Prawą stronę obrazu wypełnia postać Boga , który unoszony jest na ramionach aniołów. Szybuje na tle spokojnego, lagodnego nieba. Skupione oczy Boga skierowane są na postać Adama znajdującego się po lewej stronie fresku. W kierunku młodego mężczyzny Bóg Ojciec wysuwa rękę. Adam unosi swe ciało. Szeroko otwarte oczy spoglądają w kierunku Stwórcy. Palce obydwu postaci stykają się ze sobą. Ciało Adama Niczym nie różni się ono od sylwetki Boga, który jest starszym mężczyzną. Podkreślą to siwo-błękitne włosy i broda. Bóg unosi się a Adam znajduje się na ziemi.
Z obrazu emanuje spokój, ład, harmonia, a energia boża ogarnia widza patrzącego na fresk. Zgodnie z renesansowa koncepcją podkreślającą piękno ciała człowieka, Michał Anioł przedstawił nagie ciało Adama. Bóg okryty jest jedynie lekką, zwiewną tuniką, pod którą zarysowane są piękne kształty.
Prawą stronę obrazu wypełnia postać Boga , który unoszony jest na ramionach aniołów. Szybuje na tle spokojnego, lagodnego nieba. Skupione oczy Boga skierowane są na postać Adama znajdującego się po lewej stronie fresku. W kierunku młodego mężczyzny Bóg Ojciec wysuwa rękę. Adam unosi swe ciało. Szeroko otwarte oczy spoglądają w kierunku Stwórcy. Palce obydwu postaci stykają się ze sobą. Ciało Adama Niczym nie różni się ono od sylwetki Boga, który jest starszym mężczyzną. Podkreślą to siwo-błękitne włosy i broda. Bóg unosi się a Adam znajduje się na ziemi.
Z obrazu emanuje spokój, ład, harmonia, a energia boża ogarnia widza patrzącego na fresk. Zgodnie z renesansowa koncepcją podkreślającą piękno ciała człowieka, Michał Anioł przedstawił nagie ciało Adama. Bóg okryty jest jedynie lekką, zwiewną tuniką, pod którą zarysowane są piękne kształty.