowodowało zmiany mentalnościowe w społeczeństwie. Np. w Anglii po wojnie kobiety uzyskały prawa wyborcze. Nastąpił spadek liczby ludności wskutek śmierci na wojnie oraz braku nowych urodzeń. Tutaj największe straty odnotowała Francja. Również eksport z Europy uległ znacznemu obniżeniu, a powiększył się import, przede wszystkim ze Stanów Zjednoczonych.
Ostatnim etapem kształtującym sytuacje powojenną, były wysokie odszkodowania jakie państwa przegrane zostały zobowiązane zapłacić zwycięzcom.
Do czynników gospodarczych i politycznych należy jeszcze dodać straty psychiczne ludności. Europa przeżyła kryzys moralny. W świadomości ludzi zostały bezpośrednie przeżycia wojenne jak i panujący wówczas głód i nędza. Często odrzucano tradycję i zwyczaje. Autorytet wielu państw legł w gruzach, zarówno u jego mieszkańców jak i innych państw. Kryzys przeżywały również kościoły i religie. Nastąpiły zmiany w hierarchii społecznej. Spadło znaczenie arystokracji, wzrosło robotników i chłopów.
Początkowy okres powojenny to czas migracji ludzi. Następowało to z wielu powodów: jeńcy wywożeni ze swojej ojczyzny często zostawali na emigracji, powrót ludności z ziem zawłaszczonych do ziem rodzimych (np. odpływ ludności nienieckiej z terenów zaboru pruskiego), często tez były wędrówki za pracą. Migracje te powodowały kolejne wymieszanie się kultur i narodowości.
Przemysł wojenny musiał zmienić kierunek swojego działania. Zanim to nastąpiło doszło do masowych zwolnień. Spowodowało to znaczny wzrost bezrobocia. Został on spotęgowany przez zwolnionych z wojska żołnierzy.
Było to bardzo dobre podłoże dla ludzi propagujących idee szybkiego wyjścia z kryzysu, równości społecznej i braku własności prywatnej.
Zmianie uległa mapa polityczne Europy. Z kilku wielkich mocarstw powstało wiele małych państw. Również zmienił się panujący ustrój z monarchii na demokrację. Z Cesarstwa Austr-Węgierskiego utworzyły się m. in. Austria, Węgry, Polska, Czechosłowacja. Ograniczono również terytorium Rosji. Wyodrębniły się z niego Polska, Łotwa, Estonia. Dokonano również rozbioru Turcji.
Najwięcej dyskusji wywołała sprawa niemiecka. Francja dążyła do maksymalnego osłabienia Niemiec, natomiast Anglia chciała utrzymać znaczenie tego kraju w Europie. Obawiała się bowiem wzrostu znaczenia Francji na arenie politycznej Europy. W końcu postanowiono, że Niemcy ograniczą swój potencjał militarny oraz opuszczą wszystkie swoje kolonie. Na pograniczu z Francją został utworzony pas zdemilitaryzowany. Wszystkie te postanowienia zostały Niemcom narzucone przez aliantów. Nie były jednak one respektowane przez żadną partię polityczną w Niemczech. „Niesprawiedliwe” jak nazywano w Niemczech, warunki traktatu były później wykorzystywane przez nazistów jako jedna z przyczyn wybuch II wojny światowej.
Powołana została do życia Liga Narodów. Miała to być organizacja stojąca na straży wolności obywatelskich i nienaruszalności granic państw. Jej zadaniem miało być pilnowanie porządku i zapewnienia bezpieczeństwa, tak aby nigdy więcej nie doszło do wojny o podobnej skali. Późniejsze lata pokazały, że mimo szczytnych celów Liga narodów nie miała poważnego autorytetu w Europie.
Zmiany nastąpiły nie tylko wśród państw przegranych. Również zwycięscy musieli zmierzyć się z licznymi problemami. Z Imperium Brytyjskiego zaczęły odłączać się kolonie, dążące do uzyskania niepodległości. W kraju rosła inflacja i bezrobocie. Doprowadziło to do masowych strajków, w których żądano skrócenia czasu pracy oraz podwyżek.
W roku 1923 Niemcy zaprzestały spłacania odszkodowań wojennych. Wywołało to konflikt zbrojny w Zagłębiu Ruhry. Spadło wydobycie węgla, wytop surówki żelaza. Ponownie wzrosła liczba bezrobotnych. W Niemczech doszło do 400% inflacji. Doprowadziło to do kryzysu nie tylko w Niemczech. Skłoniło to USA, które po 1919 roku wycofało się z polityki europejskich, do powrotu. Razem z rządem angielskim rozpoczęto prace na d opracowaniem planu naprawy sytuacji gospodarczej w Europie. Kryzys udało się zażegnać dopiero w roku 1924. Jego konsekwencją była również zmiana partii rządzących w licznych krajach europejskich.
I wojna światowa trwała ponad 4 lata, a jej skutki oddziaływały na politykę i gospodarkę wielu państw przez dziesięciolecia. Wojna doprowadziła do spadku produkcji i liczby mieszkańców.