Zinterpretuj wiersz Ewy Skarzyńskiej"Teatr".
Ewa Skarżyńska - Teatr Gaśnie światłobardzo
powoli.
Budzi
śpiące w kątach reflektory.
A kurtynę,
miękką jak aksamit,
- niby grzywkę -
z oczu nam odgarnia
czyjaś ręka
cicha, niewidzialna.
I muzyka wokół nas zakwita,
choć
nie widać żadnego muzyka.
Światłem, gwarem
wypełnia się scena.
To początek
Wielkiego Patrzenia.
Wiersz opowiada o samym momencie rozpoczęcia się przedstawienia. Podm. liryczny uchwycił chwilę, opowiada o dosłownie sekundach. Najpierw na scenie skupiają się reflektory, potem powoli podnosi się kurtyna, słychać muzykę - i już zaczyna się przedstawienie. W wierszu wsytępują epitety jak: "ręka cicha", "ręka niewidzialna", "miękka kurtyna", "śpiące reflektory". Wsytępują też porównania : "kurtyna miękka jak aksamit" czy metafory "Budzi śpiące w kątach reflektory". Owe środki stylistyczne pełnią funkcję uczuciową, nastrojową i oddziałują na wyobraźnię czytelnika.